نباید قضاوت کنیم! پس چه کار کنیم؟

همه با این مشکل روبرو شدیم...! یا قضاوت می کنیم و یا قضاوت میشیم، در همه زمینه ها هم صاحب نظریم، نظر میدیم و نتیجه گیری می کنیم... نیاز به گفتنم نداره... همه میدونیم که این مشکل را داریم، اما چرا...؟ خودم فکر می کردم علت اصلیش ضعف آدماست و با این حرفا میخوان ضعفشون را پنهان کنند، مثلا خودم چند وقت پیش باید از مدیر گروه یک امضا می گرفتم اما چون می ترسیدم برم پیشش! کلی تو ذهنم براش داستان های ... ساختم ولی وقتی که در نهایت مجبور شدم برم دفترش سریع کارمو راه انداخت و یه جورایی نابودم کرد....! یعنی برای مقابله با مشکل ترس و کم رویی خودم، متاسفانه پیش داوری کردم. اما امروز با یک پدیده دیگه آشنا شدم، برنامه آقای گزارشگر! مسابقه ای که علاقه مندان به گزارشگری میان و بازی های فوتبال رو گزارش می کنند و داوران هم  نظر میدن*و ... امروز با یک عده آدم 50،60 ساله که نمیدونند فرق فوتبال و بسکتبال چیست مواجه شدم که علاوه بر این که داشتند این برنامه را با لذت تماشا می کردند در مورد شرکت کنندگان نظر می دادند! یک لحظه قفل کردم! اینا که تا صدای گزارش فوتبال و یا برنامه نود را میشنیدن می گفتن اینا چیه که پخش می کنند! اما الان دارند تحلیلم می کنند و در مورد صدا، فن بیان، داورها و ... نظر میدن!

متاسفانه نه تو مدرسه و نه دانشگاه، جامعه و مخصوصا تلوزیون هیچ وقت فرصتی پیش نیامده تا ما نظر بدیم! تو مدرسه که معلم جزوه می گفت، دانشگاه که کسی جرات نمی کرد دستشو ببره بالا! تلوزیونم که همیشه مجری می گفت اگر موافقید بریم برنامه بعدی را ببینیم، حالا اگر موافقم نبودیم می رفتیم و می دیدیم برنامه ای هم نبود و تقریبا نیست که مردم بتونند نظر بدند! و متاسفانه این نیاز هیچ وقت برطرف نشده، بعد چی میشه! همین اوضایی که توش هستیم (دنبال کوچکترین فرصتیم تا نظر بدیم، حالا میتونه برنامه بی ربطه آقای گزارشگر باشه)، در زمان و موقعیت نامناسب در مورد همه چی نظر میدیم....! نظرامون هم گاهی انقدر عجیبه که شنونده سرش را دوست داره بزنه به دیوار.... خلاصه این که همش تقصیر خودمون نیست، اما به نظرم این مشکل دلیل نمیشه خودمون را کنترل نکنیم و پرحرفی کنیم... در انتها نیز برای شما مطلبی از تارنمای الف در مورد قضاوت کردن گذاشتم که خواندنش خالی از لطف نیست....