چند جا اپلای کنم؟

وقتی‌ میخوایم وارد روند گرفتن پذیرش بشیم سوال برامون پیش میاد چند جا و کدوم کشورا باید اپلای کنیم؟ به نظرم در قدم اول باید به بودجمون نگاه کنیم و بعد با آگاهی‌ از اون شروع به فرستادن مدارک کنیم، ولی‌ به نظرم حتی اگر نظرتون آمریکا، کانادا یا استرالیاست حتما برای دانشگاه های اروپا اقدام کنید! چون معمولا راحتتر و در زمان کمتری پذیرش میگیرید(مخصوصاً در ارشد) و خیالتونم راحت میشه که یک پذیرش تو دستتون هست پس به نظرم هر جا تو اروپا تونستید بفرستید چون معمولا در 95 درصد دانشگاه ها اپلیکیشن فی هم نمیخوان و یک پست مدارک کار شما را راه میندازه (ممکنه به اونم نیاز نباشه) بعدم سعی‌ کنید چند کشور مختلف بفرستید و در هر کشورم چند دانشگاه گوناگون، بخاطر اینکه از آینده خبر نداریم و اینطوری دستتون باز میمونه که اگر یک دانشگاه یا یک سفارت اذیتتون کرد گزینه دیگه ای داشته باشید.

پس سعی‌ کنید هیچ شانسی را از دست ندید، اولش ممکنه داغ باشید با خودتون بگید این دانشگاه یا کشور در سطح من نیست یا دوستام با شرایط بدتر از من رفتن جاهای بهتر، ولی‌ ممکنه بعدا اتفاقی‌ بیفته و نظرتون عوض شه (راستش دوستان فرایند اپلای یک سال طول میکشه ما ها هم تو این یک سال کلی‌ تغییر می‌کنیم چه برسه به شرایط اطرافمون)! اما در مورد آمریکا و کانادا به نظرم در سه سطح دانشگاه هارو طبقه بندی کنید دانشگاه های بهتر دانشگاه های هم سطح و دانشگاه های بدتر. حالا سوال پیش میاد برای هر گروه چند تا بفرستیم، من به بودجم نگاه می‌کنم مثلا اگر بودجم در حد ۴ دانشگاه هستش، ۲ تا رو هم سطح میفرستم و یکی‌ را بدتر و یکی‌ را بهتر از وضعیت خودم میفرستم، البته آخرم خودتون تصمیم گیرنده هستید! البته حتما قبلش کلی‌ تحقیق در مورد دانشگاه ها و استاداشون می‌کردم، چون سیاست دانشگاه ها متفاوته و اصلا به رنک ربطی‌ نداره، ممکنه یک دانشگاه رنک پایین سیاستش این باشه تا وقتی‌ استاد پیدا نکنی‌ (دکترا) پذیرش نده یا یک دانشگاه رنک بالا سیاستش این باشه به همه پذیرش بده ولی‌ بورس نکنه. دوستای خودم کسایی که قبلش حسابی‌ تحقیق کرده بودن ۴ دانشگاه فرستادن و از ۳ دانشگاه پذیرش گرفتن و کساییم که بدون تحقیق رفتن جلو حدود ۸ جا فرستادن و حدودا از 5 جا پذیرش گرفتن هرچند باید برای دکترا درصد پذیرش را باید کمتر در نظر گرفت. در ضمن توجه کنید پذیرش گرفتن آسونه ولی‌ بورس گرفتن سخته، نگران پذیرش نباشید بالاخره میگیرید اگر واقعا هم برای پذیرش از آمریکا خیلی‌ نگران هستید، میتونید برای دانشگاه های خارج از رنک (US News) اقدام کنید که به احتمال 226.5! درصد (معمولا) پذیرش میگیرید، راستش تا حالا ندیدم کسی‌ که مینمم ها رو داشته باشه و پذیرش نگرفته باشه (آمریکا هزاران دانشگاه داره که خیلی‌ از دانشگاه هاش با اینکه معروفند ولی‌ در رنک جهانی‌ جایی ندارند، پس تو این همه دانشگاه یک جا برای شما پیدا میشه)! از اروپا هم تا حالا ندیدم کسی‌ دست خالی‌ برگرده. پس نگران پذیرش نباشید و بیشتر برای گرفتن بورس و پیدا کردن استاد تلاش کنید.

