سفرنامه ایتالیا – اطلاعات کلی

ایتالیا کشوری در جنوب اروپا و پایتخت آن شهر رم است. این کشور از شبه‌جزیره ایتالیا و دو جزیره سیسیل و ساردِنی در دریای مدیترانه تشکیل شده‌است. امروزه ایتالیا کشوری توسعه‌یافته است و جزو هشت کشور صنعتی به‌شمار می‌آید. واحد پول این کشور یورو و زبان رسمی آن ایتالیایی است. جمعیت ایتالیا ۶۰ میلیون و ششصد هزار نفر است و ۹۱.۶ درصد مردم آن مسیحی هستند. ایتالیا پنجمین کشور پرجمعیت اروپا و ۲۳ امین کشور پرجمعیت دنیا است .ایتالیا آب‌وهوای معتدل فصلی دارد و آب‌وهوای مناطق ساحلی آن با شرایط هوایی کوهستان‌های داخلی تفاوت زیادی دارد. دو کشور مستقل بسیار کوچک به نام‌های واتیکان و سان مارینو در درون خاک ایتالیا قرار دارند و یک تکه از خاک ایتالیا نیز بیرون از خاک اصلی این کشور و در سوئیس قرار دارد که کامپیونه دیتالیا نامیده می‌شود .رم، پایتخت ایتالیا، به عنوان پایتخت امپراتوری روم و اقامتگاه پاپ، برای سده‌های پیاپی از مراکز سیاسی و مذهبی تمدن غرب بود. پس از فروپاشی امپراتوری روم، منطقه ایتالیا به مناطق و شهرهای خودگردان بسیاری تقسیم شده‌بود (ازجمله جمهوری ونیز و دولت کلیسا) ولی واحدهای مختلف سیاسی در منطقه ایتالیا در سال ۱۸۶۱ متحد شده و کشور کنونی ایتالیا را به‌وجود آوردند. ایتالیا در جنوب اروپا با مختصات جغرافیایی تقریبی ۵۰ ۲۲ شمالی، ۳۰ ۱۲ شرقی قرار دارد. مساحت کل آن ۳۰۱۳۲۳ کیلومتر مربع (تقریباً یک پنجم ایران) است که از آن ۲۹۴۰۲۹ کیلومتر مربع خشکی و ۷۲۱۰ کیلومتر مربع آب است. ۷۶۰۰ کیلومتر ساحل دارد. نکتهٔ جالب در مورد نقشهٔ کشور ایتالیا این است که نقشهٔ این کشور شبیه چکمه است. جزایر ساردنی و سیسیل در دریای مدیترانه نیز جزو ایتالیا است. مرزهای این کشور ۲۹۳۲۱ کیلومتر است. با کشورهای زیر مرز مشترک دارد:

• اتریش: ۴۳۰ کیلومتر
• فرانسه: ۴۸۸ کیلومتر
• واتیکان: ۳٫۲ کیلومتر (واتیکان در داخل شهر رم پایتخت ایتالیا قرار دارد)
• سان مارینو: ۳۹ کیلومتر (کشور سان مارینو در شمال ایتالیا و در دل ایالت امیلیا رومانیا قرار دارد)
• اسلوونی: ۲۳۲ کیلومتر
• سوئیس: ۷۴۰ کیلومتر

آب و هوای ایتالیا مدیترانه‌ای است. در شمال به دلیل وجود رشته‌کوه آلپ سرد، در جنوب خشک و در کل کشوری تقریباً گرم است. بلندترین نقطه آن کوه مونته بیانکو با ارتفاع ۴۸۰۸ متر از سطح دریا و کمترین ارتفاع آن دریای مدیترانه‌است.

برای آشنایی بیشتر با ایتالیا و سفرنامه های گوناگون (علاوه بر ادامه پست های این سفرنامه) می توانید به وبلاگ ها و تارنماهای من و اروپا، خاطرات سفر، تا برویم، عاشق سفر، کوله پشتی نارنجی، فرهنگ شناسی، فرسنگ، یک جای دنج، سفر ارزان، پسر ایرانی، جنبش، بهشت دل، همه چی از همه جا، سفرنامه اروپا، سفرنامه و .... مراجعه کنید .

