پدرم اول به بانک مراجعه کرده بود و تقاضای گواهی تمکن مالی کرده بود و بانک گفته بود باید برین شعبه ارزی و نمیشه تازه اگرم بدن فارسی میدن و باید خودتون ترجمه کنین و باید یک پولیم برای صادر شدن مدرک بدین و یا باید حساب ارزی باز کنید یا برین بانک خصوصی! من از دوستام پرسیدم گفتن ما راحت رفتیم گواهی لاتین را در ده دقیقه گرفتیم! به بابام این مطلب را گفتم و پدر جانم رفته بود حرفای من را انتقال داده بود و رییس جان بعد از کلی زنگ زدن به اینور و اونور گفته بودن آخر هفته بیاین نامه را بگیرید! بعد از چند روز گواهی رسید ولی این نامه تراکنش حساب لاتین حساب پدرم بود!
بابام نامه را به من داد و گفت دیگه از این بهتر بهت نامه نمیدن و اگه چیز دیگه بخوای باید کلی زمان بذاری و ...! منم از پدر تشکر کردم و فهمیدم دیگه بهتر از این نامه نمیتونم بگیرم ولی وقتی با دوستام صحبت کردم و اپلای ابراد را خواندم دیدم نامم با همه فرق داره و رفتم به بابام گفتم نامم با بقیه فرق داره، بابام گفت رییس گفته نمیشه و باید بری تهران و ...، اینجا بود که مادرم وارد عمل شدن و رفتن بانک و کل بانک را بهم ریختن تا بالاخره نامه مورد نظر صادر شد! فقط تنها مشکل این بود تا حالا کسی چنین نامه ای ازشون نخواسته بود و نمیدونستن باید چیکار کنند ولی وقتی مامانم رفته بود مجبورشون کرده بود به همه زنگ بزنند البته مامانم تا شعبه مرکزی و قسمت ارزی هم رفته بود و مطمئن شده بود که همچین نامه ای را شعبه باید صادر کنه وشعبه ارزی گفته بود به ما ربطی نداره وقتی حسابتون یک جای دیگست! و گفته بود چطور بانکتون همچین چیز ساده ای را نمیدونه! در نهایتم من نامه تمکن مالی لاتین را بدون پرداخت هزینه گرفتم (بعضی بانک ها پول میگیرن) بابام هم بعد دیدن نامه کلی از دست رییس بانک ناراحت شد که یک هفته سر کارش گذاشته!
نتیجه این که اگر کارتون جایی گیر کرد مامانتون را بفرستید! چون کاری که باید تو دو هفته انجام بشه دو ساعته تموم میشه! همچنین شاید سایرین دوست داشته باشن بهتون کمک کنند ولی ممکنه در اون زمینه اطلاعات لازم و کافی را نداشته باشند (بخاطر همین گاهی می ترسند کاری کنند چون می ترسند مسئولیتشون را از دست بدن) که شما باید مجبورشون کنید اطلاعات لازم را بدست بیارن.
به احتمال زیاد شما به گواهی تمکن مالی برای تحویل دادن به دانشگاه یا سفارت احتیاج پیدا می کنید. معمولا دانشگاه های آمریکا بعد از پذیرش برای صدور I 20 از شما این مدرک را تقاضا می کنند و شما نیز باید برای صادر شدن I 20 این مدرک را پست کنید، در مورد سفارت ها هم معمولا چه آمریکا باشه چه اروپا از شما این گواهی را تقاضا می کنند تا مطمئن شوند هزینه های یکسال اول را دارید، در مورد سفارت های اروپایی معمولا هر سفارتی یک عدد ثابتی برای خودش داره و شما باید به همان اندازه در حسابتون پول باشه (البته بعضی کشور ها مثل هلند (و شایدم نروژ) هستن که شما باید هزینه یکسال اول را به یورو براشون بفرستین که عملا بعد از این کار گواهی از شما تقاضا نمی شود چون شما پول را تهیه کردین) ولی در مورد آمریکا شما با توجه به هزینه های دانشگاه، زندگی و بیمه که در I 20 تون نوشته شده باید در حسابتون پول داشته باشین همچنین وقتی میگن گواهی مالی یعنی پول نقد و نمیشه اون را با سند و مدرک و ... جایگزین کرد.
To Whom It May Concern:
I hereby guarantee without reservation to provide financial support for Ant Z (name of applicant) for educational costs and living expenses in the amount of 40000$ as required for the first year and each subsequent year while this student is enrolled at ... University. I realize that I am fully responsible, and will be held accountable by the university, for maintaining the terms of this declaration. Please do not hesitate to contact me regarding any further information that you might need.
Best Regards,
Z's Father
در انگلستان تقریبا به هر منطقه ای سر بزنی با حداقل یک کلیسا مواجه میشی، البته در شهرهای کوچکتر تقریبا دیگه استفاده از کلیسا کمتر شده بطوریکه در بعضی از مناطق داشتن کلیسا هارو تبدیل به خونه برای فروش می کردن در مورد شهرهای بزرگ و کلیساهای معروف هم شما میتونید به جز روزها و زمان های خاص به این مکان ها سر بزنید و به عنوان توریست ازشون بازدید کنید.