اهمیت مقاله

مقاله جز مواردی است که میتونه شانس شما را در پذیرش گرفتن و استاد پیدا کردن افزایش بده به همین دلیل متاسفانه یا خوشبختانه اخیرا نوشتن مقاله در بین دانشجوها رشد چشمگیری داشته و به همین دلیل بنگاه هایی‌ برای نوشتن مقاله هم درست شدند. حالا یک سوال پیش میاد مقاله چطوری به ما کمک میکنه!؟ موضوعش مهمه؟ تعدادش مهمه؟ استادی که باهاش کار کردیم مهمه؟ محل چاپش مهمه؟ تعداد صفحش مهمه؟ یا ترتیب اسممون مهمه؟ خوب در کل  به نظرم همه اینا مهمه و باید بهش توجه کرد اما فقط داشتن مقاله و موارد ذکر شده باعث تغییر سرنوشت شما نمیشه! مثلا اگر شما ۱۰ تا مقاله در مورد کشاورزی داری و همه را در بهترین مجلات چاپ کردید انتظار نداشته باشید بتونید از گروه مکانیک پذیرش بگیرید. یا فکر نکنید چون کلی‌ پول دادید مقاله برات نوشتن حتما برات اتفاق خوبی خواهد افتاد.

مقاله به شما کمک میکنه که خودتون و علایقتون را به استاد و دانشگاه معرفی‌ کنید و به استاد نشون بدید که زمینه کاری مشترک دارید و این فرصت را ایجاد کنید که بتونید در مورده کاراتون و ویژگی‌ هاتون باهاش بحث کنید و نظرش را به خودتون جلب کنید بخاطر همین هم اگر موضوع های جدید، به روز و داغتر کار کنید اون وقت شانستون برای پیدا کردن استاد بیشتر میشه چون استادای بیشتری هستن که دارن روی اون موضوع کار میکنند. من یکی‌ از دوستانم برای مقطع ارشد وقتی‌ دنبال استاد میگشت همین مقاله های ساده کارشناسی(که شاید خیلیاش کیفیت لازم را نداره) نظر استاد را جلب کرده بود و بهش اجازهٔ همکاری داده بود(البته موضوع کاری تقریبا مشترکی را داشتن).

مقاله تقریبا حاصل تمام کار شماست و استاد هم دوست داره به کسی‌ پول بده که  کمکش کنه و در مورد موضوع تحقیق اطلاعات خوبی داشته باشه. پس فقط مقاله مهم نیست موضوع آن مهمتره که به شما کمک میکنه نظر استاد را جلب کنید و بعدش که استاد نظرش جلب شد کیفیت را بررسی می کنه که کجا چاپ شده و.... البته نوشتن مقاله بی‌ شک نشان دهنده روحیه پژوهشی شما هستش و حتما نباید یک موضوع کاملا مشترک با استاد داشته باشید تا بتونید بورس بگیرید. البته هر چه استاد خاصتر باشه انتظارش از مقاله شما هم بالاتر میره!

* در مقطع دکترا همه انتظار دارند که دانشجو مقاله داشته باشه ولی در مقطع ارشد (کسی‌ که کارشناسیش را تموم کرده و داره میره ارشد) کسی‌ ازش انتظار مقاله نداره ولی‌ خوب اگر داشته باشه خودش را خاص میکنه. البته در همهٔ رشته ها در مقطع کارشناسی مقاله دادن آسان نیست(در بعضی از رشته های مهندسی‌ آسونتر هستش)، همچنین زیاد استادها بچه های کارشناسی را در نظر نمیگیرند که این کار را سختتر میکنه.

* بعضی‌ از دوستای من بدون داشتن مقاله از کارشناسی پذیرش مستقیم به دکترا گرفتن البته خوب با این وضعیت کمی‌ سخته به دانشگاه های خوب رفت همچنین اونایی هم که از دانشگاه های کمی‌ بهتر پذیرش دکترا مستقیم داشتن همون اول(قبل رفتن) نتونستن استاد پیدا کنند و با خرج خودشون رفتند، البته کار نشد نداره. ولی‌ با داشتن مقاله خوب میتونید قبل از رفتن استاد پیدا کنید.