منبع متن اصلی: ویکی پدیا- برای اطلاعات بیشتر لطفا به کتاب مباحث کشورها و سازمان های بین المللی شماره 27 (کشور ایتالیا) انتشار وزارت امور خارجه مراجعه کنید.

هواپیمایی رایان ایر

رایان ایر یک شرکت هواپیمایی بسیار ارزان قیمت (Cheap Flight) ایرلندی است که با ارایه قیمت های مناسب و حذف یک سری از خدمات هر ساله تعداد زیادی از مسافران هوایی را جذب می کند (بزرگترین شرکت ارایه پروازهای ارزان قیمت). برای رزرو بلیت از این شرکت فقط باید به تارنمای رایان ایر مراجعه بفرمایید (فروش اینترنتی به علت کاهش هزینه هاست در ضمن کسانی که در ایران ادعا می کنند نماینده فروش این شرکت هستند در گفته های خود صداقت ندارند).

البته همان طور که اشاره کردم شما می توانید با قیمت های بسیار مناسب و گاها عجیب (بستگی به زمان خرید بلیت دارد معمولا هر چه زودتر ارزانتر، گاهی هم ممکن است در آخرین لحظه اگر بلیت فروش نرود ارزانتر به فروش برسد) بلیت مورد نظر خود را تهیه کنید ولی باید کمی حواس خود را برای پرداخت نکردن هزینه های اضافی (گاهی بسیار اضافی) جمع کنید مثلا اگر تصمیم به رزرو صندلی خاصی دارید باید پول اضافی پرداخت کنید (در حالت عادی شما شماره صندلی ندارید و هر کی سریعتر باشه جای دلخواهش گیرش میاد) اگر بلیت خود را خودتان چاپ نکنید برای دریافت آن باید پول بسیار زیادی در چک این فرودگاه پرداخت کنید (تا آخرین لحظه این نکته بهتون اعلام نمیشه و اگر در تورشون بیفتید باید کلی پول پرداخت کنید) و ... بسیار جالبه که معمولا این موارد به طور واضح اطلاع رسانی نمیشه! یا حتی اگر بشه با خط بسیار ریز هشدار داده میشه، در هر صورت تمام سعیشون اینه که شما پول اضافی را پرداخت کنید. در داخل هواپیما هم برای دریافت غذا و آب و حتی برای خروج آن ها از بدنتان باید پول پرداخت کنید در ضمن نباید بار اضافی وارد هواپیما کنید (بار مجاز فقط یک کوله پشتی یا ساک). این شرکت برای کاهش هزینه ها تمام سعی خود را کرده است مثلا تمامی هواپیماهای این شرکت هواپیما بوئینگ 737 برای کاهش هزینه های آموزش می باشد همچنین معمولا پروازای این شرکت از فرودگاه های کوچکتر انجام می شود بعلاوه سعی می شود به محض فرود و تخلیه هواپیما، هواپیما مجدد بارگیری و پرواز کند (کاهش زمان توقف) حتی برای سوار شدن مسافران نیز از پلکان خاصی استفاده شده است در ضمن با کمی تغییرات در داخل هواپیما به صندلی های آن افزوده شده است (با کمی جستجو در اینترنت می توانید تصاویر داخا هواپیما را هم مشاهده کنید). در مجموع به نظرم استفاده از خطوط Cheap Flight در صورتی که کمی دقت بشه می تونه تجربه جدید و حتی شیرینی باشه.

