انگیزه نامه Motivation Letter

یکی از مدارکی که اغلب دانشگاه ها به هنگام اقدام برای پذیرش از شما میخواند انگیزه نامه Motivation Letter هستش. یکی از مهمترین دلایل درخواست چنین نامه ای شناخت بیشتر شما، سنجش اشتیاق شما برای دریافت پذیرش و ادامه تحصیل و البته میزان سازگاری شما و اهدافتان با ساختار و امکانات موجود در آن دانشگاه می باشد. یک انگیزه نامهٔ قوی می‌‌تونه تأثیر بسزایی در جلب نظر استاد در گرفتن پذیرش و مخصوصاً کمک هزینه تحصیلی‌ داشته باشه. به نظرم برای خیلی‌ از دانشگاه ها این نامه فرمالیته است و اصلا بهش نگاه نمیکنند! ولی‌ برای بعضی از دانشگاه ها مخصوصاً در مقطع دکترا اهمیت فراوانی‌ پیدا میکنه و تا اینجا که دیدم وقتی‌ استاد می‌خواد روتون قضاوت کنه، انگیزه نامتون را میخونه! برای مثال دوستم در یک دانشگاه بسیار خوبه آمریکایی‌ پذیرش گرفت! بعد که رفت دنباله استاد، استاد انگیزه نامه را خونده بود و چند تا ایراد  گرفته بود مثلا اینکه در آینده نمی‌خوای دکترا بخونی؟ رفیقم هم گفته بود هدف زندگیم اینه! بعد استاد گفته بود پس چرا هیچ اشاره ای نکردی! علاوه بر اینکه باید از هدف آیندتون بگید، کلا به نظرم آدم باید یکم متفاوتم جلوه کنه و به یک نقطه عطف هم تو زندگیش اشاره کنه که باعث شده تغییر کنه، همچنین سعی‌ کنید صفحهٔ نوشتارتون ساده باشه، همچنین این متن یک جورایی نشان دهندهٔ قدرت نوشتارتون هست، پس حسابی‌ دقت کنید. درضمن معمولا محدودیتی برای تعداد کلمه ها ندارین ولی‌ زیاد طولانیش نکنید. من خودم ۱۰۰ تا انگیزه نامه گذاشتم جلوم و از روشون نوشتم (بهتون ایده میده)، البته خودم عوضش کردم! ولی‌ به نظرم شما در انتها به یکی‌ بدین که غلطاش را در بیاره چون متن طولانی بدون اشکال نمیشه! انگیزه نامه را بیرونم مینویسند ولی‌ باور کنید میتونید خودتون بنویسید فقط یکم وقت بذارین، اونایی هم که ببیرون مینویسند فکر نکنید آدمای خاصین، یک متن دارند، فقط اسمتون را عوض میکنند (البته نه همه جا) ولی واقعا اگه نتونستید بنویسید خودتون هم همین کار را بکنید! راستی‌ بعضی از دانشگاه ها هم به جای یک متن چند تا سوال میپرسند که باید بهشون جواب بدین که میتونید از همون متن انگیزه نامه، برای پاسخ به سوالات استفاده کنید. 

یادش بخیر، وقتی‌ داشتم انگیزه نامه می نوشتم نزدیک یک ماه وقت گذاشتم، حدود ساعت سه صبح بود که مطمئن شدم بهترین انگیزه نامه دنیا را نوشتم و همین طوری داشتم به صفحهٔ لپتابم نگاه می‌کردم و لبخند میزدم که ناگهان ... لپتابم سوخت! متاسفانه هیچ جام ازش بکآپ نگرفته بودم! فرداش هم که داشتم میرفتم لپتاب را بدم درست کنند تصادف کردم! تا چند وقت تو خودم بودم که چی‌ کارکنم (لپتابم هم درست نشد) و فکر می‌کردم، آیا این اتفاق ها نشانه چیزیه! در آخر هم مجبور شدم یک روزه انگیزه نامه بنویسم ولی‌ هیچ شباهتی‌ به اون اولیه نداشت! تا امروز هم این داستان یادم رفته بود، ولی‌ مجدد دارم بهش فکر می‌ کنم!

