چطوری در آمریکا دانشگاه پیدا کنیم؟

اگه تصمیم دارین با استادا ارتباط برقرار کنید قبل از اون باید صفحه استادها را در دانشگاه ها پیدا کنید، برای پیدا کردن دانشگاه ها که خیلی‌ هم زیاد هستند چند تا راه دارید، اول اینکه به تارنماهایی‌ که دانشگاه هارو رنک کردند مراجعه کنید و دانشگاه های آمریکایی را جدا کنید (در این حالت به دانشگاه هایی‌ دست پیدا می‌کنید که در رنک جهانی‌ هستند)، برای اینکار بهتره از دو تارنما timeshighereducation و topuniversities استفاده کنید در مرحلهٔ بعدی باید به تارنما usnewsمراجعه کنید در این تارنما که مخصوص دانشگاه های آمریکا هست، ۱۰۰ دانشگاه اول هر رشته را میتونید پیدا کنید (البته پولی هستش که میتونید به اینجا مراجعه کنید)، بعد از این دو تارنما به تارنماهای campustours و gradschools سر بزنید که تارنما اول اطلاعات کاملی از فضای دانشگاه ها هم میده، بعد از این مراحل که کلیم وقتتون را میگیره باز هم اگر خواستین دانشگاه های بیشتری پیدا کنید که تو هیچ رنکی نیستن، میتونید از ویکی پدیا استفاده کنید و همهٔ مکان های دانشگاهی را پیدا کنید. به  نظرم اگر همه‌ این مراحل را انجام بدید دیگه دانشگاهی نیست که ندیده باشین البته به این نکته ام توجه کنید قرار نیست هر دانشگاهی که تو آمریکا هست، خوب باشه! همین طور که می‌بینید خیلی‌ از دانشگاه های معروف اونجا اصلا تو رنک کلی‌ جایی ندارند، البته خیلیا میگن رنک ها زیاد معتبر نیستن ولی‌ به نظرم حداقل آدم میتونه ازشون دانشگاه هارو پیدا کنه. در ضمن میتونید از لیست وزارت علوم هم استفاده کنید.