سفارت ایتالیا

به نظر من سفارت ایتالیا در تهران برخلاف خیلی از سفارت های هم تراز جز سفارت های خوب محسوب میشه (چه از نظر برخورد کارمندان چه از نظر گرفتن روادید) البته یک عده نظرات دیگه ای دارند (این لینک اطلاعات مفیدی در مورد ویزای توریستی میده، پس من با اطلاعات اضافی وقتتون را نمی گیرم) ولی با این وجود به نظرم از سفارت های دیگه خیلی بهتره، مخصوصا قسمت دانشجویی که دیگه چی بشه که دانشجو را اذیت کنند.

ساختمان اصلی سفارت ایتالیا در خیابان نوفل لوشاتو واقع شده اما برای گرفتن ویزا و انجام روند اداری باید به کنسولگری ایتالیا واقع در خیابان مهیار (آفریقا) مراجعه کنید(توجه توجه: آدرس عوض شد) البته پیشنهاد میشه قبل از مراجعه به سفارت برای آگاهی از مدارک مورد نیاز و زمان دقیق مراجعه ابتدا به این لینک و در ادامه این لینک (در صورت پیدا نکردن جواب سوال) مراجعه کنید. کنسولگری هم دو طبقه هستش که طبقه اول مربوط به توریستی و طبقه دوم مربوط به دانشجویی میشه (تصمیم داشتم نقاشی داخل سفارت هم بذارم که بنا به دلایلی منصرف شدم)، در مقابل کنسولگری هم همیشه تعدادی تاکسی منتظرن تا مردم را به صرافی دارالترجمه و ... برسونند البته در نزدیکی سفارت همه اینا هست ولی زیاد اطلاع رسانی نمیشه تا با تاکسی شما را به جاهای دورتر ببرند (مثلا کاغذهای تبلیغاتی را به محض مشاهده پاره می کنند) در ضمن چند نفر هستند که در همان جا بیمه مسافرتی صادر می کنند ولی باید به این نکته اشاره کنم که کافی نت، سوپر، فست فود و صرافی در نزدیک همین کنسولگری هستش و نیاز به ماشین سواری نیست (آدرس در ادامه مطلب) در ضمن توجه کنید که در زمان ددلاین های تشکیل پرونده دانشجویی سفارت همیشه شلوغ میشه (به علت شلوغی و رفتار عجیب دانشجویان محترم تحصیل کرده، برای متقاضیان ویزای توریستی و حتی دانشجویی مشکل ایجاد میشه) البته خوشبختانه همیشه با دانشجویان خیلی راه میان (عجیبه واقعا که انقدر لطف دارند) حتی دیده شده (دیده میشه) که میشه با صحبت راضیشون کرد که بعد از ددلاینم تشکیل پرونده بدهند، در مجموع سعیشون در راه انداختن کار متقاضیان ویزا هستش. در آخر هم این که برای گرفتن وقت سفارت (تا پارسال دانشجویی وقت نمی خواست، رابطه زمان مراجعه به سفارت و شماره نوبت ها در ادامه مطلب)، وقت اضطراری (رایانامه بزنید سریعتر وقت می دهند) و ... با مطالعه لینک بالابه جوابتون می رسید پس نیاز به آژانس ها نیست مگر این که وقت و حوصله کافی برای انجام این طور کارها نداشته باشید. به امید خدا در آینده، در مورد ویزای دانشجویی و اتفاقات عجیب آن بیشتر اطلاعات در اختیارتون قرار می دهم.

*** توجه: دوستان، تا جایی که خبردار شدم محل کنسولگری عوض شد.....

سفارت هلند

سفارت هلند در تهران همانند بسیاری از سفارت خانه ها در محدوده فرمانیه واقع شده است (از ایستگاه مترو قیطریه باید برید خیابان سنبل که این خیابان اگر اشتباه نکنم قبل از باشگاه فرمانیه قرار داره به نظرم در ابتدای سنبل هم سفارت نروژ واقع شده است).