دارالترجمه

تقریبا همه کسانی‌ که قصد رفتن دارند با دارالترجمه ها سرو کار پیدا میکنند، قبل از اینکه مثل همیشه به نکات مهم و تجربه خودم اشاره کنم لطفا این لینک را کامل بخوانید تا از نرخ و کل هزینه هایی‌ که باید بکنید و مدارکی که بهش نیاز دارید آگاه بشید، واقعا اطلاعات ارزشمندی را بهتون میده و از نویسنده واقعا باید ممنون بود.

حالا حرفای من! این چیزی که من فهمیدم باید حتما در مراجعه به دارالترجمه ها دقت لازم را داشته باشین! به نظرم قبلش حتما بهشون زنگ بزنید تا راهنماییتون کنند، البته من این کار را نکردم و به نزدیکترین دارالترجمه، نزدیکه خونمون مراجعه کردم(البته میگفتن کمی‌ گرون میگیره ولی‌ مطمئنه). دفعه اول که رفتم از چیزی سر در نمی اوردم و گفتم خانوم این مدارک را لطفا ترجمه کن و مهر دادگستریم بزن اونم سریع کاغذا رو گرفت و گفت عجله ندارین منم گفتم اصلا! گفت هفته دیگه! همه اینا در کمتر از یک دقیقه اتفاق افتاد! فقط یک اتفاق خوب در این بین افتاد، من داشتم مثل همیشه فکر می‌کردم که چی‌ بگم، خانومه چند تا کلمه پروند! که من کمتر به خودم فشار بیارم! که همین حرفش کلی‌ هزینه های بعدی من را کم کرد! بالاخره هفته بعد فرا رسید و من رفتم ۳ تا مدرک ترجمه شده ام را بگیرم، مجموعا با مهرایی که زده بود، ۷۵۰۰۰ شد (البته من بعد این همه مدت هنوز سر در نیاوردم، چطوری حساب کرده!) مثل همیشه تشکر کردیم و راه افتادیم به سمت خونه که در بین را فهمیدیم یک درس را جا به جا ترجمه کرده و چند تا ترجمش هم غیر منطقی بود (این غلط ترجمه کردنش، یک جورایی خوبم شد) وقتی‌ هم بهش مراجعه کردم همه‌ را سریع عوض کرد! تا اینجا که عادی پیش رفت.

اما یک روز از خواب بیدار شدم و دیدم کاری ندارم، تصمیم گرفتم برم مهره وزارت خارجه را هم بگیرم، یک ریزنمرهٔ سه صفحه ای را دادم و ساعت ۱۲ رفتم و ۹۰۰۰ کارت کشیدم (صفحه ای ۳۰۰۰ و حتما هم باید با کارت پرداخت میشد). بعدشم تصمیم گرفتم برم دارالترجمه، این دفعه جرات کردم و گفتم خانوم دفعه پیش فرمودید ترجمه کپی،‌ اون چیه؟ راستش دقیقا یادم نیست چی‌ گفتین؟ گفت منظورتون نسخه دومه که تخفیف داره؟ گفتم نه! منظورتون مهر ...هستش؟ گفتم نه! که همکارش من را نجات داد و گفت منظورشون کپی‌ برابر اصله! گفتم اره همون! حالا چی‌ هست! گفت هر ریزنمره را ۵۰۰۰ میگیریم و کپی‌ را برابر اصل می‌کنیم منم ۷ تا ریزنمره سفارش دادم و همون ریزنمره ای که مهر وزارت امورخارجه و دادگستری را داشت، دادم تا کپی‌ برابر اصل کنه! هر جام این ریزنمره ها را فرستادم مورد قبول واقع شد!

نکات مهم

* کپی‌ برابر اصل یعنی‌ از اون ریزنمره ای که دارالترجمه بصورت رسمی‌ ترجمه کرده و مهر دادگستری را زده کپی‌ سیاه سفید میگیره و کاغذا را به هم پیچ میکنه و مجدد مهرش را صفحهٔ اول و روی پیچ میزنه همچنین مهری هم به این عنوان در صفحهٔ اول میزنه Certified to be a true copy from original

*انقدر دنبال مهرهای مختلف نباشید به هیچ دردی نمیخوره مگر اینکه ازتون یک مهره خاصی‌ را بخوان! جان هر کی‌ دوست دارید برای مهر خودتون را اذیت نکنید! راستش برای آمریکا هم یک سری مهر پیشنهاد میدن که الان اسمش یادم نیست، ولی‌ لازم نیست.

