یادش بخیر

یادش بخیر قدیما بعضی روزا بعد تعطیلی‌ مدرسه می‌رفتیم ساندویچی پشت مدرسمون (همیشم سعی‌ می کردم مامانم نفهمه کجا بودم!) یادمه یک روز با بچه‌ها نشسته بودیم داشتیم حرفای همیشگی را می زدیم که یک آقا با ظاهر ساده اومد تو مغازه و گفت آقا ارزون‌ترین ساندویچ چنده؟ فروشنده گفت ۱۷۰ تومن!  مرده دست کرد تو جیباش و هر چی‌ پول داشت در آورد و بالاخره پول همه جیباشو با دو تا بلیط اتوبوس(اون زمان ها صد ریال بود) یکی‌ کرد و گفت: آقا ۱۶۰ دارم! فروشنده گفت نه نمی‌شه، اون فرد هم بدونه معطلی گفت ممنون و رفت بیرون، فروشنده بلافاصله رفت دنبالش گفت آقا برگرد درخدمتیم، عیب نداره! تواین مدت که این آقا منتظر ساندویچ سه‌ نونش بود دوستان در حال پچ پچ کردن و مسخره کردن ظاهر طرف بودن تا اینکه غذاشو آوردن، هیچ وقت یادم نمیره اون مردی که مشخص بود خیلی‌ خیلی گرسنه و خسته هستش اولین کاری که بعد از گرفتن غذا کرد این بود که به همه کسایی که اونجا بودن غذاشو تعارف کرد! و بعدم که همه تشکر کردن و گفتن ممنون، گفت خدارو شکر و غذاشو در حالی که خنده دوستان رو صورتاشون خشک شده بود شروع کرد، فروشنده هم یکم که گذشت  یک نوشابه براش آورد تا ساندویچ سه‌ نونش از گلوش پایین بره...

شاید این خاطره ازنظر شما بی اهمیت یا مسخره باشه ولی‌ با این که سال ها ازش گذشته برای من هنوز تازست و به نظرم هیچ وقت نتونم اون مرد را فراموش کنم (بعد نوشت: متاسفانه کم کم دارم فراموش می کنم)، اون مرد اولا بدون خجالت و صادقانه اومد خواسته‌ و شرایطش را گفت و هیچ انتظاری هم نداشت که حتما بقیه کمکش کنند، بعدم با اینکه چیزی نداشت و ۵ دقیقه داشت پولاشو جور میکرد و آخر با بلیط اتوبوس! پولشو به ۱۶۰ رسوند ولی‌ همونو به همه تعارف کرد و کلی‌ خدارو شکر کرد.

 ولی‌ خیلی‌ از ما (از جمله خودم) چی‌؟ هیچی‌! اول خودم آخرم خودم، خودم سیر باشم خودم سالم باشم خودم هم پذیرش بگیرم، بقیه را علاوه بر اینکه کمک نکنم راهنمایی غلطم بکنمشون، راستش بعد این دو سال فهمیدم که بعضی‌ وقتا دست خودمونم نیست ولی‌ فکر می‌کنیم که نباید به بقیه کمک کنیم چون جایی که میریم بی‌ کلاس (!!!!) میشه یا ممکنه خودمون فرصت را از دست بدیم ولی‌ یادمون میره (یادم میره) هر کسی بالاخره یک خدایی داره، که روزیش را بهش می رسونه. گاهیم متأسفانه یک حس حسادت تومون به وجود میاد که چرا اطلاعات بدم؟ من زحمت کشیدم تا اینارو بدست اوردم! البته نمیدونم شاید حق داشته باشیم (تا حدودی نسبت به بعضی ‌ها داریم)! ولی‌ اگر بتونیم ببخشیم هنر کردیم هرچند که خیلی‌ خیلی‌ سخته. اون آقاهه تمام چیزی که تو اون لحظه داشت می‌خواست ببخشه ولی‌ خیلی‌ از ما‌ها حتی حاضر نیستیم یک صدم اون چیزایی‌ که داریم (علم، اطلاعات، پول) به بقیه ببخشیم یا به اشتراک بذاریم. 

یکی‌ از دوستام تلاش کرد همهٔ کسایی که دارن میرن را جمع کنه که هرکس هر کمکی‌ میتونه بکنه که کار همه راه بیفته هیچکی‌ نیامد! یک دوسته دیگم هم تازگی رفته بود سفارت آلمان کلی‌ از رفتار دوستان هموطن ناراحت بود .....! و ...... متأسفانه همه دوست دارن طرف مقابلشون عابر بانک باشه و فقط پول بده!!!!

