سفرنامه ونیز

تا دلتون بخواد از ونیز این شهر افسانه ای!!! در همه جا از کتاب های درسی تا خیالاتمون سفرنامه، داستان و مطلبه پس وقتتون را با مطالب تکراری نمی گیرم راستش نمی دونم شاید برای کسی که که اولین بار هست میاد اروپا و اونم بعدش تو فلورانس و ونیز ولش میکنند اینجا جالب و متفاوت باشه ولی برای من خیر!!!

راستش شاید یکی از بهترین سفرهای ایتالیام بود ولی نه به خاطر شهر بلکه بخاطر کارناوال!!! صادقانه بگم به نظرم بی دلیل نیست که این شهر معروف شده ولی از نظر شهری زیباترین نیست به نظرم امستردام که همون ونیز شمال هست زیباتر بود...!!!

بگذریم حالا هرچی من بگم تا نبینید باور نمی کنید برای رسیدن به این شهر بدون خودرو، امکان سفر با هواپیما (فرودگاه مارکوپلو)، قطار و خودرو (پارکینگ خارج شهر) هستش.

 برای حمل و نقل درون شهری نیز قایق های اختصاصی (گوندولا) که کرایشون اگر اشتباه نکنم برای نیم ساعت حدود صد و پنجاه یورو هست و یا قایق های اتوبوسی (واپرتو) در شهر رفت و آمد کنید (یک ساعته هفت یورو و بیست و چهار ساعته بیست و هفت یورو)، البته میشه پیاده هم در شهر رفت و آمد کرد، ولی تمام کارها خدماتی با قایق انجام می شوند مانند پست، آمبولانس و ... حالا من نمیدونم اگر این کانال ها در ایران عزیز خودمون بود روزی چندتا بچه غرق میشدن و ...؟!

شهر قدیمی ونیز دارای کوچه های باریک و خانه های کوچکی است که دیدن آن ها خالی از لطف نیست...

 همچنین در سراسر شهر امکان خرید ماسک ها و صنایع شیشه ونیز مهیاست که این مغازه ها نیز از دیدنی های ونیز محسوب می شوند...

در ایام کارناوال که توصیه میشه فقط در این زمان به این شهر سفر کنید (ژانویه و فبریه)!!! مردم بومی با ماسک های متنوع در شهر تردد می کنند و با مسافران و علاقه مندان عکس میندازند...

از دیگر نقاط دیدنی ونیز می توان به میدان سنت مارک، پل افسوس ها، گراند کانال، کلیسای سنت مارک، کاخ دوج ها، پل ریالتو، برج کلیسا سنت مارک، سانتا ماریا دلا سالوت، آرسنال، ریوا دلی اسکیاوونه، زاتره، خانه طلایی، مکتب بزرگ سنت مارکو، کلیسای سن زاکاریا، تئاتر ققنوس، موزه تاریخ نیروی دریایی، مدونا دل اُرتو و ... اشاره کرد.

* نمیگم بد بود چون هرجایی زیبایی خودش را داره ولی نمی تونم قبول کنم رویایی و منحصربه فرد بود!!! فقط متفاوت بود
* بعضی تصاویر از اینترنت...
* در مورد دیدنی ها توضیحات زیاده پس وقتتون را با مطالب تکراری نمی گیرم...
* بعضی تصاویر از ونیز واقعی خوش رنگترند...

سفرنامه باردونکیا

باردونکیا Bardonecchia یک دهکده کوچک در مرز فرانسه و ایتالیاست که در سال 2006 میزبان بازی های المپیک زمستانی بود. این دهکده زیبا در میان کوه های آلپ واقع شده و به علت موقعیت مکانی مردم توانایی صحبت به زبان فرانسه را نیز دارند (آدرس خیابان و کوچه ها به دو زبان ایتالیایی و فرانسوی نوشته شده است)

این دهکده با طبیعت بی نظیرش یکی از نقاط پر طرفدار برای ورزش های زمستانی محسوب میشه، برای رسیدن به این دهکده به علت واقع شدن در بین کوه های آلپ باید از تونل های فراوان و گاها طولانی عبور کرد. هرچه به اون محدوده نزدیک میشدیم بر شدت باران افزوده میشد که بعد از عبور از آخرین تونل با این صحنه روبرو شدیم!