*کلی‌ مهر به شما پیشنهاد میشه که به نظرم هیچ کدوم نیاز نیست، منم جهت محکم کاری مهر دادگستری و وزارت امور خارجه را زدم(البته بعضی از دانشگاه ها این مهر را میخوان که معمولا در اروپا هستن(من در آمریکا جایی را ندیدم)

*اگر ریزنمره ها نیاز به تایید سفارت داره باید قبلش مهر وزارت امورخارجه و دادگستری را بگیرید! درضمن وزارت امورخارجه هم معمولا در مرکز استان ها نمایندگی داره.

*همیشه وقتی‌ میرید دارالترجمه اصل مدرک فارسی و انگلیسی‌ همراتون باشه! من هر دفعه میرفتم یکیش را نمیبردم!

*اگر درخواست کنید ترجمه را سریعتر بهتون تحویل بده باید هزینهٔ اضافی بپردازید به همین علت چه سرشون شلوغ باشه یا نباشه میگه چند روز دیگه بیا بگیر که البته اگر بخواد یک روزه میتونه بهتون تحویل بده که معمولا نمیخواد!

*هر چیزی را دانشگاه بذاره تو پاکتش مورد تایید محسوب میشه حتی اگر خودتون ترجمه کرده باشین! ولی‌ دانشگاه معمولا راضی‌ نمیشه که هر چیزی را بذاره، پس زیاد به ترجمه و مهراش حساسیت نداشته باشین، رفت تو پاکت تمومه. هرچند جاهایی هم که به ما گفته بودن تو پاکت دانشگاه باشه ما این کار را نکردیم و هیچ اتفاقی‌ هم نیفتاد.

*نکتهٔ بسیار مهم دیگه اینکه به هر دلیل نتونستید ترجمه رسمی‌ کنید نگران نباشید، دانشگاه های آمریکایی‌ معمولا همون ترجمه غیر رسمی‌ را قبول میکنند (تعجب نکنید واقعا قبول می‌ کنند). البته آدم هر چه محکم کاری کنه، خیال خودش راحتتره! البته محکم کاریم حدی داره.

*دانشگاه های آمریکایی‌ اصلا سخت نمیگیرن، پس شماهم سخت نگیرید، اروپا هم که کلا تعطیله(البته به جز آلمان و شایدم نروژ و اتریش) و کاری به این چیزا ندارند.

*من دوستم چند جا رفته بود، گفته بودن کپی‌ برابر اصل نمیکنند! که به نظرم ... . البته بگردید پیدا میشه! راستی‌ شنیدم جاهای دیگه ارزونترم میگیرن.

*درضمن از نسخه‌ اول هم به بعد باید با یک سوم قیمت ترجمه کنند! این معمولا قانونشونه و تخفیف حساب نمیشه! ولی‌ من که میگم کپی‌ برابر اصل کنید! حداقل اونجایی که اهمیتش براتون کمتر هست کپی‌ برابر اصل را بفرستید .  

*در آخر هم سعی‌ کنید به دارالترجمه آشنا مراجعه کنید و یا باهاش دوست بشید چون همه مدارکتون دستشه و اگر بخواد میتونه  کاراتون را سریعتر انجام بده و کلیم تخفیف بده.

**** هرچی‌ گفتم تجربم بود هرچند که به نظرم درست بود ولی‌ باز هم تحقیق کنید که یک بار به مشکل نخورید.

سکوی پرتاب

بعضی از دانشجوها میرن خارج از کشور برای ادامه تحصیل تا براشون سکوی پرتاب شه! حالا واقعا میشه؟