در آخر هم ما که نتونستیم در زندگی‌ مثل اون مرد باشیم ولی‌ امیدوارم هنوز زمانه اون مرد را عوض نکرده باشه.

چند نکته در مورد جی آر ای GRE

چه از طریق تارنمای سنجش برای آزمون GRE ثبت نام کرده باشین یا چه به صورت آنلاین، برای گرفتن کارت آزمونتون باید به سازمان سنجش واقع در خیابان کریم خان مراجعه کنید (یک هفته تا ۱۰ روز قبل از آزمون در تارنمای سنجش اطلاع رسانی می کنند) فقط تفاوتش اینجاست که اگر با کارت اعتباری از طریق ETS ثبت نام کرده باشید کارتتون به همراه دفترچه (نمونه سوال در اپلای ابراد هم موجود هست) میاد دره خونتون ولی‌ روش شماره نداره که معلوم بشه که حوزهٔ امتحانی و شمارهٔ صندلیتون چنده و باید از اونجا برین بپرسین، اگرم از طریق سنجش اسم نوشته باشین هم نمونه سوال امتحانی و هم کارتتون را از سنجش میگیرید.

در ضمن چه آنلاین ثبت نام کرده باشید چه از طریق سنجش و یا حتی اگر آدرس خونه خودتون را برای دریافت کارنامه در روز آزمون وارد کرده باشید کلیه کارنامه ها به سنجش فرستاده میشه و شما باید برین از اونجا بگیرید لازم هم نیست حتما خودتون برید البته هر کسی‌ را می‌ فرستید باید مدارک شناسایی شما همراش باشه اگرم خیلی‌ دیر مراجعه کنید شنیدم که باید یک ۲۵۰۰ با کارت اعتباری به عنوان جریمه بپردازید (البته میتونید برای اطمینان با این شماره تماس بگیرید:88922242  گروه آزمون های بین المللی سنجش). در مورد انتخاب دانشگاه های رایگان ابتدا میتونید در زمان ثبت نام دانشگاه ها رو وارد کنید ولی‌ اگر هنوز به نتیجه نرسیده باشین میتونید بعد از دریافت کارت ورود به جلسه (GRE Admission Ticket) اسامی و شمارهٔ دانشگاه ها را در بخش Correction Stub کارتتون وارد کنید و اسکن کارت را برای ETS رایانامه یا دورنگار کنید، البته یک مهلتیم داشت که به نظرم تا روزه قبل آزمون میشد فرستاد (دقیق یادم نیست) در ضمن همون لحظه هم جواب نمیدن به ما چیزی رسیده و بعد از چند وقت جواب میدادن که اسامی دانشگاه ها دریافت و تایید شد البته هر چه زودتر بفرستین سریعتر جواب میدن. در روز آزمون هم باید کارت را حتما تحویل بدین در ضمن کارت ملیتونم همراهتون باشه که فقط همین را چک میکنند. راستی‌ برای ثبت نام نیاز به خرید ووچر ندارد و به صورت آنلاین با کارت های بانک های خودمون میتونید از تارنمای سنجش ثبت نام کنید، آزمون ها هم حدود ۲ ماه قبل از تاریخ برگزاری برای اسم نویسی باز میشه، فقط اگر از ETS ثبت نام کردید باید Confirmation Number که به رایانامتون از طریق ETS ارسال میشه در تارنمای سنجش وارد کنید و اگر از طریق سنجش ثبت نام می‌کنید باید برای اینکه بتونید نمرتون را ببینید باید یک حساب کاربری در ETS بسازید (البته مشخصات باید دقیقا مانند سنجش باشد و دقت کنید اطلاعات را درست وارد کنید). در مورد دانشجوهای استند بای (کسایی که در زمان مشخص ثبت نام نکردن می تونند حضوری برن سنجش و با پرداخت جریمه در آزمون ثبت نام کنند) هم این نکته برام جالب بود کسایی که پشت سر هم ثبت نام کرده بودند کنار هم افتاده بودند!! البته نتایج این افراد حدودا ۱۰ روز دیرتر میاد (حدودا بعد ۴۰ روز). در مورد تاریخ های برگزاری امتحان همانطور که قبلا توضیح دادم سه بار در سال در ایران برگزار میشه که اگر این تاریخ ها را از دست دادید میتونید در کشورهای همسایه بصورت CBT امتحان بدید که شنیدم نتیجش مانند تافل ۱۵ روزه میاد (بعد نوشت: البته جدیدا در ایران طبق اطلاعیه سنجش CBT هم برگزار میشه).