اهمیت معدل

شما هر تارنمایی مربوط به پذیرش را بخونید متوجه میشید که معدل چقدر اهمیت داره! همهٔ دانشجوها میگن اگر به عقب برمیگشتیم می‌رفتیم پهلوی استادا التماس نمره! معدل بالا در پذیرش و مخصوصاً بورس گرفتن نقش طلایی را ایفا می‌ کنه و شاید اولین وظیفه شما باشه که تو دورهٔ تحصیلیم باهاش درگیرید و تا زمانی‌ هم که بمیرید با شما همراه هستش، بقیه چیز هارو میتونید تغییر بدید ولی‌ این را نه، بخاطر همین هم از بقیه مهمتر میشه! بعدم به نظرم اگر درسخون باشید و عملکرد ذهنی‌ در مطالعه و استدلال را افزایش بدین باعث میشه که یک نویسنده خوب مقاله بشید همچنین در نمره های زبان شما به صورت غیر مستقیم تاثیر گذاره.

خیلی‌ از دانشگاه ها براشون معدل مهمه و حتی بخاطر معدل خوب بورس تحصیلیم میدن مخصوصاً در دورهٔ ارشد. حالا نمیگم نمره خوب ندارید باید با ادامه تحصیل در خارج خداحافظی کنید، شما با هر معدلی پذیرش میگیرید، فقط کارتون برای بورس گرفتن سخت میشه (یکی‌ از دوستام با معدل خیلی‌ خیلی‌ خیلی‌ کم از آمریکا پذیرش گرفت و بعد یک ترم هم استاد پیدا کرد البته به نظرم در پژوهش آدم فعالی‌ بود)! اینارو دارم میگم که تو دورهٔ تحصیلی‌ یکم فشار بیارید (حداقل شبای امتحان) تا یک عمر مثل من استرس نداشته باشید، جبران کردن معدل به نظرم کمی‌ سخته، چون میشه مقاله نوشت، دوباره امتحان زبان داد ولی‌ معدل را نمیتونی تغییر بدی. خودم هم اهمیت نمره را میدونستم ولی‌ هر چی‌ تلاش کردم نتونستم به جایی برسم (البته باید بیشتر تلاش می‌کردم)! الانم کلی‌ دلهره دارم برای آینده های دور.

هزینه های‌ اپلای

به نظرم هرکسی می‌ خواد وارد این روند بشه باید بدونه حدودا چقدر باید هزینه کنه. هزینه ها شامل هزینه های ثابت و متغیر هستش که بعضی‌ از این هزینه ها اجتناب ناپذیرند ولی‌ میتونید هزینشون را کم کنید.

آزمون زبان (تافل):۱۹۰ دلار + هزینه ارسال رسمی‌ نمره به هر دانشگاه ۱۸ دلار

آزمون جی ار ای: ۱۷۵ دلار (مورد نیاز برای آمریکا) + هزینه ارسال رسمی‌ نمره به هر دانشگاه ۲۵ دلار

هزینهٔ ارسال رسمی‌ نمرات زبان: تا ۴ دانشگاه رایگان، از ۴ تا بیشتر باید هزینه پرداخت کنید، در ضمن بعضی‌ دانشگاه ها کپی‌ نمره را قبول می‌ کنند(اما دانشگاه های آمریکایی‌ باید نمرتون رسمی‌ گزارش شه)، در ضمن اگر بتونید آنلاین واریز کنید، انقدر می‌شه و گرنه باید یک پولیم برای کارمزد به شخص ارسال کننده بذارین کنار.

ترجمه مدارک: (در صورتی که دانشگاهتون ترجمه نکنه) این هزینه نیز اجتناب ناپذیر هستش اما میشه کاهشش داد. به جز نسخهٔ اول که حدود ۲۰ تا ۳۰هزار تومان میشه بقیه نسخه‌ ها را میشه با ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰هزار تومان تهیه کرد.

هزینه پرداختی به دانشگاه برای بررسی مدارک (Application Fee): بیشتر مربوط به آمریکا و کانادا هستش و بین ۳۵ تا ۱۲۰ دلار برای هر دانشگاه متغیره.

هزینه پست: این هزینه نیز اجتناب ناپذیر ولی‌ میشه هزینش رو کاهش داد(در پست های قبلی‌ توضیح دادم) با توجه به نوع پستتون(شرکت پستی) باید از ۱۰ تا ۹۰ هزار تومان برای هر ارسال پرداخت کنید. البته بعضی‌ از دانشگاه ها نیاز به پست مدارک ندارند.