یک لحظه یاد داستان آلیس در سرزمین عجایب افتادم خیلی عجیب بود این طرف تونل باران و آن طرف برف شدید، خلاصه بعد از رسیدن به دهکده در هتل المپیک مستقر شدیم.

طبیعت زیبای این روستا برای من فوق العاده بود و واقعا تجربه جالب و متفاوتی را رقم زد. روستا شامل محدوده اسکی و خانه های زیبای مسکونی، تفریحی و اقامتی در این بخش و در کوهپایه می باشد که اتوبوس های رایگان در این مسیرها در رفت و آمدند.

این روستا همان طور که در نقشه بالا صفحه هم مشاهده می کنید دارای پیست های گوناگون با شیب و ارتفاعات متفاوت است، همچنین با توجه به نوع طبیعت این محل  بعضی از پیست ها به نظرم واقعا خطرناک بود (خدا را شکر زنده ام).

در این جا معمولا آدمای روستایی نسبت به شهرنشیتان مهربانترند و همچنین مردم جتوب نسبت به شمال ... برای من که این تفاوت ها در این روستا قابل احساس بود. حالا به امید خدا در آینده از تفاوت ها میگم.. ولی این جا شمال و جنوب دو کشور متفاوت حساب میشه که جز زبان بقیه ویژگی هاشون متفاوته!

از نکات جالب تعداد زیاد فرانسویان در این بخش (به علت همجواری) بود و همچنین آمورش اسکی به بچه های زیر پنج سال که فکر می کنم در این روستا برای همه مردم یکی از ضروریات هست. نکته دیگه هم این که از طبیعت بی نظیر این منطقه الان عکس مناسبی در دسترس ندارم البته هر وقت به دستم برسه این جا قرار میدم.

قطار در ایتالیا

خطوط ریلی قطار تقریبا در سراسر ایتالیا کشیده شده و با قطار می توانید به تمام شهرهای مهم و حتی سایر کشورها سفر کنید. البته شاید اولش با ورود به ایستگاه های قطار کمی گیج بشید ولی نگران نباشید چون تقریبا همه کارکنان با زبان انگلیسی آشنا هستند و برای خرید بلیت نیز می توانید از روش های مختلفی استفاده کنید.

1- خرید از باجه بلیت فروشی (بلیتریا):

می توانید از فروشندگان داخل ایستگاه بلیت را تهیه کنید. همچنین بلیت بعضی قطارهای رجیناله در روزنامه فروشی و مغازه های ایستگاه (تاباکی) عرضه می شود.

2- خرید اینترنتی:

می توانید با مراجعه به تارنمای ترن ایتالیا بلیت مورد نظر را تهیه کنید در ضمن معمولا اگر بلیت را زودتر تهیه کنید و از پیشنهادهای ویژه استفاده کنید بلیت قطارهای تندرو را می توانید با پنجاه درصد تخفیف خرید کنید (و سایر پیشنهادهای ویژه). در ضمن می توانید اپلیکیشن قطار را هم که به زبان انگلیسی نیز موجود هست را بر روی گوشی خودتون نصب کنید (آگاهی از زمان، قیمت و ایستگاه ها).

3- خرید از دستگاه های خودکار فروش:

شاید بهترین و آسانترین روش خرید استفاده از این دستگاه های فروش هستند که به راحتی و با کمی دقت می توانید بلیت خود را تهیه کنید. هم با پول نقد (نه همه دستگاه ها) و هم با کارت بلیت قابل خرید است. فقط اگر با پول خرید می کنید پیشنهاد می شود پول زیادی در دستگاه قرار ندهید (برای بلیت 16 یورویی 500 یورو در دستگاه قرار ندهید!!) اگر با کارت خرید می کنید که هیچی ولی در صورت خرید با پول نقد فراموش نکنید باقی مانده پول را از داخل دریچه بردارید (همان دریچه دریافت بلیت).

 

- در ایستگاه های شلوغ مثلا میلان عده ای در کنار دستگاه ها ایستادن و با کمک کردن و حرف زدن کاری می کنند که شما از برداشتن بقیه پولتان فراموش کنید (اکثرا از این روش استفاده می کنند)!!! بعضی ها هم شاید تقاضای پول کنند.