بستگی به کشورش داره! بعضیا دانشگاه هایی که رنک ظاهری خوبی داره میرن و فکر می کنند این رنک بهشون کمک می کنه! اما واقعا این طور نیست، اما به نظرم همان طور که همه تاکید دارند معدل تاثیر بسزایی در پذیرش داره حالا از هر دانشگاهی باشه (چون تقریبا همهٔ دانشگاه های ما برای خارجیا ناشناخته است) درضمن رنک دانشگاه، معدل کم را پوشش نمیده! بعضیا دیگه میرن که زبانشون بهتر بشه ولی‌ همانطور که میدونید بعضی از این کشورا زبان را بیشتر خراب میکنند! و همون پولی که اونجا برای زندگی‌ خرج می‌کنید میتونید همین ایران خرج زبانتون کنید و یک نمرهٔ عالی‌ بگیرید تازه گاهی هم اگر بخواین توی یک کشور دیگه ادامه تحصیل بدین ازتون مجدد نمرهٔ زبان میخوان (بعد از تحصیل در این کشورا)، پس عملا فایده ای برات نداشته! از نظر آب و هوایی و زندگیم که اصلا قابل قبول نیستن! تازه اگرم برگردی مدرکت ارزش خاصی‌ نداره! دوستان، شما وقتی‌ توی یک دانشگاه خوب درس بخونی از بس بهت فشار میارن مجبور میشی‌ درس بخونی و مقاله بدی و یک دانشجوی خاص برای ادامه تحصیل بشی، فقط بخاطر رنک دانشگاه که نمیری یک دانشگاه بهتر اگر اینطوری باشه بعد از تحصیل توی ..... باید همه برن هاروارد یا آکسفورد و یا دانشگاه های برتر دنیا و جایی برای ایرانیایی که ایران خوندن (مخصوصا کسایی که جاهای خوب خوندن) نمیمونه!! ولی‌ خوب شاید یکی‌ به مدرکش احتیاج داره که اون اصلا حرفی‌ درش نیست (یا رشته خاصی را علاقمند که بخونه که شرایط خوندنش جای دیگه مهیا نیست)، ولی‌ فکر نکنید این دانشگاه ها براتون مفیدن، اول باید خودتون تغییر کنید (کنم، البته دارم تلاش می‌کنم) البته یکی‌ شاید نیاز به محیط جدید داره، ولی‌ اکثر دانشگاه هایی‌ که به سکوی پرتاب معروفند مخصوصا اونایی که در اطرافمون و در آسیا هستن جاهای زیاد خوبی نیستن، وقتی‌ میتونید برید یک دانشگاه خوب اروپایی و حتی آمریکایی و اون را سکوی پرتاب کنید چرا برید یک کشور جهان پنجم؟ خیلیا از محیط اروپا و آمریکا می نالند، چه برسه دیگه به این کشورا. اگرم هدفای مهاجرت دارین احتمالش ضعیفه که با کشور های اطراف به جایی برسید (البته به نظرم)! اگرم فقط بخاطر هزینست بدون شک ایران بخونید و یک معدل خوب کسب کنید به نفعتون هست، چون این جور دانشگاه ها که اکثرا توی عراق، پاکستان، هند، ارمنستان، مالزی، اوکراین، آذرباییجان و ... قرار دارند، هیچ ویژگیی ندارند. پس اول ببینید دقیقا چی‌ می‌خواین، بعد گام اول را بردارید (در مجموع به سکو بودن فکر نکنید و ببینید که هدفتون چیه...).

آزمون زبانم را چند میشم؟

یک سوالی‌ که برای همه قبل از زبان خوندن پیش میاد اینه که من نمرم در نهایت چند میشه؟ و یا چند وقت زمان نیاز دارم؟ 