سفر با هواپیمایی قطر

شاید بهترین مزیتی که این هواپیمایی داره اینه که فقط از تهران پرواز نداره و از شهرایی به جز تهران هم مسافرا رو جمع میکنه، کلا سیاست این هواپیمایی اینه که از سرتاسر دنیا مسافرا را جمع کنه و به مقصد برسونه (این کار را نکنه هواپیما هاش خالی‌ می‌مونند).

یادمه یک مسافری از افغانستان داشت می رفت کانادا اول اورده بودنش ایران بعدش قطر بعدش قرار بود بره انگلیس بعدشم کانادا میگفت ۲ روز توی راهیم ولی‌ خوب ارزونتر برامون در میاد. در ایران چون مسافرا کمترن از هواپیمای کوچک تری استفاده میکنند که فکر کنم حداکثر با توجه به مبدأ پرواز ۲ ساعته به قطر برسید و با توجه به پرواز بعدیتون در ترانزیت میمونید (البته اگر طولانی بشه ازتون پذیرایی میکنند) در ضمن وسایلتونم به طور خودکار سواره هواپیمای بعدی میشه، گاهی اوقات هواپیما خیلی‌ خلوته و کلا هر جا خواستید میتونید بشینید (برای ما که اینطور بود)!

از نظر پذیرایی هم بسیار عالی‌ عمل میکنند و یک لحظم اجازه نمیدن وقتتون تلف شه! البته از نظر مسافر هم باید انتظار هرجور مسافر با هر فرهنگی‌ را داشته باشید. هواپیما های این هواپیمایی هم جدید و تمیز هستن و در جلوی هر نفر هم یک صفحه نمایشگر هست که مسافران را سرگرم میکنه.

نکتهٔ جالبه دیگه هم اینه که زمان فرود را به علت اینکه هواپیما خیلی‌ آروم میشینه اصلا متوجه نمیشید. در مورد میزان بار هم اصلا یادم نیست قانونشون چقدر بود ولی‌ از هر دو طرف کلی‌ با من راه اومدن، در ضمن بعد از یکبار سفر با این هواپیمایی کارت عضویتتون فعال میشه در سفرهای بعدی بهتون تخفیف تعلق میگیره و میزان بارتون افزایش پیدا میکنه (بعد از رسیدن زمان پروازی به یک زمان مشخص) در ضمن اگر عضو تارنمای هواپیمایی قطر بشید هر چند وقت یکبار پیشنهادای خوبی براتون می فرستند (پیشنهادا این روزا خیلی زیادتر شده). در مورد کشور قطر هم کلا بیابان بزرگی‌ بود! و هنوز خیلی‌ خیلی‌ جای کار داره....

در ضمن زمانی هم که به قطر رسیدید، حواستون به مدارکتون در هنگام تحویل دادن و تحویل گرفتن باشه که گم نشه (یادمه که ما چند تا گذرنامه تحویل دادیم ولی‌ موقع گرفتن نشمردیم که چند تاست، توی راه بودیم که فهمیدیم جناب مسئول یکیشو یادگاری نگه داشته حالا نمی‌دونم اتفاقی‌ بود یا ...!) اگر هم دوست دارید در این کشور گشتی بزنید فکر نکنم نیاز به زمان زیادی داشته باشید!

این روز‌ها ...

این روزا شرایط برای رفتنم واقعا سخت تر شده و خبرای بد هم همینطوری داره به واقعیت می‌پیونده بطوریکه شاید باید بگم اینجا موندگار شدم، ولی‌ نمیدونم چرا از شرایط ناراضی نیستم )اصلا به این فکر نمیکنم که چرا درسم را همین جا نخوندم و تقریبا از همهٔ تصمیم‌های گذشته‌ی خودم راضیم(! شاید همین نوشتن کمی‌ من را آروم میکنه، امروز با خودم حساب می‌کردم اگر امسالم نتونم درسم را ادامه بدم تو این این ۲ سال حدود ۳۰ هزار یورو را از دست دادم (هم پارسال هم امسال)! درضمن تقریبا هم خودم در از دست دادن این بورسا بی‌ تقصیر بودم (البته نمی‌شه گفت کاملا بی‌ تقصیر). کلا به نظرم خیلی‌ شانسم برای رفتن کم شده ولی‌ نمیدونم چرا اصلا نگران نیستم شاید آرامش قبل طوفان هستش شایدم قرار خبر خوشی بهم برسه! در نهایت بطور حیرت انگیزی امیدوارم! البته واقعا ذهنم درگیره اینه که بازم صبر کنم یا وارد زندگی‌ بشم! یک چیز دیگم واقعا برام تعجبه که من به این همه آدم کمک کردم که برن اما خودم نمی‌تونم برم! البته هنوز راضیم و امیدوار ... خدا را شکر.