در این کشور معمولا کلیساها از معماری خاصی برخوردار هستند و به نظرم کلیساهاشون باعث شده بودن مردم در مهندسی و معماری و در صنعت ساعت سازی و موسیقی شیشه گری و... پیشرفت کنند (مردم هنرشون را در اختیار دین قرار گذاشته بودن).
به هر کلیسایی که می رفتم نکته جالبی نظرم را جلب می کرد مثلا در بعضی از کلیساها مکان های خاصی را برای فرزاندانشون در نظر گرفته بودند.
یا معمولا در همه کلیساها این امکان فراهم بود که با اهدای پول شمع روشن کنی ولی در بعضی کلیساها تقاضا شده بود که پول اهدا بشه تا خرج روشنایی کلیسا بشه. البته مثل اینجا برق را هدر نمیدادند.
در بعضی از کلیساها هم دفترچه هایی بود که مردم آرزوهایشان را می نوشتند همچنین جلسات عقیدتی نیز در این مکان ها برقرار بود.
البته درسته اعتقاد به کلیسا کمتر شده اما هنوز کسایی هستند که به کلیسا باور داشته باشند و سالانه کلی کمک مردمی به کلیساها میشه همچنین هنوز هم خیلی از مردم ازدواج های رسمی خودشون را در کلیسا برگزار می کنند.
یکی از مدارکی که همه دانشگاه ها از شما درخواست می کنند ریز نمرات شما هستش که با توجه به سیاست دانشگاه ها و کشور ها شما باید ریز نمره درخواست شده را در اختیار آن ها قرار دهید. معمولا دانشگاه ها از شما انتظار دارند که به یکی از سه حالت زیر ریزنمرتون را براشون ارسال کنید.
1. دانشگاه هایی که فقط از شما اسکن ریز نمرات را درخواست می کنند و بعد پذیرش از شما انتظار دارند که نسخه اصلی ریز نمره را ارسال و یا تحویل دهید، معمولا تمام دانشگاه های کشور انگلستان و بعضی از دانشگاه های اروپا فقط اسکن نمرات را درخواست می کنند البته تعدادی از این دانشگاه ها هم در آمریکا (مثلا کلمسن و ارگن) قرار دارند.
A copy of your unofficial transcripts from each institution of attendance should be attached to and submitted with the online application for admission. Official transcripts are only required of those applicants who are offered admission.
سعی کنید دانشگاه هایی که چنین سیاست هایی را دارند، پیدا کنید و براشون درخواست پذیرش بدین چون به علت این که پول پست و ترجمه نمیدین کلی در زمان و هزینه هاتون صرفه جویی میشه.
2. دانشگاه هایی که انتظار دارند ریز نمراتتون را قبل از ددلاین مشخص شده دریافت کنند. معمولا اکثر دانشگاه ها مخصوصا در آمریکا از شما این انتظار (بد و نا بجا) را دارند.
Official transcripts must be sent directly to the Graduate Admissions from each college or university you have attended. Transcripts must be sent directly to our university from the institutions(s). In the case of international students, an official transcript may be sent in a sealed school envelope along with other supporting documents.
برای انجام این خواسته باید از طریق دانشگاه یا دارالترجمه ریز نمره لاتین تهیه کنید و برای دانشگاه مورد نظرتون بفرستید همچنین زیاد در تهیه ریز نمره سختگیری نکنید همانطور که در پست های قبلی توضیح دادم من ریز نمراتم را در یک پاکت معمولی با آدرس خونمون برای دانشگاه های آمریکا فرستادم و هیچ کدومشون هم از من ایرادی نگرفتند.
3. دانشگاه هایی که انتظار دارند ریز نمرات شما توسط سفارت یا بعضی از موسسات تایید شوند مثلا بعضی از دانشگاه های آلمان و اتریش در صورتی که مدارکتون مهر سفارت بر روی آن نخورده باشد قبول نمی کنند و یا بعضی از دانشگاه های آمریکایی (مثلا بعضی از دانشگاه های ایالت فلوریدا) تا ریز نمرات شما را موسساتی مانند WES یا ECE که به همین منظور درست شدن تایید نکنند مورد بررسی قرار نمی دهند. البته این موسسات دردسر های خودشونم دارند مثل نیاز به رسمی فرستادن مدارک با مهرهای گوناگون و زمان انتظار برای دریافت تاییدیه مدارکتون. در ضمن تا دانشگاهی از شما این درخواست را نکرده به این موسسات به هیچ وجه مراجعه نکنید.
Official transcripts from the Registrar of each college or university you have attended are to be sent to the Graduate College. If transcripts are from a foreign university, they must be translated into English. All students who have attended a college/university outside the United States must have a professional transcript evaluation by a member of the National Association of Credential Evaluation Services (NACES). Transcript evaluations should be sent directly to the Graduate College.
