موسسات اعزام دانشجو

خوب دیگه وقتی‌ متقاضی برای رفتن زیاد باشه، یک سری موسسه باید تشکیل بشه تا به بچه ها برای رفتن کمک کنه! حالا سوال اینجاست آیا این موسسات واقعا کمک میکنند؟! من اول خودم با این بنگاه های اعزام دانشجو کاملا مخالف بودم! ولی‌ بعد مدتی‌ نظرم عوض شد! من یک روز با اصرار دوستم به چند تا از این موسسه ها مراجعه کردیم تا از کارشون و قیمتاشون سر در بیاریم! کلا اینطوری که فهمیدم برای هر کشور ۱۰۰۰ واحد پولیشو میگرفتن تا پذیرش بگیرن درضمن برای آمریکا ۱۵۰۰ واحد پولی‌ البته هر چی‌ میخواستن میگرفتن و تخفیفم میدادن!

من اول فکر می‌کردم کل هزینه های نوشتن رزومه، انگیزه نامه، پست و ترجمه با اوناست و حتی شاید برای زبانتم برنامه بدن ولی‌ تازه فهمیدم برای همهٔ اینا متاسفانه پول جدایی گرفته میشه! و این دوستان تقریبا کاری نمیکنند! دوستانی که تجربه اپلای را دارند میدونند خیلی‌ از دانشگاه ها اصلا هزینهٔ اپلای ندارن و تو باید آنلاین مدارک را پر کنی‌ و حتی دیده شده بعضی‌ از پذیرشا ۱۰ دقیقه ای میاد! یعنی این دوستان زحمتکش برای هر کسی‌ کلا شاید۲ ساعت وقت میذارند و اینقدر درآمد نجومیی دارند! اول کلی‌ صفت به این دوستان که هدف اصلیشون بی‌ شک تعالیه علم و دانش این مملکته نسبت میدادم! تا این که با کسانی که‌ به این مکان ها مراجعه میکردند بیشتر آشنا شدم! متوجه شدم دو گروه اصلی‌ به این موسسات مراجعه میکنند گروه اول فکر میکنند پذیرش گرفتن سخته و این موسسات حتما تجربه و رابطهٔ خاصی‌ دارند که کارشون را راه میندازند ولی‌ خبر ندارند پذیرش گرفتن از بعضی ‌جاها آسان تر از خریده روزنامه هستش! یک گروه دیگم هستن واقعا حوصلهٔ این کارا رو ندارند و واقعا زورشون میاد رایانامشون را باز کنند چه برسه به پر کردن فرم آنلاین! خوب من فقط می‌تونم امیدوار باشم افرادی که به این دو دسته تعلق دارند و به این جاها مراجعه میکنند از نوع پولدارش باشند که این پولا براشون چیزی نباشه و یک جورایی  کارشون کمک به اقتصاد کشورمون باشه! بعد از این اتفاقات بود که من و دوستم به این فکر افتادیم بریم ما هم به خلق کمک کنیم (البته به کشورخیانت با فراری دادن مغزها!) با خودم فکر می‌کردم من نصف اینا بگیرم به طرف قول میدم براش علاوه بر اینکه رزومه و انگیزه نامه مینویسم برنامه برای زبانشم میدم، تازه براش ۱۰ تا پذیرش میگیرم! جلو هم رفتیم ولی‌ دیگه دیدم که مسئولیت داره و منم معلوم نیست ساله دیگه کجام، بخاطر همین پیگیری نکردم(ولی‌ کلی‌ برنامه تو ذهنم بود و هست که به علته تتنبلی اجرا نشد! البته این اپلای هم ذهن آدم را سخت درگیر میکنه) در آخر هم داستان رفتن خودم را به یکی ‌از این مراکز خدمت رسان به فرهنگ و علم مینویسم!

بریم!؟ کجا؟ یکی‌ از همین موسسات دانشجو! میدونی کجان؟ اره بیا بریم دیگه! باشه بریم. پس میام دنبالت! بهتر، پس بیا سریعتر.

این موسسه در یکی‌ از بهترین نقطه‌های شهر قرار داشت! تا موسسه را دیدم چشام ۴ تا شد دیدم طرف یک خونهٔ بزرگ و ویلایی را کرده موسسه! گفتم شاید یک اتاقشه و بقیش خونشه ولی‌ وقتی‌ رفتیم تو دیدم اونجا یک دنیای دیگه هستش که ما ازش بی‌ خبریم! ما رو فرستاد به یکی‌ ازاتاقای طبقه بالا که فرم پر کنیم بعد ۱۰ دقیقه هم یک خانوم برای مشورت اومد.

سلام خوش آمدین! مقصدتون کجاست؟ همانطور که نوشتیم آمریکا! (البته راستش همین را فقط درست نوشتیم و بقیه اطلآعاتمون غیر حقیقی‌ بود، دوستم گفت اینجوری پر کنیم که بعدا هر روز بهمون زنگ نزنند، البته من روم نشد و شمارهٔ موبایلم را درست دادم، ولی‌ اونام زنگ نزدن، مشخص سرشون واقعا شلوغه شایدم فهمیدن ما مشتری‌های هدف نیستیم) خوب سوالاتتون را بپرسین؟ می‌خواستیم ببینیم شما برامون چه کارا می‌کنید؟ ما انقدر تومن نفری ازتون می‌گیریم ولی‌ اگه دوتایی بیاین تخفیف می‌دیم! خانوم رزومه چی؟ گفت اون را باید جدا پول بدین! یعنی‌چقدر؟ راستش نمی‌دونم آقای دکتر از تهران اومدن می‌نویسن (هنوز برام سوال که تهران چه ربطی‌ به رزومه داره) گفتم خانوم حدودی خوب! گفت هر کدوم را بنویسن ۱۰۰ دلار می‌گیرن! (دستشون درد نکنه). بچه‌ها اگرم مقالهٔ ISI هم خواستین کمکتون می‌کنیم! خوب خانوم چند تا پذیرش می‌گیرین؟ (از اینجا به بعدش را دقیق یادم نیست) به نظرم گفت ۳ تا ولی‌ فقط پول آنلاین یکیش با ماست! اگرم پذیرش اضافه بخواین به ازای هر پذیرش اضافه ۳۰۰ تومن دیگه باید بدین (بازم دستشون درد نکنه!) حالا یادم رفت بپرسم دلار را با ارز مرجع حساب می‌کنید یا مبادله‌ای یا بازار آزاد! در ‌‌نهایت هم انگشت به دهان اومدیم بیرون! (البته راستش به دو جای دیگم سر زدیم)

راستش این طرف حرفاش از نظر من و دوستم خیلی‌ خنده دار بود ولی‌ خیلیا به حرفای این موسسات اعتماد می‌کنند و لذت می‌برند! البته شایدم چون بعد اپلای رفتیم موسسه حرفاش مسخره اومد! احتمالشم هست (معما چو حل گشت آسان شود)! ولی‌ دوستان به نظرتون آیا کسی ‌که نتونه برای خودش پذیرش بگیره می‌تونه در یک کشور خارجی‌ با یک زبان بیگانه مشکلاتشو حل کنه و از پس زندگی‌ بر بیاد؟