در مورد این مورد که برای تافل بهتر بریم کلاس یا خودمون بخونیم به نظرم بهتر به خصوصیات اخلاقیتون توجه کنید اگر خودتون می خونید که ماشائ الله منابع و فیلمای آموزشی فراوان هستن همچنین میشه به جرات گفت در ایران! مدرس واقعی تافل نیست (تعدادشون به یک دستم نمی رسه)، منظورم اینه که کسی نیست واقعا از تافل و تکنیکاش سر در بیاره، کتاب ها را خونده، مقایسه و خلاصه کرده باشه و از همه مهمتر آزمون داده باشه اکثرا همه آیلتس درس میدن و به واسطه اون تافلم تدریس می کنند (یعنی یک کتاب را باز می کنند و از روی اون تدریس می کنند حلا یکی مسترینگ را انتخاب می کنه، یکی تامسون و یکی کرکینگ) حالا نمی گم استاد سواد نداره نه شاید استاد خوبی از نظر دانش باشه و یا حتی تو آیلتس معروف باشه ولی شما نیاز به تکنیک ها دارید و بخاطر همین دارین میرین کلاس! مثلا تو رایتینگ استاد چون فکر می کنه مثل آیلتسه، تاکید می کنه زیاد ننویسید (تافل عملا برعکسه) و تو رایتینگ اول هم میگه بارونز را کار کنید که کلا فرمتش اوت هستش و یا از اونجایی که فرمت سوال اول رایتینگ تافل (اینتگریتد) ثابت هستش، تمپلیت و آموزش نباید نصف جلسه بیشتر طول بکشه ولی میان چند جلسه وقتتون را به فرمتای مسخره تلف می کنند! تو اسپیکینگ اینتگریتد کتابای تو بازار را کار می کنند که همه غیر استانداردند و جز نا امیدی برای دانشجو چیز دیگری ندارند، تو ریدینگ و لسنینگ اصلا نمی دونند سوال لانگ چیه و بجای این که بیان سوالات تی پی اُ را کار کنند با متن کتاب های مسخره که هیچ کدوم مورد تایید ETS نیستن و فقط انتشاراتشون معروفه وقتتون را تلف می کنند (چقدر طولانی شد!!! دلم پره انگار). خوب بر گردیم به موضوع! خلاصه حرفم اینه که اگر خودتون بخونید چیزی را از دست نمی دهید ولی خوبی کلاس اینه که میرید تو جو امتحان و با بچه ها تبادل نظر می کنید که به نظرم مفیده و هم ناخودآگاه فشاری برای درس خوندن (بعضیا مثل من خودشون اصلا درس نمی خونند) همان طور که در متن های خیلی گذشته اشاره کردم بهتر برای تافل بجای کلاس آموزشی کلاس برای تمرین مهارت ها برید (البته اگه خودتون می خونید) یعنی مثلا رایتینگ بنویسید و استاد براتون رفع اشکال کنه. در آخر هم سعی کنید واقعا (نه کتابا) به سطح اینترمدیت رسیده باشید و بعد برای تافل تلاش کنید تا بتونید کمینه (مینیمم) مرسوم در دانشگاه ها (هشتاد) را بگیرید و گرنه به سراغ آیلتس بروید (چون شش در دسترس تره تا هشتاد).
***این روزا کمتر می نویسم چون هم سرم خیلی شلوغه (چه زمانی و چه فکری) و هم موضوعات برام تموم شده، چون فکر می کنم تمام موارد اصلی مربوط به آزمون تافل و پذیرش را بررسی کردم ( حداقل نود درصدشون) و ذهنم از سوال خالیه.
برای بهبود اسپیکینگتون راه های گوناگونی دارید می تونید با خودتون صحبت کنید، کلاس عمومی تافل برید، کلاس خصوصی و یا کلاس گفتگوی آزاد برید.
صحبت کردن با خود:
به نظرم هر کسی باید به این مرحله برسه که با خودش صحبت کنه و حتی اگر کلاسم میره صحبت کردن با خودش را نباید از دست بده. ولی اگر روش اصلیتون برای بهبود زبان همین روشه باید حتما حتما صدای خودتون را ضبط کنید و بعد از هر بار گوش دادن اشکال های خود را پیدا کنید البته همین طور که میدونید آدم نمی تونه همه اشکال های خودش را پیدا کنه.
کلاس عمومی تافل:
تافل طوری طراحی شده که اسپینگش جز یک جلسه دیگه هیچ نکته ای نداره که اونم از تو نوت فول می تونید یاد بگیرید و عملا استاد چیزی بهتون یاد نمیده (نمی تونه که یاد بده)، مخصوصا این که چهار سوال از شش سوال باید بخوانید و گوش بدید و بعد حرفای شنیده شده را تکرار کنید، خوب مشخص که استاد نمی تونه بره تو گوشتون و بهتون کمک کنه تا لسنینگ را متوجه بشید، به همین دلیل استاد فقط به درد دو سوال اول که مستقل هستش اونم برای رفع اشکال می خوره و برای چهار سوال آخر هیچ کار نمی تونه براتون بکنند. پس عملا با شرکت در این کلاس ها هم پول و هم زمانتون را دور می ریزید فقط در این کلاسا با چند نفر دیگه مثل خودتون آشنا می شید که می تونه خیلی خوب باشه (البته استاد میتونه در مورد تاپیکای مختلف یک سری جمله بهتون بده که حفظ کنید تا در صورت نیاز استفاده کنید و همچنین فشار بیاره که درس بخونید).