تو نیکی کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز

اگر وارد روند پذیرش گرفتن شدید و هدف بزرگی‌ هم برای خودتون انتخاب کردید، لطفا و خواهشا به دوستانتون کمک کنید و اطلاعات لازم را بهشون بدید. حتما در رزومه و انگیزنامه نوشتن به هم کمک کنید، مخصوصا در آزمون زبان که رقابتی نیست به هم کمک کنید، هرچی‌ باهم تبادل نظر و ایده کنید نمرهٔ خودتون افزایش پیدا میکنه پس منابع و نکات جالب را در اختیار هم قرار بدید، در مورد انتخاب دانشگاه هم با هم تبادل نظر کنید، البته قبول دارم عده ای کاری نمیکنند و از اطلاعات شما سؤ استفاده میکنند و انتظارهای عجیب دارند، ولی‌ لازم نیست حتما در مورد همهٔ جزئیات و استادا صحبت کنید ولی‌ وقتی‌ با هم صحبت می‌کنید ممکن اطلاعاتی‌ از سیستم و سیاست دانشگاه ها گیرتون بیاد و یا نکته ای از شهر و یا ایالت دانشگاه به دست بیاورید. در ضمن نمیگم تو کل دانشگاه داد بزنید که دارین میرین و هرکی‌ کمک می‌خواد بگه! (راستش به نظرم کسی‌ موفق که آروم کارش را پیش ببره). درضمن اگر تصمیم ندارید به دیگران کمک کنید (حق شماست) لطفا حداقل اطلاعات غلط ندید! در مورد اروپا هم به نظرم هر اطلاعاتی‌ که میتونید به بقیه بدید و حتی دوستنتون را تشویق کنید تا جاهایی که شما اپلای می‌کنید اونم بفرسته. چون چیزی از شما کم نمیشه و همه پذیرش میگیرن! و وقتیم میرید اونجا می‌بینید انقدر هموطن اونجا هستش که دوست شما جایی را اشغال نمیکرده! تازه خلقیات دوست شما حتما به خودتون از آدمای غریبه بیشتره، تازه اونجا هم کلیم میتونید به هم کمک کنید و از هم پشتیبانی‌ کنید، اگر با یکدیگر همکاری کنید میتونید شریک پستی هم شید و کلی‌ از هزینه هاتون را کم کنید، پس حتما یک دوست با هدف مشترک برای خودتون پیدا کنید تا اگر مشکلی داشتید یا از روند طولانی پذیرش گرفتن خسته شدید با هاش صحبت کنید و انگیزه بگیرید و یا میتونید با هم زبان کار کنید، همچنین میتونید تقسیم وظایف کنید (در پیدا کردن دانشگاه و ...) اگرم واقعا می‌بینید دوستتون رقیبتونه! خوب با یکی‌ که رشتش با شما تفاوت داره همکاری کنید. کلا من سعی‌ کردم در زمان اپلای به همه کمک کنم البته تا جایی که تونستم البته قبول دارم بعضیا انتظارای عجیب دارن، البته صادقانه بگم آنقدر که کمک کردم از دوستم پاسخ و کمکی‌ ندیدم، ولی‌ از جاهای دیگه به نظرم جبران شد (آدمایی که فکرشون را نمی کردم خدا را شکر به من کمک کردن). یک نکتهٔ دیگم اینه که برای بعضیا سخته (از جمله تا حدودی خودم) تا اطلاعاتشون را بعد از پذیرش در اختیار دوستان قرار بدند چون گاهی فکر میکنند (شایدم حسادت) که باید متفاوت باشند و خودشون فقط باید از این موقعیت استفاده کنند ولی‌ مطمئن باشید اگر به دوستتون و آشنایانتون کمک نکنید، بعدا کلی‌ آدم بدتر همکلاس شما میشن بعدم اگر به همه کمک کنید از دوست گرفته تا آشنای خیابونی، بعدا که برید مثلا اروپا کلی‌ پایگاه در کشورای مختلف پیدا می‌کنید و هم برای سفر خوبه و هم شاید بعدا به اون دانشگاه برید که اون وقت دوستتون میتونه کمک کنه که پذیرش بگیرید. البته متاسفانه قبول دارم بعضیا زود آدم را فراموش می کنند!

سفرنامه انگلستان – روز گذشت

یک روز صبح تصمیم گرفتیم که به شهرک کلارک بریم  و یک مقدار خرید کنیم (البته دقیق یادم نیست اسم اونجا چی‌ بود)، این مکان گویا قبلا محل کارخانه کلارک بوده که به علت صرف نداشتن تولید کارخونشون را به کشورهای شرق آسیا انتقال دادن و محل کارخانه را هم تبدیل به مرکز خرید کردن.

اما به علت میانبر زدن، اشتباها از یک زندان سر در آوردیم (این طوری به نظر میرسید)، جای شما خالی‌! به نظرم ظاهراً جاشون خوش آب و هوا بود! البته از توش خبری ندارم، شما رفتین از محیطش و غذاش برامون تعریف کنید! 

بالاخره به محل مورد نظر رسیدیم خودرو را در پارکینگ شهرک پارک کردیم. پارکینگش یک فضای بسیار بزرگ بود که باید بعد از پارک، خودت می‌ رفتی‌ پول واریز میکردی و قبض صادر شده را روی شیشه میگذاشتی.

البته یک مامورم به صورت تصادفی خودرو هارو چک می کرد، نکتهٔ جالب دیگه پارکینگشون در نظر گرفتن محل های خاص و بزرگتر برای معلولین بود که وقتی‌ هم، جای پارک نبود باز هم کسی‌ در این محل پارک نمی کرد. راستی‌ به نظرم جالبه که، خودروهای خانواده در کشور اونا رایج بود و وقتی‌ میدیدن تو با این خودرو هستی‌ حق را به تو میدادن البته این فرهنگ بیشتر در شهر های کوچکتر رعایت می شد.

در این شهرک تقریبا همه برند های مهم نمایندگی‌ داشتن ولی متاسفانه ما زمان تخفیف هارو از دست داده بودیم البته می شد بازم چیزای خوبی پیدا کرد، درضمن لباس بچه هم تو این کشور نسبت به سایر کالاها دارای قیمت های مناسبتریه (به نظرم دولت یارانه میده) که البته به خاطر تشویق به بچه دار شدن هستش.