یکی از دوستانم برای یکی از همین دانشگاه ها در آمریکا فرستاده بود به خیال اینکه مدارکش را بررسی می کنند اما بهش اعلام کردند در صورتی که ریز نمرات تایید شده شما توسط WES به دانشگاه نرسه ریجکت میشید، که البته شد. البته من خودم باشم هیج وقت برای اینجور دانشگاه ها مدارکم را نمیفرستم چون واقعا حوصله ندارم مگر این که شرایط خیلی خاصی باشه.
یادش بخیر قدیما بعضی روزا بعد تعطیلی مدرسه میرفتیم ساندویچی پشت مدرسمون (همیشم سعی می کردم مامانم نفهمه کجا بودم!) یادمه یک روز با بچهها نشسته بودیم داشتیم حرفای همیشگی را می زدیم که یک آقا با ظاهر ساده اومد تو مغازه و گفت آقا ارزونترین ساندویچ چنده؟ فروشنده گفت ۱۷۰ تومن! مرده دست کرد تو جیباش و هر چی پول داشت در آورد و بالاخره پول همه جیباشو با دو تا بلیط اتوبوس(اون زمان ها صد ریال بود) یکی کرد و گفت: آقا ۱۶۰ دارم! فروشنده گفت نه نمیشه، اون فرد هم بدونه معطلی گفت ممنون و رفت بیرون، فروشنده بلافاصله رفت دنبالش گفت آقا برگرد درخدمتیم، عیب نداره! تواین مدت که این آقا منتظر ساندویچ سه نونش بود دوستان در حال پچ پچ کردن و مسخره کردن ظاهر طرف بودن تا اینکه غذاشو آوردن، هیچ وقت یادم نمیره اون مردی که مشخص بود خیلی خیلی گرسنه و خسته هستش اولین کاری که بعد از گرفتن غذا کرد این بود که به همه کسایی که اونجا بودن غذاشو تعارف کرد! و بعدم که همه تشکر کردن و گفتن ممنون، گفت خدارو شکر و غذاشو در حالی که خنده دوستان رو صورتاشون خشک شده بود شروع کرد، فروشنده هم یکم که گذشت یک نوشابه براش آورد تا ساندویچ سه نونش از گلوش پایین بره...
شاید این خاطره ازنظر شما بی اهمیت یا مسخره باشه ولی با این که سال ها ازش گذشته برای من هنوز تازست و به نظرم هیچ وقت نتونم اون مرد را فراموش کنم (بعد نوشت: متاسفانه کم کم دارم فراموش می کنم)، اون مرد اولا بدون خجالت و صادقانه اومد خواسته و شرایطش را گفت و هیچ انتظاری هم نداشت که حتما بقیه کمکش کنند، بعدم با اینکه چیزی نداشت و ۵ دقیقه داشت پولاشو جور میکرد و آخر با بلیط اتوبوس! پولشو به ۱۶۰ رسوند ولی همونو به همه تعارف کرد و کلی خدارو شکر کرد.
ولی خیلی از ما (از جمله خودم) چی؟ هیچی! اول خودم آخرم خودم، خودم سیر باشم خودم سالم باشم خودم هم پذیرش بگیرم، بقیه را علاوه بر اینکه کمک نکنم راهنمایی غلطم بکنمشون، راستش بعد این دو سال فهمیدم که بعضی وقتا دست خودمونم نیست ولی فکر میکنیم که نباید به بقیه کمک کنیم چون جایی که میریم بی کلاس (!!!!) میشه یا ممکنه خودمون فرصت را از دست بدیم ولی یادمون میره (یادم میره) هر کسی بالاخره یک خدایی داره، که روزیش را بهش می رسونه. گاهیم متأسفانه یک حس حسادت تومون به وجود میاد که چرا اطلاعات بدم؟ من زحمت کشیدم تا اینارو بدست اوردم! البته نمیدونم شاید حق داشته باشیم (تا حدودی نسبت به بعضی ها داریم)! ولی اگر بتونیم ببخشیم هنر کردیم هرچند که خیلی خیلی سخته. اون آقاهه تمام چیزی که تو اون لحظه داشت میخواست ببخشه ولی خیلی از ماها حتی حاضر نیستیم یک صدم اون چیزایی که داریم (علم، اطلاعات، پول) به بقیه ببخشیم یا به اشتراک بذاریم.
یکی از دوستام تلاش کرد همهٔ کسایی که دارن میرن را جمع کنه که هرکس هر کمکی میتونه بکنه که کار همه راه بیفته هیچکی نیامد! یک دوسته دیگم هم تازگی رفته بود سفارت آلمان کلی از رفتار دوستان هموطن ناراحت بود .....! و ...... متأسفانه همه دوست دارن طرف مقابلشون عابر بانک باشه و فقط پول بده!!!!
در آخر هم ما که نتونستیم در زندگی مثل اون مرد باشیم ولی امیدوارم هنوز زمانه اون مرد را عوض نکرده باشه.