کلاس خصوصی تافل:
می تونید از معلم استفاده کنید ولی به نظرم اگر پول می خواهید خرج کنید عجله نکنید و وقتی که به یک سطح از آمادگی رسیدید (وقتی خوب با خودتون حرف زدید) به کلاس خصوصی (خوب) برید. لازم نیست از همان اول معلم گرون بگیرید شما هم با کروش چند میلیون دلاری و هم برانکو چند صد هزار دلاری می تونید برید جام جهانی پس بهتر اشکال های اولیه خود را با معلم ارزان برطرف کنید و در آخر به معلم های گرانتر و معروفتر مراجعه کنید (شما وقتی نمی تونید حرف بزنید کسی براتون نمی تونه کاری بکنه) شما باید هر وقت پتانسیل کیروش را پیدا کردید او را استخدام کنید، البته بازم میگم معلم آن چنان کاری نمی تونه براتون بکنه. فقط یک مزیت خوب داره که وقتتون برای بیرون رفتن تلف نمی شه ولی شاید لسنینگتون خیلی قوی نشه چون شما باید از یک ساعت ونیم 1:15 حرف بزنید و معلمتون 15 دقیقه اشکالاتون را بگه! مخصوصا وقتی به 4 سوال آخر می رسید باید نصف کلاس را لسنینگ گوش بدید و معلمتون هم بشینه چای و میوه بخوره و بقیش را شما صحبت کنید و 10 دقیقم معلم اظهار نظر کنه! البته اگر شما تصمیم دارید از اول با معلم شروع کنید و حوصله ندارید خودتون اطلاعات کسب کنید بهتر با کسی کار کنید که اطلاعات کافی و کامل در مورد آزمون تافل داشته باشه (خیلی خیلی مهم) و وقت شما را تلف نکنه (البته باید برنامتون و استادتون را با توجه به وقتتون تنظیم و انتخاب کنید).
کلاس گفتگوی آزاد:
کلاس گفتگوی آزاد (Free Discussion) شاید اسمش کلاس تافل نباشه ولی موضوعات که معمولا بحث میشه معمولا به موضوعات تافل و آیلتس شبیه هستش و اگر کلاس کم جمعیت و قوی باشه شما هم وقت صحبت کردن دارید (بیشتر از کلاس عمومی تافل) هم از دیگران مطلب یاد می گیرید و یاد می گیرید چطوری دلیل برای 2 سوال مستقل تافل بیارید. در ضمن هزینشم چون روش برچسب تافل و آیلتس نمی خوره اصلا زیاد نمی شه! راستی این کلاس به آدم های خجالتی و کسایی که کمبود اعتماد به نفس دارند کمک می کنه که بر مشکلات و ترس بی موردشون غلبه کنند.
در انتها:
وظیفه تنظیم وقت و متوجه شدن لسنینگ با خودتون هستش و معلم نمیتونه براتون کاری کنه در ضمن انتقال دادن کامل متن های لسنینگ تاثیر زیادی در نمره های شما داره که اینم مستلزم متوجه شدن متن ها هستش (انتقال ندادن کامل متن از شما بیشتر نمره کم می کنه تا این که چند غلط جزیی داشته باشید). توجه کنید پیدا کردن دلیل، یادگیری سازمان دهی جواب ها و مدیریت وقت باید به عهده خودتون باشه و اگر این وظیفه ها را از معلمتون انتظار داشته باشید پولتون را دور ریختید.
اگر به عقب برگردم:
ابتدا همزمان شروع به خواندن نوت فول و صحبت با خودم می شدم بعد از کمی سعی و تلاش و آشنایی با سوالات تافل به کلاس های گفتگوی آزاد می رفتم تا اعتماد به نفسم افزایش پیدا کنه و ترسم از صحبت کردن در جمع از بین بره و از تبادل با دیگران دانشم افزایش پیدا کنه در این بین شروع به تقویت لسنینگم هم می کردم و بعد از کمی بهبود به سراغ 4 سوال آخر تافل می رفتم و تلاش به پاسخگویی به سوالات و آشنایی با نوع و روند سوالات می کردم همچنین برای سوالات مستقل موجود در اینترنت جواب پیدا می کردم و سعی می کردم دلایل کلی پیدا کنم که به درد همه سوالات بخوره. در هفته های آخر شروع به پاسخگویی به سوالات تی پی اُ می کردم و از کسی که زبان بلده خواهش می کردم برام رفع اشکال کنه (بهتر اگر وقت دارید این اتفاق خیلی زودتر بیفته مثلا تو کلاس های گفتگو آزاد، ولی برای من تو ماه های آخر اتفاق افتاد و برام خیلی سخت بود غلط هام را اصلاح کنم، استرس نزدیکی امتحانم نیز رو اعصابم بود پس اگر کلاس گفتگو میرید از استاد بخواهید اشکالای خیلی مشخصتون را براتون اصلاح کنه که در ماه های آخر رو جزییات کار کنید) البته توجه کنید در این قسمتم بهتر صداهاتون را ضبط کنید و به به صدای خودتون گوش کنید در این مرحله هم دیگه باید به اوج آمادگی برسید و زمان خود را با توجه به وقت تنظیم کنید در روز های آخر هم می تونید سوالات پیش بینی را بررسی کنید و در نزدیکی امتحان فقط و فقط روی مدیریت زمان کار کنید.