- خرید از دستگاه های خودکار گاهی با کارت ریسکی است (چند دقیقه مانده به حرکت قطار) چون ممکنه گاهی وقت ها ارتباط بانک قطع شده باشه و شما نتوانید خرید کنید (جهت اطمینان همیشه پول همراه داشته باشید).

- دستگاه ارایه شده در فیلم کمی قدیمی است ولی تقریبا مشابه دستگاه های جدید عمل می کند.

بلیت و قطار:

از نکات مهم قبل از سوار شدن قطار پانچ کردن بلیت هستش!!! باید بلیت را در این دستگاه ها قرار دهید تا بر روی آن تاریخ و زمان بخورد. معمولا مامور قطار در داخل قطار بلیت را چک می کند و در صورت پانچ نشدن می تواند شما را جریمه کند.

قطارهای کوپه ای شماره صندلی، کوپه و واگن دارند ولی رجیناله نه! هر جا خواستید می توانید بشنید فقط باید توجه کنید واگنتون با درجه خریداری شده یکی باشد (روی واگن نوشته شده درجه یک و دو).

- کلاس درجه یک و دو با هم هیچ تفاوتی از نظر امکانات ندارند (در رجیناله) فقظ آدماشون با هم فرق می کنند!!!

- یک دفعه یک دقیقه مانده به حرکت قطار سوار شدم و وقت نکردم بلیت را پانچ کنم، به انتهای قطار رفتم و خوشبختانه مامور را دیدم و بلیت را نشان دادم و بعد از بررسی گفت ایرادی نداره، بشین و خودش با خودکار تاریخ و نام ایستگاه را زد .(ظاهرا میشه خودمونم این کار را انجام بدیم)

قیمت قطارها:

قطار ها دارای قیمت های مختلف، کلاس ها مختلف و همچنین سرعت های مختلف هستند. که در حالت عادی قطار رجیناله و کلاس درجه دو آن از همه ارزانتر و به صرفه تر هستش (معمولا مدت زمان سفر دو برابر قطار پر سرعت) در ضمن از دیگر ویژگی های این قطار ها (رجیناله) این هست که تا چند ساعت اگر از قطار جا بمانید می توانید از همان بلیت استفاده کنید (قطارهای رجیناله بعدی).

ایستگاه های قطار:

معمولا در ایستگا های بزرگ بر روی تابلوی بزرگی ورود و خروج قطارها اعلام می شود و با توجه به تابلو می توانید سکوی قطار مورد نظر خود بیابید.

در خارج از ایستگاه نیز اتوبوس های شهری، تاکسی و ... برای رسیدن به مسیرهای گوناگون موجود است. همچنین در ایستگاه های مرکزی (چنتراله) اتوبوس مستقیم به فرودگاه و بلعکس با قیمت مناسب موجود است.

سفرنامه رم - روز دوم

صبح زود برای بازدید از فروم تراژان (شامل ستون تراژان، کلیسای مریم مقدس، بازار تراژان و ...) و یادبود امانوئل دوم (و سرباز گمنام) که در نزدیکی محل اقامتمون قرار داشت به سمت میدان ونیزی حرکت کردیم (تمام این بناها تقریبا در کنار میدان قرار دارند).

بعد از بازدید از میدان، فروم و همچنین داخل قصر (رایگان همچنین بعد از ظهرها بسته است) و جمع شدن سایر دوستان به طرف واتیکان راه افتادیم* (با توجه به طولانی بودن توضیحات واتیکان آن را در یک پست جداگانه توضیح می دهم و سفرنامه را از بعد از خروج از واتیکان ادامه می دهم) بعد از بازدید چند ساعته از واتیکان با توجه به نقشه های موجود از خیابان Della Conciliazione به سمت قلعه سنت آنجلو که در نزدیکی این مکان قرار داشت راه افتادیم (بهتر است این دو مکان در یک روز مورد بازدید قرار گیرند).

