ستاره مسافر
این وبلاگ داستان پسری است که دوست داشت تاثیر گذار و متفاوت باشه، به همین خاطر تصمیم گرفت ...ستاره مسافر
این وبلاگ داستان پسری است که دوست داشت تاثیر گذار و متفاوت باشه، به همین خاطر تصمیم گرفت ...درباره من
دوستان سلام ، من زی هستم هم اکنون مشغول تحصیل در کشور هلندم و خاطرات و تجربیاتم را در وبلاگ ستاره مسافر با شما به اشتراک می گذارم.
ادامه...
قطار در ایتالیا
خطوط ریلی قطار تقریبا در سراسر ایتالیا کشیده شده و با قطار می توانید به تمام شهرهای مهم و حتی سایر کشورها سفر کنید. البته شاید اولش با ورود به ایستگاه های قطار کمی گیج بشید ولی نگران نباشید چون تقریبا همه کارکنان با زبان انگلیسی آشنا هستند و برای خرید بلیت نیز می توانید از روش های مختلفی استفاده کنید.
1- خرید از باجه بلیت فروشی (بلیتریا):
می توانید از فروشندگان داخل ایستگاه بلیت را تهیه کنید. همچنین بلیت بعضی قطارهای رجیناله در روزنامه فروشی و مغازه های ایستگاه (تاباکی) عرضه می شود.
2- خرید اینترنتی:
می توانید با مراجعه به تارنمای ترن ایتالیا بلیت مورد نظر را تهیه کنید در ضمن معمولا اگر بلیت را زودتر تهیه کنید و از پیشنهادهای ویژه استفاده کنید بلیت قطارهای تندرو را می توانید با پنجاه درصد تخفیف خرید کنید (و سایر پیشنهادهای ویژه). در ضمن می توانید اپلیکیشن قطار را هم که به زبان انگلیسی نیز موجود هست را بر روی گوشی خودتون نصب کنید (آگاهی از زمان، قیمت و ایستگاه ها).
3- خرید از دستگاه های خودکار فروش:
شاید بهترین و آسانترین روش خرید استفاده از این دستگاه های فروش هستند که به راحتی و با کمی دقت می توانید بلیت خود را تهیه کنید. هم با پول نقد (نه همه دستگاه ها) و هم با کارت بلیت قابل خرید است. فقط اگر با پول خرید می کنید پیشنهاد می شود پول زیادی در دستگاه قرار ندهید (برای بلیت 16 یورویی 500 یورو در دستگاه قرار ندهید!!) اگر با کارت خرید می کنید که هیچی ولی در صورت خرید با پول نقد فراموش نکنید باقی مانده پول را از داخل دریچه بردارید (همان دریچه دریافت بلیت).
- خرید از دستگاه های خودکار گاهی با کارت ریسکی است (چند دقیقه مانده به حرکت قطار) چون ممکنه گاهی وقت ها ارتباط بانک قطع شده باشه و شما نتوانید خرید کنید (جهت اطمینان همیشه پول همراه داشته باشید).
- دستگاه ارایه شده در فیلم کمی قدیمی است ولی تقریبا مشابه دستگاه های جدید عمل می کند.
بلیت و قطار:
از نکات مهم قبل از سوار شدن قطار پانچ کردن بلیت هستش!!! باید بلیت را در این دستگاه ها قرار دهید تا بر روی آن تاریخ و زمان بخورد. معمولا مامور قطار در داخل قطار بلیت را چک می کند و در صورت پانچ نشدن می تواند شما را جریمه کند.
- کلاس درجه یک و دو با هم هیچ تفاوتی از نظر امکانات ندارند (در رجیناله) فقظ آدماشون با هم فرق می کنند!!!
- یک دفعه یک دقیقه مانده به حرکت قطار سوار شدم و وقت نکردم بلیت را پانچ کنم، به انتهای قطار رفتم و خوشبختانه مامور را دیدم و بلیت را نشان دادم و بعد از بررسی گفت ایرادی نداره، بشین و خودش با خودکار تاریخ و نام ایستگاه را زد .(ظاهرا میشه خودمونم این کار را انجام بدیم)
قیمت قطارها:
قطار ها دارای قیمت های مختلف، کلاس ها مختلف و همچنین سرعت های مختلف هستند. که در حالت عادی قطار رجیناله و کلاس درجه دو آن از همه ارزانتر و به صرفه تر هستش (معمولا مدت زمان سفر دو برابر قطار پر سرعت) در ضمن از دیگر ویژگی های این قطار ها (رجیناله) این هست که تا چند ساعت اگر از قطار جا بمانید می توانید از همان بلیت استفاده کنید (قطارهای رجیناله بعدی).
