قانون مورفی

اوایل که با قانون مورفی آشنا شده بودم برام به شدت جالب بود چون دیدم اون چیزی که بیشترمون تجربش را داریم و گاهی اوقات منتظرش هستیم و بهش اعتقاد داریم سال هاست بصورت یک قانون درآمده و به هر کسی که می رسیدم شروع به توضیح قانون خاطره انگیز مورفی می کردم البته این قانون واقعی است ولی برداشت های متنوعی ازش شده، این قانون به زبان ساده میگه اگر قرار باشه یک اتفاق بد بیفته در بدترین زمان ممکن، اون اتفاق میفته، مثلا:

وقتی به فایلای مهم داخل رایانت احتاج داری، هاردت می سوزه!

فردا ددلاین دانشگاهته اما شبش اینترنت قطع میشه یا رایانت که رزومت و همه فایلات توشه از کار میفته! (همان طور که در پست های قبل گفته بودم این اتفاق برای من افتاد و به محض این که انگیزه نامم بعد یک ماه تمام شد لپتابم سوخت)

خودکارت همیشه مینویسه ولی زمانی که نیازش داری (میخوای یک شماره مهم را یادداشت کنی) نمینویسه!

پرز موکت میتونه زیبا باشه ولی دقیقا شب امتحان برات جلوه میکنه و ساعت ها میشینی و بهش نگاه میکنی!

خودروت همیشه خوب کار می کنه ولی وقتی عجله داری یا صبح زود امتحان داری روشن نمیشه!

به محض این که صف قبلیت را به علت کندی عوض کنی و به صف جدید بری، صف قبلی سریعتر حرکت میکنه!

هیچ وقت باران نمیاد ولی وقتی خودروت را میشوری فرداش بارون شدیدی میاد!

یک وسیله سال ها بلا استفادست ولی به محض اینکه میندازیش دور، بهش احتیاج پیدا میکنی!

و ...

یک روز داشتم به یکی از دوستان که هیچ وقت روش حساب نمی کردم این قانون را توضیح میدادم که دوستم به محض شنیدن قانون مورفی و مثالاش در جواب گفت من اصلا این قانون راقبول ندارم! اینا فقط عاقبت فراموشی و ناشکریمونه! ممکن همون خودکار بارها در زمان های حساس کمکت کرده باشه ولی از اونجایی که فکر می کنیم همیشه خودکار باید بنویسه ازش اصلا ممنون نیستیم یا هزاران بار بارون میاد و ما اصلا هیچ توجهی بهش نداریم و همشون از یادمون میره ولی همون روزی که برامون مشکل پیش میاد یادمون میمونه و فکر می کنیم بدشانس ترین آدم روی زمین هستیم! جز معدود دفعاتی در زندگیم بود که سکوت کردم چون دیدم واقعا راست میگه...