از ویژگی های خوب این سفارت برای کسانی که بصورت دانشجویی قصد سفر به هلند دارند این هستش که تمام کارهای مربوط به ویزا را دانشگاه انجام میده و دانشجو فقط دو مرتبه (تحویل مدارک - دریافت ویزا) به سفارت مراجعه می کنه. در مرتبه اول مراجعه متقاضی باید صبح زود به سفارت بره (البته بعد از اطلاع رسانی زمان مراجعه توسط دانشگاه و تماس سفارت با شما) و اسم بنویسیه (ساعت مشخصی برای ورود داره معمولا از ساعت نه صبح بگذره کسی را راه نمی دهند) و منتظر بشه تا برای ورود به سالن صداش بزنند (کار دانشجویان سریعتر از سایرین انجام می شود) بعد از تحویل مدارک (عکس، برگه MVV، نامه پذیرش و بورس) هم حداکثر تا چند روز بعد (معمولا یک روز بعد کاری) میرین ویزاتون را می گیرید (به هر کس رسید سفارت دستش باشه گذرنامه را تحویل میدن پس برای تحویل لازم نیست خودتون برید) البته ویزای شش یا سه ماهه شما نوع D می باشد که تا قبل از صدور کارت موقت اقامت با این ویزا می تونید در محدوده شینگن سفر کنید ولی حتما باید ورودتان به این ناحیه از کشور هلند باشد. کلا این سفارت از نظر سرعت کار و خلوتی برای دانشجویان از خیلی از سفارت های دیگه بهتر هستش. در مورد کارکنان ایرانی سفارت هم مامور در ورودی (بعد از دیدن مدارک اجازه ورود می دهد، کارکنان خانم ایرانی داخل سفارت هم بسیار جدی هستن و سعی می کنند احترام آدما رو حفظ کنند به جز یک کارمند که واقعا واقعا فاجعست (من تو عمرم این طور آدمی ندیده بودم) اون جوری که فهمیدم همکاراشم باهاش مشکل داشتند ولی متاسفانه هیچ کس از ترسش نمی تونست بهش اعتراض کنه (البته خوشبختانه دانشجویان با این معجزه قرن سر و کاری ندارند) وظیفه این خانم ها بررسی اولیه مدارک متقاضیان سفر به هلند بود (جز دریافت مدارک هیچ مسئولیت دیگه ای ندارند) که مردم بعد از شنیدن اسمشون باید به یکی از سه باجه مخصوص این کار مراجعه می کردند البته به نظرم به جز دانشجویان سایرین باید در داخل سفارت پول نیز واریز می کردند.