ایستگاه های قطار:
معمولا در ایستگا های بزرگ بر روی تابلوی بزرگی ورود و خروج قطارها اعلام می شود و با توجه به تابلو می توانید سکوی قطار مورد نظر خود بیابید.
در خارج از ایستگاه نیز اتوبوس های شهری، تاکسی و ... برای رسیدن به مسیرهای گوناگون موجود است. همچنین در ایستگاه های مرکزی (چنتراله) اتوبوس مستقیم به فرودگاه و بلعکس با قیمت مناسب موجود است.
سفر با بلابلاکار
* در سفری که من داشتم زمان یک سوم و هزینه تقریبا پنجاه درصد نسبت به قطار کاهش پیدا کرد...
سفرنامه رم - روز دوم
صبح زود برای بازدید از فروم تراژان (شامل ستون تراژان، کلیسای مریم مقدس، بازار تراژان و ...) و یادبود امانوئل دوم (و سرباز گمنام) که در نزدیکی محل اقامتمون قرار داشت به سمت میدان ونیزی حرکت کردیم (تمام این بناها تقریبا در کنار میدان قرار دارند).
بعد از بازدید از میدان، فروم و همچنین داخل قصر (رایگان همچنین بعد از ظهرها بسته است) و جمع شدن سایر دوستان به طرف واتیکان راه افتادیم* (با توجه به طولانی بودن توضیحات واتیکان آن را در یک پست جداگانه توضیح می دهم و سفرنامه را از بعد از خروج از واتیکان ادامه می دهم) بعد از بازدید چند ساعته از واتیکان با توجه به نقشه های موجود از خیابان Della Conciliazione به سمت قلعه سنت آنجلو که در نزدیکی این مکان قرار داشت راه افتادیم (بهتر است این دو مکان در یک روز مورد بازدید قرار گیرند).
نمای خیابان از بالای کلیسای واتیکان
البته از داخل این قصر انتظار و تصور عجیبی نباید داشته باشید (خیلی از دوستان به نظرشون پولشون را دور ریخته بودند) و اگر به ساختمان های تاریخی و موزه ها علاقه ندارید بهتره به درون سازه نرید (البته من که پشیمون نیستم). با تاریک شدن هوا و تمام شدن شارژ دوربین (به همین خاطر تصاویر کامل نیست) تصمیم گرفتیم با مترو (ترمینی) به محل اقامتمون برگردیم (از باجه های فروش بلیت کاغذی می خرید و دستگاه بر روی بلیت اطلاعات شما را ثبت می کنه و تا یک زمان مشخص می تونید هر چند بار از قطار استفاده کنید)، متروی رُم واقعا قدیمی بود (یه چیزی مثل خود رم ولی به نظرم زیاد بهش نمی رسیدن) متاسفانه نتونستم عکس بگیرم (دورینم شارژ نداشت) ولی برای من خیلی دور از تصور بود، حتی بعضی از ایستگاه هایش ترسناک بود (یک دفعه به ایستگاه های اطراف شهر رفته بودیم ایستگاه ها و قطارها، فیلم های زامبی را تداعی می کرد)! به هر حال با خروج از مترو و خرید چند یادگاری از دست فروش های مهاجر (دست فروش ها با این که جنساشون ارزانتره ولی باید 50 تا 70 درصد ازشون تخفیف گرفت!) که تعدادشون هم در رم زیاد هست به هاستلمون برگشتیم، البته با اون همه خستگی بالا رفتن از پله های دوارِ هاستل (مسافرخانه!) بسیار بسیار قدیمیمون که برامون فیلم های ایتالیایی و مافیایی را تداعی می کرد (آسانسور یا بهتر بگم بالابر با سکه کار می کرد) واقعا کار دشواری بود.
* بهتر بود با توجه به این که خیابان دل کرسو در امتداد میدان ونیزی بود به این خیابان می رفتیم (اکثر دیدنی های رم در امتداد این خیابان).
**متاسفانه به علت فاصله سفر و نوشتن سفرنامه بسیاری از اتفاقات و جزئیات را فراموش کردم، امیدوارم اطلاعات نادرست نداده باشم (بعضی از تصاویر را هم از نت گرفتم).