هزینه کلاس و خرید کتاب: میتونید خودتون بخونید و از کتاب های الکترونیکی استفاده کنید.

هزینه های جانبی شامل سفر و ...: کاملا به خودتون بستگی داره.

حداقل حداقل هزینه: ۳۶۵ دلار هزینه آزمون ها+۲۵۰ دلار هزینه اپلیکیشن فی +۳۰۰ هزار تومان پست+ ۵۰ هزار تومان ترجمه

البته این میشه هزینه اپلای کردن ۴ دانشگاه در آمریکا و تعدادی دانشگاه دیگر که آنلاین مدارک را قبول میکنند.

هزینه های خودم : ۱۲۵۴۹۵۰ تومان +۶۰۱ دلار

این هزینه ها شامل: آزمون، کلاس زبان، ترجمهٔ مدارک، پست، اپلیکیشن فی، سفر به تهران، اقامت چند روزه و سایر موارد(هزینهٔ کپی‌ کردن و آماده سازی مدارک)، البته من با تجربه ای که داشتم کلی‌ در هزینه هام صرفه جویی کردم.

تماس با اساتید

تماس و پیدا کردن استاد یکی از کارهای وقتگیر در گرفتن پذیرش هستش! که اگر استاد لطف کنه جواب هم نده خستگیتون علاوه بر این که در نمیره، بیشتر عصبیتون میکنه! حالا می‌خوام تو این پست به سوالاتی که احتمالا براتون بوجود میاد پاسخ بدم!

اگر می‌خواهید رایانامه نگاری کنید، یک متن ساده و کوتاه برای رایانامه به استاد انتخاب کنید! بعدم رزومتون را برای استاد بفرستین تا نظرش را به شما بده!(البته اکثرا جواب نمیدن) ارتباط با اساتید اصلا زمان نمیشناسه و هیچ وقت دیر نیست، به نظرم از آخرای شهریور برای رایانامه نگاری شروع کنید و اصلا متوقفش نکنید (روحیتون را از دست ندید و همین طور ادامه بدید، حتی بعد از اپلای)! حالا بعضی‌ وقت ها بچه ها میگن ما نمره زبانمون نیامده! بعد که اومد به استادا رایانامه می‌زنیم، شاید حرف درستی‌ به نظر بیاد ولی‌ از نظر من کاملا اشتباه! شما نباید فرصت را از دست بدین، هرچه سریعتر بهتر (راستش اوایل هم انگیزتون بیشتره هم زمانتون)! منطقیم به نظر میاد اول استاد رزومتون را چک می‌ کنه بعد اگر سوالیم از زبانتون براش پیش بیاد، میپرسه! یا میگه کی‌ امتحان میدین! یک عده دیگم هستن که میگن ما چیزه خاصی‌ نداریم یا اصلا فاند نمیخوایم چرا وقتمون را برای ارتباط با اساتید تلف کنیم! ولی‌ حاصلش فقط پیدا کردنه استاد نیست! گاهی استاد از سیاست های دانشگاهش اطلاع میده و شما را راهنمایی میکنه که چی‌ کار کنین! یا گاهی کمک میکنه که پولتون از بین نره (مثلا میگه اپلای نکن یا یک دانشگاه دیگه برو)! پس اگر حوصلهٔ ارتباط گیری با اساتید را ندارین در نهایت وقتی‌ دانشگاه هاتون انتخاب شد با استادای اون دانشگاه یک جور ارتباط برقرار کنید، شاید مثلا اعلام  کنند که دانشگاهشون دانشجو بین‌المللی نمیگیره یا تا استاد پیدا نکنی‌ پذیرش نمیگیری! در ضمن، هم زمان به همهٔ استادای یک دانشگاه رایانامه نزنید بذارین یک هفته بگذره بعدش استاد بعدی! اگرم استاد جواب نداد یک هفته بعد مجدد باهاش ارتباط بگیرید.

برای اینکه استادام جواب بدن چند تا کار میتونید بکنید. اول اینکه تلفنی تماس بگیرید! راحت ترین کار همینه، دوستم زبانش معرکه بود هر دفعه سوالی‌ براش پیش میامد سریع زنگ میزد! و جوابشم میگرفت! راه دوم اینه که برای هر استاد متن خاصی بنویسید که واقعا وقت گیره (باید کل تارنما و رزومش رابخونید تا بتونید متن خوبی بنویسید)! موضوع رایانامتونم را اگر مرتبط با یکی‌ از مقالات استاد بذارید، استاد نظرش جلب میشه! بچه هام میگفتن جوری رایانامه بزنید که استاد دوشنبه صبح، اولین چیزی که میبینه نامهٔ شما باشه (روز اول هفته).