راستش نمیشه جواب دقیقی داد ولی‌‌ من به نظرم ازمون زبان رابطهٔ مستقیمی‌ با عملکرده مغز شما داره (البته شاید حرفم مسخره به نظر برسه) در اینجا بیشتر بحثم آزمون تافل هستش فکر کنم قبول دارین که این آزمون مهارت های اکادمیک شما را میسنجه از گوش دادن به متنهای علمی‌ گرفته تا نت برداشتن و همچنین سریع خوندن و درک یک مطلب علمی‌ در زمان کم و تایپ کردن به وسیلهٔ رایانه! اگر تو دوره دانشگاه سره کلاس برین و به استادا گوش بدین (گوش دادن را یاد بگیرید) سریعتر در لیستنینگ رشد می‌کنید! من خودم چون گوش دادن را یاد نداشتم پدرم در اومد تا این مهارت را یاد گرفتم و جالب بود وقتی‌ بعد آزمون رفتم سره کلاس ها دیگه اصلا خوابم نمیگرفت و راحت میتونستم سر جام بشینم و از حرف استادا لذت میبردم! یا مثلا نت برداشتن و جزوه نوشتن در کلاس بهتون کمک میکنه که راحتتر به لاتین یادداشت بردارین همچنین اگر تمرین هاتون را با رایانه انجام بدین تایپتون سریعتر میشه. دانشجوهایی هم که بیشتر منابع لاتین میخونن ناخوداگاه زبانشون خوب میشه و تندخوانی هم یاد میگیرن به همین دلیل هستش دانشجوهایی که بعد ارشد امتحان زبان میدن نمرشون بهتر میشه چون کلی‌ با کتابا لاتین ور رفتن (به نظرم ریدینگ رو همه‌چیز تاثیر می‌گذره و باعث بهبود همهٔ مهارت ها میشه) حالا منظورم از تقویته مهارت چیه؟!  برای مثال دوستم برادری پنج ساله داره که وقتی‌ متن انگلیسی‌ میشنوه میتونه دقیقا تکرار کنه بدونی که بفهمه معنی‌ کلمات چیه! ولی‌ من اون اوایل اصلا هیچی‌ نمی‌فهمیدم! حالا بعضی‌ این مهارت را دارن بعضی‌ باید تقویتش کنند.

استادم میگفت شما زبان آموزان مثل یک قالب یخ میمونید که دارن حرارتش میدن اولش آب نمیشه ولی‌ یک دفعه شروع میکنه به آب شدن، پس فکر نکنید پیشرفت نمیکنید (گاهی اوقات آدم فکر میکنه دیگه پیشرفتی نداره) عملا ما تو این مدت داریم پیشرفت می‌کنیم، راستش اینطوری که من فهمیدم وقتی‌ شروع می‌کنیم به خوندن، داریم برای خودمون ظرفیت سازی می‌کنیم (فرض کنید یک مکعب میسازید) بعد در ماه آخر باید به حداکثرتون برسید (باید مکعب را تا میتونید پر کنید) پس شما باید بیشتر ظرفیت سازی کنید و اگرم مهارتاتون قوی باشه باید کمتر زحمت بکشید! مثلا اگر شما در ماه قبل آزمون تلاش خودتون را کرده باشین و مثلا ۸۰ گرفته باشین اگر بخواین به ۹۰ برسین باید چند ماه دیگه بخونید و مهارتاتون را افزایش بدین تا به این نمره برسید. اینم بگم در نمره های پایین راحتتر میشه نمره را افزایش داد و هر چی‌ میره بالاتر افزایش نمره سختتر میشه.

امیدوارم منظورم از مهارت ها را فهمیده باشد (خیلی‌ بد توضیح دادم)، با توجه به حرفام میشه از معدلامون یک حدسی برای خودمون بزنیم البته خوب ممکنه یکی‌ این مهارتش قوی باشه ولی‌ به درس دانشگاهش توجهی‌ نکرده باشه ولی‌ من برای کسی‌ که معدلش بین ۱۵ تا ۱۶ باشه و کلا منبع زبان اصلی نخونده باشه با دانستن نکات اولیه و مطالعه ۳ ماهه (البته اگر ماه آخر فشار بیارین) معمولا (حداکثر) به ۹۰ تافل و شش و نیم ایلتس دست پیدا میکنه و اگر بیشتر می‌خواد باید بیشتر زمان بگذاره. این شخص باید بدونه حداکثرش اینه (معمولا و به نظرم) و اگر بیشتر می‌خواد باید بیشتر وقت بذاره و برای خودش ظرفیت سازی کنه و برنامه ریزی بلند مدت کنه، و اگر بخواین از ۹۰ به ۱۰۰ برسید باید یکسال خودتون را با زبان کمی‌ درگیر کنید یا ۳ ماه مداوم اضافه بر گذشته مجدد و خیلی خیلی خوب بخونید. در نهایت اگر دوست دارید سریع تر پیشرفت کنید خودتون را با زبان درگیر کنید، متن زیاد بخونید و سعی‌ کنید گوش دادن را یاد بگیرید.