سفرنامه هلند - در مسیر بازگشت ۲

... اولین بار بود از تاخیر خوشحال می شدم هرچند که بازهم زمان زیادی نداشتم، خودم را به گیت کی ال ام رسوندم و از کارمندش پرسیدم که چه کار کنم اونم گفت نیاز به پرینت بلیت نداری و راهنمایی کرد که کجا برم (به قسمت فرست کلاس مراجعه کرده بودم) به بخش تحویل بار مراجعه کردم (تمام مسافرین هر خطوط هواپیمایی با هر مقصدی به یک محل مراجعه می کنند) به علت مشکلاتی که برام اونجا پیش اومد (حوصله تعریف کردن ندارم) با چند کارمند مختلف روبرو شدم که اکثرا از اخلاق مناسبی برخوردار نبودند (مایل به توضیح نیستم) در ضمن طبق مشاهداتم کی ال ام روی اضافه بار خیلی حساس هستش. بعد از این مرحله پلیس گذرنامه مراجعه کردم که خوب با چشماش من را بررسی کرد (انقدر دویده بودم و عرق کرده بودم که قیافم داغون شده بود) بعد از عبور از این مرحله هم باید به آخر سالن پرواز هواپیما می رفتم (این قسمت هم واقعا بزرگ است) که اون مسیر هم از ترس دویدم (از نکات جالب این قسمت هم پله برقی های فراوان و طولانی مسطحش است) بعد از دیدن آدما دیگه مطمئن شدم که به پرواز رسیدم (متاسفانه وقت نشد در محدوده ترانزیت چرخی بزنم و حتی نشد برای پس گرفتن مالیاتم مراجعه کنم)، در گوشه ای نشستم تا برای اسکن بدنی مردم را صدا کنند برای این کار هم در یک دستگاه با دست باز باید می ایستادیم و در صورت مشکل محترمانه مورد بازدید بدنی قرار می گرفتیم. فکر می کنم مجدد وارد سالن دیگه ای شدیم و منتظر سوار شدن شدیم ولی گویا هواپیما همچنان تاخیر داشت. دیگه داشت تاخیر هواپیما رو اعصاب می رفت (جایی برای نشستن نبود و من واقعا خسته بودم) تا بالاخره یک آقایی اومد و بهمون چند توصیه کرد و گفت اول مسن تر ها و بعد بچه دارها و در آخر هم آدمای بدون مشکل سوار بشوند (با این روش دیگه نیاز به صف نیست ولی از اونجایی که آدما قبلش صف تشکیل داده بودن کمی براشون سخت بود که اونو بهم بزنند و ...) اما تا در باز شد همه فکر می کردن در گروه اول برای سوار شدن قرار دارند و متاسفانه.... در هواپیما هم صندلیم یکی مونده به آخر (سمت چپ هواپیما) کنار یک آقای مسن قرار داشت اون آقا که کارش فقط سفر بود می گفت مخصوصا این جارو انتخاب کردم تا بتونم راحت بخوابم (صندلی یکی مونده به آخر پشتش صندلی نیست و راحت میشه صندلیتون را بخوابانید و راحت بخوابید)! بعد از بلند شدن هواپیما هم چون دو صندلی آخر خالی بود من رفتم اونجا نشستم، به جز ردیف من تعداد دیگری از صندلی های آخر هواپیما خالی بود بطوری که آدما در صندلی های وسط دراز کشیده بودن در مجموع به علت این که به ترتیب مراجعه شماره صندلی می دهند اگر عجله ای برای پیاده شدن ندارید در صندلی های آخر هواپیما با صندلی های خالی بیشتری روبرو میشید. در طول پروازم ذهنم به اتفاق اون روز و رفتار نامناسب کارکنان کی ال ام (چه ایران چه هلند) درگیر بود، در مورد پذیرایی هم با توجه به تجربه قبلی انتظاری ازشون نداشتم (هر چند از گرسنگی داشتم می مردم) در ضمن این دفعه فهمیدم که اگر یک نفر خواب باشه ازش پذیرایی نمیشه و مثل خودمون سهمیش را نمیذارند جلوش. از نکات جالب این پرواز هم اطلاع رسانی فارسی در مورد اقدامات ضروری پرواز و موارد ممنوع در ایران بود، در ضمن غذا هم به دو صورت سرو می شد که یک نوعش وجترین بود. بعد از فرود و در زمان معطل شدن برای خروج از هواپیما با مهماندار (مهمانداراشون مودب و خوش برخورد و میانسال بودند) هم صحبت شدیم که فهمیدیم خلبان شوهرش هست و تصمیم دارند تو تهران چند روز بگردن و از ایرانی ها هم بخوبی یاد می کرد (این سرمهماندار خیلی قد بلند و خوش برخورد بود). بعد از پیاده شدن سریع خودمو به پلیس گذرنامه رسوندم (کارمنداش واقعا خوش برخورد هستند) و از فرودگاه بیرون اومدم و سوار تاکسی فرودگاه شدم (هرچند طبق تجربه قبلی ترجیح می دادم با اتوبوس برم) در طول مسیر هم به سوالات راننده پاسخ دادم و به مشکلات و سختی های زندگیش گوش کردم (خودم را برای پرداخت پول بیشتر آماده کردم). چند وقت از برگشتم گذشته بود که به رایانامه کی ال ام بر خوردم که تاخیر را اطلاع رسانی کرده بود راستش اولش ناراحت شدم که چرا این رایانامه بهم دیر رسیده ولی الان خدا رو شکر می کنم چون اگر دیر راه می افتادم اصلا به هواپیما نمی رسیدم.