این روزها

متاسفانه طبق برنامم نشده (حداقل تا الان) تا مجدد برای جی آر ای بخونم البته دوباره از پایه اینگلیسی را شروع کردم و دارم اطلاعاتم را مرتب می کنم (از المنتری) ولی هنوز منسجم و راضی کننده نیست. وقت آزادم هم زیاده و بخاطر همین دارم با کلاس های مختلف (مخصوصا زبان) پرش می کنم (کلاس هایی که سال هاست می خوام برم ولی همیشه یک بهانه ای برای نرفتنشون ایجاد می کردم). کلی برنامه عقب افتاده دیگم دارم که روی کاغذ نوشتم ولی متاسفانه هنوز هیچ کدومشون جلوشون تیک (به معنای انجام شد) نخورده! نمی دونم این روزا چطوری انقدر سریع می گذره و چقدر داره زود دیر میشه! جوری شده که حتی وقت نمی کنم تا ببینم چه کارایی هست که باید انجام بدم شاید بزرگترین مشکلم نداشتن برنامه است (اینم دلیلش برام روشنه باید یکی از مشکلاتم حل بشه که هنوز خبرش نرسیده، البته تقصیر خودم هست) و شایدم کمرنگ شدن انگیزه رسیدن به هدفم (شایدم این وبلاگ!). به هر حال روزایی بود که زیر فشار بودم و منتظر این روزا، و مطمئنا در آینده هم حسرت این روزا را می خورم و بهش فکر می کنم که چطوری می تونستم ازش استفاده کنم و یا با خودم فکر می کنم تو این دوران طلایی چه کار کردم و احتمالا هم یادم نمیاد که چه کردم! (هنوز برام جای سوال که چرا باید برای خودم مشکل ایجاد کنم که بعد مجبور بشم حلش کنم!!!) در نهایت این که زیاد از زمانی که توش هستم درست استفاده نمی کنم البته همان طور که گفتم هنوز مطمئن نیستم واقعا این اوقات آزاد ادامه داشته باشه و کارام درست بشه (دیگه واقعا خسته شدم امیدوارم حل بشه، ثبت کردن این جمله برام بینهایت سخته ولی امیدوارم به لطف خدا هر طور شده حل شه)، بخاطر همین نگرانم.