کجایی هستی؟

آقا اول شما بفرمایید!!! بله؟؟ شما بفرمایید... من خریدام زیاده شما جلوتر از من بفرمایین...اُه ممنون.. خیلی ممنون...

شما ایتالیایی نیستین؟درسته؟ بله درسته.... درست حدس زدم... از یک ایتالیایی بعیده این کارا... ولی اهل کجا هستید؟ ایران...اُه ایران.. خیلی خوب... متاسفانه آدما فرق کردن...بهترین آرزوها برای ایران...

راستش اوایل که اومده بودم رفتار محترمانه و دوستانشون برام خیلی جالب بود، ولی الان نه...نمی دونم چطور بگم... درکشون نمی کنم... شاید خوش برخورد باشند و روابط و قوانین اجتماعی را بهتر از ما رعایت کنند ولی درونشون این نیست، نمیشه انتظار محبت داشت... به همین خاطر یه نوبت دادن طرف را انقدر به فکر فرو می بره و در مورد مشکلات شهرنشینی صحبت می کنه... البته این فرد یک مرد میانسال بود (شبیه استاد دانشگاه ها) که به فکر فرو رفت... همین فرد اگر یک شخص جوان بود می گفت ممنون و پشت سرش را هم نگاه نمی کرد (البته نه همه)... بازم می گم درکشون نمی کنم... رفتاراشون قاعده خاصی نداره... شاید بخاطر اینه که آداب اجتماعی به عنوان یک اصل پذیرفته شده است براشون و نا خودآگاه انجام میدن... در دو پست آینده نیز دو تجربه متفاوت دیگه میذارم امیدوارم جالب باشه....

درد...

درد این نیستش که پسرک موبایل و بازی رایانه ای نداره...درد اینه که پسرک حتی صندلیم حق خودش نمی دونه..... ما چه ها که نکردیم....

توپ تنیس

ﺑﭽﻪ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﻣﻌﺪﻟﺶ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﺸﻪ، ﺑﺎﺑﺎﺵ ﻣﯿﮕﻪ ﻭﺍﺳﺖ ﮐﯿﻒ ﺑﺨﺮﻡ؟ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻪ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ...ﺗﺎ ﭘﻨﺠﻢ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﻣﻌﺪﻟﺶ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﺸﺪﻩ ﻫﺮﺑﺎﺭ ﺑﺎﺑﺎﺵ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﺍﺳﺶ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﺮﻩ، ﭘﺴﺮﻩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻪ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ. ﺑﺎﺑﺎﺵ ﻣﯿﮕﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﯽ ﺗﻮﻫﻤﺶ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ؟ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﻣﯿﮕﻢ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ...ﺩﯾﭙﻠﻤﺷﻢ ﺑﺎﻣﻌﺪﻝ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﺑﺎﺑﺎﺵ ﻣﯿﮕﻪ ﻭﺍﺳﺖ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺑﺨﺮﻡ ﻣﯿﮕﻪ؟ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻪ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ...ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﺑﺎﺵ ﻣﯿﮕﻪ ﻭﺍﺳﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺨﺮﻡ؟ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻪ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲﻣﯿﺨﻮﺍﻡ .ﺑﺎﺑﺎﺋﻪ ﻣﯿﭙﺮﺳﻪ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﺭﺩﺕ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ ﺁﺧﻪ ﺗﻮ؟ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﻣﯿﮕﻢ ...ﻭﻗﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎﺑﺎﺵ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻭﺍﺳﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺨﺮﻡ ﻣﯿﮕﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ... ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪﺳﺎﻝ ﺑﺎﺑﺎﻫﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻔﺴﺎﯼ ﺁﺧﺮﺷﻮ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﻣﯿﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ .ﭘﺴﺮﺵ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﻻﻥ ﻣﯿﺎﻡ ﭘﯿﺸﺖ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﯽ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ .ﺗﻮ ﺭﺍﻩ ﭘﺴﺮﻩ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﻫﯿﭽﮑﺴﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﺍﻭﻧﻬﻤﻪ ﺗﻮﭖ ﺗﻨﯿﺲ ﺭﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ. ﻓﺤﺶ ﻧﺪﻳن ﻣﻨﻢ ﯾﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﻢ ﻣﺜﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ!

گاهی اتفاقات زندگیمون مثل همین توپ تنیس میمونه و تا آخرین لحظه که دارن میذارنمون تو قبر معلوم نمیشه که چی درسته چی غلطه اکثر اوقات هم هیچکی واقعیت را جز خدا نمی فهمه... گاهی باید ریسک کرد و گاهی هم اعتماد ... به نظرم به جای سرگرم شدن با سوال های فراوان و زجر کشیدن و از دست دادن وقت، فقط باید زندگی کرد...

جبران می کنیم...

کوفه خشکسالی شده بود. خیلی وقت بود باران نباریده بود .آمدند پیش حضرت علی علیه السلام. ایشان فرمودند: به فرزندم حسین علیه السلام بگویید برایتان دعا کند. آمدند پیش امام حسین علیه السلام. حضرت دعا کردند و باران بارید. خوشحال شدند. گفتند: جبران می کنیم... و چه زیبا جبران کردند، کوفیان !!!

یک هفته تا کنکور مانده بود. خیلی استرس داشت. به حرم امام رضا علیه السلام رفت. یا امام رضا برایم دعا کن تا پزشک شوم. او پزشک شد. گفت جبران می کنم و چه زیبا جبران کرد، با گرفتن دستمزدهای ناعادلانه!!!

منتظر جواب مناقصه بود. خدایا کمک کن این پروژه را بگیرم. برنده مناقصه شد، گفت: خدایا جبران می کنم...و چه زیبا جبران کرد با استفاده از مصالح نا مرغوب.

و این جبران کردن ها ادامه دارد....

حوادث روزگار

گاهی اوقات انقدر بلا سرمون میاد که دیگه تحملی برای ادامه نداریم! و از خدا روزی هزار بار می پرسیم آخه چرا؟ اصلا چرا من؟ و از خدا خواهش می کنیم که یک زندگی ساده و آروم بده و بی خیال ما بشه! خیلیامونم فکر می کنیم زندگی خوب یعنی یک جای آروم و مرتب.....

اما همانطور که می بینید همیشه نظم و زیبایی و لذت ایجاد نمی کنه! شعارگونست ولی شاید بشه گفت همین بی نظمی ها زندگیمون را جذاب، خاطره انگیز و خوشمزه می کنه هرچند گاهی اصلا به چشم نمیاد.

کلا این بی نظمی هاست که مارو میسازه و شاید هم بعد مدتی باعث خیر بشه برامون. البته منظورم از بی نظمی های زندگی بی قانونی های موجود در جامعه و رفتارهای موجود بین آدما نیست.

*** یادمه سال ها پیش عده ای از دوستان داشتن به یک استاد آمریکایی می گفتن اینجا زندگی مشکله چون همش استرس داریم و نمی دونیم چی پیش میاد و فردامون چی میشه! استاد یه نگاهی کرد و گفت: اگر اینا نباشه پس زندگی چه معنایی داره!؟!