Today Is a Gift

به هر حال داره میگذره، روزایی که احتمالا حسرتشون را خواهم خورد (خواهند خورد)، گاهی ظاهرا بد و حتی تلخ و گاهی خیلی خاطره انگیز و تکرار نشدنی بطوری که آرزو می کنم بتونم زمان را نگه دارم (مثل پیاده روی شبانه و شام سه نفره امشب) اما می دونم چه خوب چه بد این نیز بگذرد. این روزا گاهی اتفاقایی میفته که در عدالت خدا شک می کنم ولی با گذشت زمان می بینم که نظم موجود در این دنیا بیشتر از اون چیزیه که بتونم درکش کنم...

 از اتفاقات نا خواسته این روزا  هم گذشته، در شَکَم که چه کنم! گزینه هایی زیادی رو میزه که نمی تونم مدیریتشون کنم، با این که هدف ظاهری مشخصه... باید بشینم رو کاغذ بیارمشون و یک برنامه ریزی مجدد کنم تا شاید انگیزه ها زنده بشه (خیلی از تصمیمات و نظراتم در وجودم کم رنگ شده). به نظر خودم دست تنهام و کمک می خوام ولی شخصی دورو برم نیست تا بتونم کارام را پیش ببرم، متاسفانه این مشکل را دارم که نیازمند کسی هستم که به جلو هلم بده... ضعفام نسبت به گذشته کمتر شده ولی همچنان مصمم و صاحب قدم نیستم... این روزا سعی می کنم هر طور شده از حرفای آزار دهنده دوری کنم ولی معمولا  اجتناب ناپذیرند البته گاهی این حرفا بصورت تلنگر هم عمل می کنند. امیدوارم فقط همین جور که به نظر میاد همه چی خوب پیش بره چون واقعا از مسخره و قضاوت شدن خسته شدم البته هنوز نمی دونم که باید با جریان آب برم یا بر خلافش شنا کنم (به امید خدا).

نشانه یا اتفاق

نون نداریم! باشه میخرم! رفتم سر خیابون نون را برداشتم تا اومدم حساب کنم! با خودم گفتم برم از خیابون پشتی خرید کنم (به احتمال زیاد نونای بهتری داره)! گذاشتمس سر جای اولش، سریع برگشتم خونه ماشین را برداشتم و رفتم به سمت سوپر! از اولی بپیچم یا دومی! بذار از دومی برم...! سر چهارراه ایست کامل کردم اومدم بپیچم به چپ که دیدم رفیقمون داره میاد تو ما و منم فقط دهنم وا موند......! بله دیگه برای سومین بار مجددا در یک موقعیت تکراری و مسخره تصادف کردم (به قول دوستان مشکل ار بقیست، بقیه می زنند بهت!!!! خوب من در حال ایست کاملم چکار کنم!!!)، جالبه همیشه هم در یک موقعیت خاص و بعد از یک فعالیت خاص این اتفاق مسخره میفته، راننده محترم هم تو شک بود که چی شده...! شاید بی علت نباشه!!! این دفعه واقعا جدیش می گیرم!!! شاید مسیر من هم عوض شد...

در ضمن بی خیال نون شدم و برگشتم خونه! تا رسیدم گفتن کجا بودی؟ رفتم نون بخرم دیگه!!! نون؟؟؟ دیشب خریدم، کلی تو فریزر هستش........... انگار ما فقط رفتیم با طرف تصادف کنیم و برگردیم ...... در رانندگی همیشه قوانین را دقیق رعایت می کنم ولی همیشه احمقانه ترین حوادث برام پیش میاد......

یلدای 92 شبی خاطره انگیز

همیشه این شب طولانی را دوست داشتم، سال های قبلتر بخاطر برنامه های ویژه تلوزیون در این شب و در سال های اخیر بخاطر جمع شدن اعضای خانواده دوره هم (بهانه با هم بودن) اونم تو این روزا که همه سرشون شلوغ هستش. در سال 92 هم این شب برامون خاطر انگیز شد هر چند متاسفانه باز هم عده ای در میانمون نبودند. امیدوارم تا یلدای آینده همگی در پناه خداوند باشیم.

ژن ریاضی وجود ندارد!

به گزارش ایسنا، بر خلاف دیدگاه سنتی که معتقد است، افراد با استعداد ذاتی ریاضی بدنیا می‌آیند، نتیجه مطالعه جدید نشان می‌دهد که اساسا ژن ریاضی وجود نداشته و افراد تنها با تمرین و ممارست می‌توانند در این درس موفق شوند.

محققان توانایی ریاضی 70 دانش آموز پایه پنجم دبستان با میانگین سنی 10.5 سال را مورد ارزیابی قرار دادند. در این مطالعه چهار نوع از عملیات ریاضی مورد بررسی قرار گرفت که شامل جمع و تفریق ساده بصورت زبانی و کتبی، ضرب و درک ساعت و تقویم بود. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، فرد برای کسب مهارت کلی در درس ریاضی باید در هر موضوع واحد، تمرین کافی داشته باشد و توانایی ریاضی، یک مسئله ذاتی نیست که از بدو تولد در فرد وجود داشته باشد. مثلا برخی دانش آموزان توانایی بیشتری در هندسه دارند، اما در جبر ضعیف هستند که این مسئله ناشی از تمرین ناکافی در درس جبر است. همچنین ریاضی پایه مشکل بیشتر دانش آموزان نیست و بطور مثال 20 درصد دانش آموزان پس نروژی با خواندن اعداد مشکل دارند. پرفسور هرموندر سیگموندسن از محققان دپارتمان روانشناسی دانشگاه علوم و فناوری نروژ (NTNU) تأکید می‌کند: زمانی شما در درس ریاضی مهارت پیدا می‌کنید که خوب تمرین کنید. به گفته «سیگموندسن»، بینش جدیدی در علوم اعصاب از نتایج این مطالعه حمایت می‌کند که بر اساس آن با تمرین، ارتباطات عصبی خاصی توسعه پیدا می‌کند .نتایج این مطالعه در مجله Psychological Reports منتشر شده است.

راستش با خوندن این متن خیلی به خودم امیدوار شدم (فهمیدم هنوز امیدی هست)!!! حتی شاید بتونم به دوران اوج برگردم هرچند برام غیر ممکن میاد (برام یک رویاست)، البته باید سخت تلاش کنم (تصویر در ادامه) که متاسفانه به دلایل مختلف (گاهی دلایل منطقی) ازش فرار می کنم. کم کم کارای عقب افتادم را هر چند خیلی آروم دارم انجام میدم ولی هنوز از درس خوندنم راضی نیستم، فقط امیدوارم حسرت این لحظات را نخورم و سال آینده با خودم نگم پارسال چه کردم

ای کاش ....

ای کاش زندگیمون هم کنترل داشت ... هرچند که غیر منتظره ها زندگیمون را جذاب و خاطره انگیز می کنند.

البته اگر داشت! من Stop را می زدم، شما چطور؟