در نهایتم خریدامون را انجام دادیم و به سمت خونه راه افتادیم، در راه برگشت هم با آدمایی که در مسابقهٔ آیرن من شرکت کرده بودن مواجه شدیم.

کلاس زبان

یکی‌ از سوالاتی که ذهن همه را درگیر میکنه اینه که کلاس زبان کجا برم یا اینکه چه مهارتی بیشتر به کلاس احتیاج داره!؟ اولا اگر تصمیم دارین برای تافل کلاس برین مطمئن بشید که طرف با تافل آشنایی داره چون اکثرا همه آیلتس درس میدن و چون فکر میکنند اون را بلدن، با اعتماد به نفس کامل میان تافل درس میدن(که فقط وقتتون را تلف می‌کنند)، حالا فرض میکنیم شما بهترین استادی که تافل بلده را پیدا کردید، حالا من پیشنهاد می‌کنم اگر می‌خواین کلاس برین به ترتیب اولویت اول کلاس رایتینگ بعد اسپیکینگ (منظورم کلاس نکات اسپیکینگ تافل) بعد ریدینگ و در انتها هم خواستین لسنینگ برید، من خودم کلاس گروهی اصلا نرفتم و خودم خوندم ولی‌ به شما پیشنهاد می‌ کنم حداقل یک کلاس گروهی برید چون شما را در جو تافل وارد میکنه همچنین با یک عده آدم جدید با هدف مشترک آشنا میشید، هر چند که به نظرم تافل مثل آیلتس خیلی‌ نکته محور نیست (لسنینگ محوره) و باید بیشتر خودتون بخونید و تمرین کنید، شاید بشه کل نکاتش را در ۵ جلسه تموم کرد. درضمن تنها امتیازی که کلاس لسنینگ داره اینه که مجبور میشید درس بخونید و هیچ چیزی این کلاس نداره پس اگر خودتون درس میخونید و نیاز به فشار ندارید به هیچ عنوان این کلاس را نرید در مورد ریدینگ هم تقریبا همین طوره ولی‌ میشه با چند نکته ای که استادا میگن نمرتون را کمی‌ افزایش بدین ولی‌ فکر نکنید استاد کارعجیبی‌ میکنه اینم بیشتر جنبهٔ فشار داره، اسپیکینگ هم فقط خوبیش اینه که با یک عده صحبت می‌کنید و ازشون ایده میگیرید پس فکر نکنید با نکات استاد نمرتون تغییر میکنه، در قسمت رایتینگ هم استاد میتونه به شما نکته بگه ولی‌ بیشتر تمرین خودتون مهمه ولی‌ نسبت به دیگر مهارت ها استاد میتونه بیشتر تاثیرگذار  باشه. در مجموع زیاد نباید از کلاس های تافل انتظار داشته باشید چون استادها جز گفتن چند نکته نمیتونند براتون کاری کنند و بیشتر کلاسشون جنبه فشار داره! که اگر خودتون درس میخونید به کلاس نیاز ندارید، البته من مجدد توصیه می‌کنم حتما یک کلاس برید تا چند تا دوست پیدا کنید که هم تو اپلای وهم درس کمکتون کنه! در ضمن پیشنهادم هم اینه که به جای کلاس های آموزشی، کلاس های تمرین مهارت برید مثلا شما فقط بنویسید و صحبت کنید و استاد رفع اشکال کنه. یادتون باشه آزمون تافل طوری طراحی شده که نمرتون را تلاشتون تغییر میده نه نکات کلاس. در ضمن کلاس خصوصیم اصلا برای یادگیری نکات نرید فقط (اگر کلاس خصوصی داشتید) از استاد بخواین رفع اشکال کنه و ازتون کار بکشه. در آخر هم اینکه اگر کلاس هم نرید میتونید نمرهٔ مورد نظر را بگیرید چون بیشتر تلاش و تمرین کردن و پشتکار در این آزمون مهمه، نه نکات تستی.