***چندین هفته نوشتن این مطالب زمان برد، هنوزم جای کارداشت ولی دیگه وقتم بهم بیشتر اجازه نمیده تا ...
سفرنامه رم - شب ورود
سفرنامه رم - ورود
صبح زود در تاریکی مطلق هوا (البته صبح دیر هم اونجا تاریکه!) با قطار به سمت آیندهوون (رایان ایر فقط از این شهر پرواز به رم داشت) حرکت کردیم (به علت بسته بودن باجه فروش بلیت مجبور شدیم با هماهنگی مامور قطار، هزینه بلیت را نقدی در داخل قطار بپردازیم) بعد از رسیدن به آیندهوون به خاطر کاهش هزینه ها (همچنین پر کردن وقت) با توجه به نقشه ای که قبلا از گوگل مپ در آورده بودیم پیاده به سمت فرودگاه آیندهوون حرکت کردیم و قرار گذاشتیم در مسیر بازگشت از ایتالیا به گشت و گذار در آیندهوون بپردازیم ...
بعد از حدود تقریبا یک ساعت پیاده روی (شایدم یک ساعت و نیم) وارد فرودگاه کوچک و ساده آیندهوون که بیشتر شبیه یک ایستگاه بود، شدیم و بعد از چک شدن مدارک توسط رایان ایر وارد سالن انتظار شدیم (البته چون زودتر رسیده بودیم خیلی خلوت بود، همچنین یادمون بود که قبل از سفر پرینت بلیت را بگیریم تا همان طور که قبلا توضیح دادم متضرر نشیم)، کمی انتظار خسته کننده بود چون خیلی زودتر از زمان پرواز رسیده بودیم (اینترنتم که پولی بود و نمی شد استفاده کرد!)
بعد از فرود هواپیما و خروج مسافران، مسابقه برای سوار شدن (حمله) به هواپیما شروع شد (بلیت ها شماره صندلی ندارند) و طبق برنامه زمانی مسافران سوار و هواپیما پرواز کرد و به سرعت اوج گرفت (به نظرم به علت نزدیکی به منطقه مسکونی)، در طول پرواز هم دقیقا طبق رسم رایان ایر رفتار شد (دستشویی پولی، غذای پولی، دست زدن مسافران بعد رسیدن و ....) و بالاخره بعد از حدود تقریبا دو ساعت و عبور از سرزمین های سبز و کوه های برفی و بلند به ایتالیا و رم رسیدیم.
بعد از ورود به فرودگاه چمپینو بدون هیچ بررسی مدارک وارد ایتالیا شدیم (فقط قبل از پرواز مدارکمون چک شد) در فرودگاه کارت هایی به نام Roma Pass فروخته می شد که می تونست خیلی هزینه های سفر را کاهش بده که البته به علت این که ما تحقیقی نکرده بودیم این کارت را خریداری نکردیم و فقط تعدادی از نقشه های رایگان در فرودگاه را برداشتیم (اولین چیز رایگان)! بعد از خروج از فرودگاه چمپینو که مانند فرودگاه قبلی بسیار ساده و شاید کوچکتر بود (این فرودگاه خارج شهر است) با پرس و جو سوار اتوبوس های خصوصی شدیم که مارو به نزدیکی محل اقامتمون برسونند (اتوبوس ها مرتب می آیند و می روند) البته دقیق یادم نیست چقدر می گرفتند ولی در برگشت یاد گرفتیم که چگونه با قطار بین راهی و اتوبوس های شهری خودمون را به فرودگاه با هزینه کمتر برسانیم. خلاصه این که بعد از خروج از فرودگاه متوجه شدیم که وارد یک کشور واقعا متفاوت شدیم، کشوری که من را کمی به یاد کشور خودمون می انداخت، در طول مسیر هم رفتارهای راننده اتوبوس، بی توجهی به چراغ قرمز، چراغ های راهنمای فراوان، ترمز های ناگهانی، شنیدن صدای بوق و خیلی چیزهای دیگه، نمی دونم چرا!!! ولی خیلی به نظرم آشنا به نظر می رسید، به هر حال بعد از پیاده شدن در ایستگاه آخر و کمی پیاده روی در شهر قدیمی رم به هاستل سندی (قبلا رزرو کرده بودیم) که در مرکز شهر (منظورم نقاط دیدنی) قرار داشت رسیدیم، یک آپارتمان بسیار بسیار قدیمی مانند فیلم ها! که باید تعداد زیادی پله دوار را طی می کردی و بعد چهار طبقه وارد اتاق ها میشدی البته آسانسور (شاید بالابر! اینم مثل فیلما بود) هم داشت که پولی بود به هر حال به نظرم شبی ده یورو واقعا عالی بود، البته برای کسانی که باری ندارند و فقط می خواهند برای خواب جایی داشته باشند....