نمای خیابان از بالای کلیسای واتیکان

البته از داخل این قصر انتظار و تصور عجیبی نباید داشته باشید (خیلی از دوستان به نظرشون پولشون را دور ریخته بودند) و اگر به ساختمان های تاریخی و موزه ها علاقه ندارید بهتره به درون سازه نرید (البته من که پشیمون نیستم). با تاریک شدن هوا و تمام شدن شارژ دوربین (به همین خاطر تصاویر کامل نیست) تصمیم گرفتیم با مترو (ترمینی) به محل اقامتمون برگردیم (از باجه های فروش بلیت کاغذی می خرید و دستگاه بر روی بلیت اطلاعات شما را ثبت می کنه و تا یک زمان مشخص می تونید هر چند بار از قطار استفاده کنید)، متروی رُم واقعا قدیمی بود (یه چیزی مثل خود رم ولی به نظرم زیاد بهش نمی رسیدن) متاسفانه نتونستم عکس بگیرم (دورینم شارژ نداشت) ولی برای من خیلی دور از تصور بود، حتی بعضی از ایستگاه هایش ترسناک بود (یک دفعه به ایستگاه های اطراف شهر رفته بودیم ایستگاه ها و قطارها، فیلم های زامبی را تداعی می کرد)! به هر حال با خروج از مترو و خرید چند یادگاری از دست فروش های مهاجر (دست فروش ها با این که جنساشون ارزانتره ولی باید 50 تا 70 درصد ازشون تخفیف گرفت!) که تعدادشون هم در رم زیاد هست به هاستلمون برگشتیم، البته با اون همه خستگی بالا رفتن از پله های دوارِ هاستل (مسافرخانه!) بسیار بسیار قدیمیمون که برامون فیلم های ایتالیایی و مافیایی را تداعی می کرد (آسانسور یا بهتر بگم بالابر با سکه کار می کرد) واقعا کار دشواری بود.

* بهتر بود با توجه به این که خیابان دل کرسو در امتداد میدان ونیزی بود به این خیابان می رفتیم (اکثر دیدنی های رم در امتداد این خیابان).

**متاسفانه به علت فاصله سفر و  نوشتن سفرنامه بسیاری از اتفاقات و جزئیات را فراموش کردم، امیدوارم اطلاعات نادرست نداده باشم (بعضی از تصاویر را هم از نت گرفتم).

***چندین هفته نوشتن این مطالب زمان برد، هنوزم جای کارداشت ولی دیگه وقتم بهم بیشتر اجازه نمیده تا ...

سفرنامه رم - شب ورود

بعد از استراحت در محل اقامت بسیار قدیمیمون تصمیم گرفتیم کمی در اطراف هاستل (نزدیک نقاط دیدنی) به گشت و گذار بپردازیم، با ورود به خیابان و کمی پیاده روی کاملا متوجه شدیم که این شهر توریستی کلا موزه است و از کشورشون نمیشه انتظار تیم های فوتبالشون را داشت!!! بافت شهر خیلی قدیمی بود و به ندرت می شد ساختمان های به روزی (از نظر ساخت) دید. با توجه به نقشه و بعد از کمی پیاده روی با سازه عظیم کولوسئوم روبرو شدیم.

مدتی اطراف سازه کولوسئوم که یکی از عجایب هفت گانه جدید است وقت گذراندیم و بعد از انداختن چند عکس از طاق کنستانتین که در کنار کولوسئوم قرار داشت به سمت میدان ونیزیا حرکت کردیم.

بعد از عبور از فروم های شهر رم (مناطقی محصور شده که در آن ها بقایای قدیمی روم باستان قرار دارد که در این محدوده تعدادشون کم نیست) به میدان ونیزیا که در مرکز شهر رم قرار داشت رسیدیم.

در کنار این میدان نیز سازه آلتاره دلا پاتریا (محراب سرزمین پدری) یا یادبود امانوئل دوم قرار دارد که در شب با توجه به نور پردازیش واقعا زیباست. در حال عکس گرفتن بودیم که اتفاقی با یک دانشجوی ایرانی آشنا شدیم که کلی بهمون اطلاعات مفید در زمینه های مختلف داد و بهمون گفت برای دیدن نقاط دیدنی از خیابان via del corso (روبروی میدان، در ضمن امیدوارم نام خیابان را اشتباه نگفته باشم) که به شکل پرچم ایتالیا چراغانی شده مسیرمون را ادامه بدیم (تقریبا همه مکان ها در راستای این خیابان).

البته با توجه به تاریکی هوا و خلوت شدن شهر و خستگی از سفر و پیاده روی های طولانی تصمیم گرفتیم در روزهای آینده این مسیر را ادامه بدیم (هرچند من مخالف بودم).