چند جا اپلای کنم؟

وقتی‌ میخوایم وارد روند گرفتن پذیرش بشیم سوال برامون پیش میاد چند جا و کدوم کشورا باید اپلای کنیم؟ به نظرم در قدم اول باید به بودجمون نگاه کنیم و بعد با آگاهی‌ از اون شروع به فرستادن مدارک کنیم، ولی‌ به نظرم حتی اگر نظرتون آمریکا، کانادا یا استرالیاست حتما برای دانشگاه های اروپا اقدام کنید! چون معمولا راحتتر و در زمان کمتری پذیرش میگیرید(مخصوصاً در ارشد) و خیالتونم راحت میشه که یک پذیرش تو دستتون هست پس به نظرم هر جا تو اروپا تونستید بفرستید چون معمولا در 95 درصد دانشگاه ها اپلیکیشن فی هم نمیخوان و یک پست مدارک کار شما را راه میندازه (ممکنه به اونم نیاز نباشه) بعدم سعی‌ کنید چند کشور مختلف بفرستید و در هر کشورم چند دانشگاه گوناگون، بخاطر اینکه از آینده خبر نداریم و اینطوری دستتون باز میمونه که اگر یک دانشگاه یا یک سفارت اذیتتون کرد گزینه دیگه ای داشته باشید.

پس سعی‌ کنید هیچ شانسی را از دست ندید، اولش ممکنه داغ باشید با خودتون بگید این دانشگاه یا کشور در سطح من نیست یا دوستام با شرایط بدتر از من رفتن جاهای بهتر، ولی‌ ممکنه بعدا اتفاقی‌ بیفته و نظرتون عوض شه (راستش دوستان فرایند اپلای یک سال طول میکشه ما ها هم تو این یک سال کلی‌ تغییر می‌کنیم چه برسه به شرایط اطرافمون)! اما در مورد آمریکا و کانادا به نظرم در سه سطح دانشگاه هارو طبقه بندی کنید دانشگاه های بهتر دانشگاه های هم سطح و دانشگاه های بدتر. حالا سوال پیش میاد برای هر گروه چند تا بفرستیم، من به بودجم نگاه می‌کنم مثلا اگر بودجم در حد ۴ دانشگاه هستش، ۲ تا رو هم سطح میفرستم و یکی‌ را بدتر و یکی‌ را بهتر از وضعیت خودم میفرستم، البته آخرم خودتون تصمیم گیرنده هستید! البته حتما قبلش کلی‌ تحقیق در مورد دانشگاه ها و استاداشون می‌کردم، چون سیاست دانشگاه ها متفاوته و اصلا به رنک ربطی‌ نداره، ممکنه یک دانشگاه رنک پایین سیاستش این باشه تا وقتی‌ استاد پیدا نکنی‌ (دکترا) پذیرش نده یا یک دانشگاه رنک بالا سیاستش این باشه به همه پذیرش بده ولی‌ بورس نکنه. دوستای خودم کسایی که قبلش حسابی‌ تحقیق کرده بودن ۴ دانشگاه فرستادن و از ۳ دانشگاه پذیرش گرفتن و کساییم که بدون تحقیق رفتن جلو حدود ۸ جا فرستادن و حدودا از 5 جا پذیرش گرفتن هرچند باید برای دکترا درصد پذیرش را باید کمتر در نظر گرفت. در ضمن توجه کنید پذیرش گرفتن آسونه ولی‌ بورس گرفتن سخته، نگران پذیرش نباشید بالاخره میگیرید اگر واقعا هم برای پذیرش از آمریکا خیلی‌ نگران هستید، میتونید برای دانشگاه های خارج از رنک (US News) اقدام کنید که به احتمال 226.5! درصد (معمولا) پذیرش میگیرید، راستش تا حالا ندیدم کسی‌ که مینمم ها رو داشته باشه و پذیرش نگرفته باشه (آمریکا هزاران دانشگاه داره که خیلی‌ از دانشگاه هاش با اینکه معروفند ولی‌ در رنک جهانی‌ جایی ندارند، پس تو این همه دانشگاه یک جا برای شما پیدا میشه)! از اروپا هم تا حالا ندیدم کسی‌ دست خالی‌ برگرده. پس نگران پذیرش نباشید و بیشتر برای گرفتن بورس و پیدا کردن استاد تلاش کنید.