ولی‌ در مورده خودم هر جا که موضوع کاریم با استاد مرتبط بود، استاد سریع پاسخ می داد، البته خوب، بیشترشون میگفتن جا ندارند! ولی‌ خیلیا اصلا جواب نمی دادن! وتقریبا کسی‌ که جواب نده دیگه تا آخرم جواب نمیده. به نظر من استادی که جواب نمیده معنیش این نیست که مطلب شما را نخونده! شاید نمی خوادتون و شایدم منتظر بقیه دانشجوهاست، تا بعدش نظرشو اعلام کنه! البته عده ای هم هستن که کلا پاسخ نمیدند! و فقط کسایی که برای دانشگاه اقدام کردن را بررسی میکنند. در ضمن اونجوری که من دیدم رایانامه اکادمیک با عادی، زیاد تاثیری در پاسخ اساتید نداره، پس اگر ندارید نگران نباشید. یک نکتهٔ مهم دیگم هستش که فکر نکنید چون از استاد جواب ندارید پس نه بورس میگیرید و نه پذیرش! اصلا اینطور نیست! حتی بعضی‌ از استادا بعد از پذیرش با دانشجو ارتباط برقرار می‌ کنند! در آخرم بگم ارتباط با اساتید معمولا برای آمریکا، کانادا و  استرالیا کاربرد داره.

مخلفات توصیه نامه

چند نکتهٔ حاشیه ای در مورد توصیه نامه مطرح هستش که وقت و ذهن همه‌ را درگیر میکنه!

وقتی‌ توصیه نامه کاغذی را گرفتین باید کاغذ را تو پاکت بذارین و استاد رو پاکت را امضا کنه! حتی میتونید برین دفتر روابط بین‌الملل تا مهر لاتینم بزنند (این دفتر معمولا تو همه دانشگاه های سراسری و سازمان مرکزی دانشگاه های آزاد وجود داره) خوب حالا این مهر واقعا نیازه! اگر حوصله و وقت دارین همهٔ اینارو بگیرین! من خودم فقط استادا نامه را امضا کردن! و رفتم پاکت خریدم و نامه را توش گذاشتم! نامه را هم با چسب پلمپ کردم!! اصلا نرفتم دنبال مهر و پاکت لاتین دانشگاه! هیچ اتفاقیم نیفتاد و همش مورد قبول واقع شد! تازه دوستم این امضا ها را هم حوصله نداشت بره دانشگاه از استاد ها بگیره! خودش امضا میکرد تا وقت کسی‌ بی‌ دلیل تلف نشه! پس سخت نگیرین.

البته گاهی اوقات دانشگاه ها ممکنه بر روی چیزی تاکید کرده باشن! اون وقت لازم میشه برای محکم کاری برین! امضا ها و مهر ها رو تکمیل کنید (البته من تا حالا ندیدم)! پس لطفا نگران این نباشید که استاد بد و زشت امضا کرد! یادم رفت مهر بزنم! مهرش کمرنگ بود! اصلا در نهایت شک کنند (که نمی کنند) با استاد یک جوری تماس میگیرن! و اونم شمارو تایید میکنه! حالا بعضیا دانشگاهشون مهر نمیزنه و یا مهر نداره! کلی‌ ناراحت میشن و شروع میکنند به ....(خودتون میدونید چی‌ کار می‌ کنند)!!!! خوب البته همیشه نیاز هست عده ای برای خودشون مشکل درست کنند و دیگران هم با اون مشکل سرگرم کنند! ولی‌ شما که اینجا را می خونید اعصاب خودت سر این چیزای بی‌ اهمیت خورد نکن!

 مثلا برای ایتالیا و دانشگاه های آمریکا که دستی‌ قبول می‌ کردند من فقط یک نامه با یک امضا فرستادم! کلا سخت نگیرید و فکر نکنید دانشگاه های دور یک جاهای خاصی‌ هستند! به جای وقت گذاشتن رو این چیزا زبان بخونید! البته لطفا!!!