قوانین نانوشته

زمانی‌ که جواب پذیرش هاتون برسه، متوجه میشید که بر اساس قاعدهٔ خاصی‌ از دانشگاه ها پذیرش نگرفتید برای مثال ممکنه از یک دانشگاه معروف پذیرش با فاند بگیرید ولی از دانشگاه های پایین تر هیچ پذیرشی دریافت نکنید! این اتفاقات به دلیل قوانین نانوشته هر دانشگاه هستش که باید سعی‌ کنید قبل از فرستادن مدارک از این سیاست ها اطلاع پیدا کنید مثلا بعضی دانشگاه ها هستن که نیاز به گزارش نمرات زبان و پست مدارک ندارند و همه چی‌ به صورت انلاین انجام میشه (Oregon State و Vanderbilt) یا دانشگاه هایی هستن که توی تارنماشون برای دانشجوها مینیممی برای GRE نذاشتن ولی مثلا اگر زیر 1200 بشین اصلا پذیرش نمیدن این شرایط هم اصلا به رنک دانشگاه ربط نداره (به نظرم South Carolina اینطوری بود که مدارک دوستم را بررسی نکردن) یا مثلا بعضی از دانشگاه ها پذیرش راحت میدن ولی‌ اونجام بری استاد پیدا نمیکنی‌ یا مثلا دانشگاه هایی‌ که تا استاد پیدا نکنی‌ اصلا پذیرش نمیدن (Michigan یا UNCC) یا بعضی از دانشگاه ها که بعد از کلی‌ التماس و رایانامه نگاری حاضر میشن مدارک را انلاین قبول کنند (Cleveland State) یا دانشگاه هایی که بعد از ددلاین هم قبول میکنند اپلیکیشن فی را بریزین و مدارک را ارسال کنین (Kentucky) البته تقریبا همه قبول می‌ کنند که مدارک را بعد ددلاین بفرستین! یا اینکه بعضی از دانشگاه ها اصلا دانشجوی بین‌المللی نمی گیرند، یادمه به استاده میل زده بودم در جواب گفته بود دانشگاهشون در مقطع ارشد دانشجوی بین‌المللی نمیگیره! یا دانشگاه هایی‌ که استاد همه کارست اگر استاد بخوادت دیگه نمرهٔ GRE هم لازم نداری! یا دانشگاه هایی‌ که رو مینیمم ها حساس نیستن و با دانشجو کنار میان و خیلی‌ موارده دیگه. البته این سیاست ها برای هر دپارتمان و هر مقطع معمولا متفاوته و حتی ممکنه هر ساله تغییر کنه (دوستم مدارکش را بررسی نمیکردن چون گفته بودن نمرهٔ GRE کم شده دوستم اعتراض کرده بود که تو تارنماتون چیز دیگه ای گفته بودید، گفته بودن سیاست امسال دانشگاهشون عوض شده) پس فکر نکنید چون از رنک ۱۰ پذیرش گرفتید حتما از ۲۰ هم میگیرید، یا چون دوستتون گرفته شما هم میگیرید یا چون امسال پذیرش گرفتید سال دیگه هم حتما پذیرش میگیرید! بخاطر این سیاست ها هر اتفاقی ممکنه پیش بیاد! به همین دلیل اگر می‌خواین از اپلایتون مطمئن شید حتما با استادها، دانشجوها و مخصوصاً منشی گروه و مسئول دانشجوهای بین‌المللی ارتباط برقرار کنید تا همه چی دستتون بیاد، البته خوب اطلاعاتتون تا بعد از نتایج کامل نمیشه ولی‌ به نظرم تلاشتون را بکنید.

*** چه خوب می شد یک موضوع در تارنمای اپلای ابراد به نام سیاست دانشگاه های آمریکا باز میشد و دوستان تجربه اپلای هر دانشگاه را مینوشتن.

*** این سیاست ها فقط به اپلای محدود نمیشن و به فاند گرفتن، هزینهٔ بیمه، قانون مالیات، مدرک و شرایط تحصیلی‌ و ... هم ارتباط پیدا میکنند.

*** اسم بعضی از دانشگاه هارو آوردم ولی‌ اصلا مطمئن نیستم همینا بودن که چنین سیاست هایی را داشتن، پس لطفا شما هم برای اطمینان تحقیق کنید. چون واقعا اسم دانشگاه ها یادم رفته بود و با کلی‌ شک و تردید نوشتم. باز هم تاکید می‌کنم سیاست ها دپارتمان به دپارتمان و در هر مقطع فرق میکنه!