علاقه مندی یا شبیه سازی

این روزا گذراندن وقت و بازی با حیوانات به خصوص سگ و گربه در میان نسل جوان کم کم داره به امری متداول و به نوعی نشانه فرهیختگی! تبدیل میشه... ولی این علاقه وافر به خاطر توجه به حیوانست؟!؟ نوعی دلسوزی یا محبت است؟ مبارزه با حیوان آزاری و نوعی علاقه است؟

شاید بهترین لطف به حیوانات، مبارزه با خودخواهی انسان ها و احترام به حقوق آن ها و اهدای آزادی واقعی به آن هاست نه محدود کردن آن ها در یک چارچوب خاص و محدود کردن حس غریزی آن حیوان!!!!

پس این حس جاذبه به آن ها چه معنایی دارد؟! متاسفانه در بیشتر اوقات این عمل همان شبیه سازی و همانند سازیست ونوعی پوشش برای جبران کمبودهای وجودی و روابط اجتماعی نامناسب! شاید یک حیوان زبان بسته، آرام و مطیع را با توجه به نوع زندگیشان (احساس تنهایی و عدم توجه سایرین) شبیه ترین فرد به خود می بینند یا تنها موجودی که می شود به آن اطمینان کرد چون با توجه به ضعف رفتاری، انسان ها و جنس مخالف برایشان غیر قابل اطمینان شده است.

به هرحال دفعه بعد اگر وابسته حیوانی شدید و آن را بغل کردید، قبل از انداختن سِلفی و اشتراک آن در صفحات مجازی، حداقل از خود بپرسید چرا؟!