ستاره مسافر
این وبلاگ داستان پسری است که دوست داشت تاثیر گذار و متفاوت باشه، به همین خاطر تصمیم گرفت ...ستاره مسافر
این وبلاگ داستان پسری است که دوست داشت تاثیر گذار و متفاوت باشه، به همین خاطر تصمیم گرفت ...درباره من
دوستان سلام ، من زی هستم هم اکنون مشغول تحصیل در کشور هلندم و خاطرات و تجربیاتم را در وبلاگ ستاره مسافر با شما به اشتراک می گذارم.
ادامه...
کجا خوبه ؟
یکی از مهمترین سوالایی که باید از خودمون بکنیم اینه که با توجه به اهدافم و علایقمون کجا خوبه !؟
اگر هدفمون مهاجرت باشه باید یک کشورایی بریم که کارای مهاجرتمون سریع پیش بره.
اگر هدفمون یک زندگی آروم و ثابت هستش باید یک سری کشورای خاص را انتخاب کنیم.
اگر هدفمون زندگی با استرس و فعال هستش و به دنبال فرصت ها جدید هستیم، کشور مقصد را تحت تاثیر قرار میده.
اگر دوست دارید در محیط شلوغ یا یک شهر بزرگ زندگی و تحصیل کنید کشور و دانشگاه انتخابی تغییر میکنه.
اگر دوست دارید راحتتر با خانوادتون در ارتباط باشید باید از یک سری از کشورا صرفنظر کنید.
اگر هدفتون اینه که واقعا در یک محیط فقط علمی با دانشجوهای نخبه تحصیل کنید باید فقط به یکسری از دانشگاه های خاص برید.
اگر هدفتون بازگشت به وطن هستش باید دانشگاه و کشورای خاصی را انتخاب کنید تا بعدا بتونید از مدرکتون استفاده کنید.
اگر هدفتون فقط مدرک هستش باید جایی را انتخاب کنید که با کمترین زحمت بشه مدرک گرفت.
اگر نمیتونید خیلی هزینه کنید باید با توجه به داشته هاتون دانشگاه و کشور را انتخاب کنید.
اگر اخلاق و ملیت اطرافیانتون براتون مهمه اکیدا بهتون پیشنهاد میشه هر جا نرید.
اگر هدفتون اینه که از هموطناتون دور بشید یا جایی برید که پر از هموطن باشه باید در انتخاب دقت کنید.
اگر آب و هوا و شرایط جغرافیایی براتون مهمه باید انتخاباتون را محدود کنید.
اگر هدفتون تحصیل یا کار در یک رشته خاص هستش ممکن بعضی از کشورا رو از دست بدین.
اگر هدفتون هم تحصیل و هم تفریح هست هر جایی نمی تونید برید.
اگر ...
پس دقیقا مشخص نیست برای هر کسی کجا خوبه و باید هر کسی خودش با توجه به خواسته هاش محل خوب را مشخص کنه.
حالا ممکن شما چندین هدف از موارد بالا را دنبال کنید که به همین خاطر باید برای هر هدف یک امتیازی در نظر بگیرید و به دانشگاه ها و کشورا امتیاز بدید و در نهایت با توجه به امتیاز های داده شده تصمیم بگیرید کجا براتون خوبه.
گام های بعدی گرفتن پذیرش
بعد از این که واقعا تصمیم گرفتین هدفتون از رفتن چیه باید شروع کنید به زحمت کشیدن و عرق ریختن تا بتونید در یک دانشگاه خوب (از نظر خودتون با توجه به معیاراتون) ادامه تحصیل بدین.
اول به نظرم شروع کنید به خوندن در مورد کشورها و تفاوتاشون تا دستتون بیاد با توجه به معیاراتون بهتر کجا برید بعد از این که تقریبا هدفتون مشخص شد با توجه به کشورهای مورد نظر مدارکتون را آماده کنید، اگر تصمیمتون آمریکا شد شما باید حتما یک امتحان جی آر ای هم بدید، همچنین برای رفتن به بعضی از کشورا (استرالیا، آمریکا، کانادا) توصیه میشه با استادا رایانامه نگاری کنید برای این کار باید تمام تارنمای دانشگاه ها را زیر و رو کنید (خیلیم وقتگیره، البته اگر هدفتون آمریکا باشه یک جورایی بیچاره اید چون کلی آمریکا دانشگاه و ایالت با ویژگی مختلف داره که خیلی انتخاب بینشون سخته) در این بین میتونید تصمیم بگیرید که چه رشته ای می خواهید بخونید! در بین این تصمیم گیری های عذاب آور باید شروع کنید به آماده شدن برای امتحان های زبان و گرفتن یک نمره خوب. بعد از دادن امتحان زبان تمام مدارک را باید برای ارسال آماده کنید و بعد از فرستادن مدارک باید منتظر جواب ها بشنید و کلی به آیندتون فکر کنید و عملا هرچه قدر بیشتر عرق ریخته باشید بعد اعلام نتایج کمتر اشک می ریزید. البته این کارها به همین آسونی نیست مطمئنا همیشه یک اتفاقایی برامون میفته و کارامون پیچ میخوره! از همه مهمتر قرار نیست همه چیز طبق برنامه ریزیمون جلو بره.
مراحل گرفتن پذیرش بطور خلاصه:
فهمیدن هدف رفتن
شروع کردن به زبان خوندن
بررسی کشورها و انتخاب تقریبی کشورها
جستجو در سایت دانشگاه ها و پیدا کردن شرایط پذیرش، ددلاین ها و پیدا کردن اساتید
شروع کردن به جمع آوری مدارک مورد نیاز
شروع کردن به رایانامه نگاری با اساتید
زبان خوندن با تمام قوا
انتخاب اولیه دانشگاه ها برای استفاده از گزارش رایگان نمرات
دادن آزمون های زبان
اتمام جمع آوری و آماده سازی مدارک
انتخاب دانشگاه های جدید و نهایی برای گرفتن پذیرش
ارسال مدارک
انتظار برای جواب
تو نیکی کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز
اگر وارد روند پذیرش گرفتن شدید و هدف بزرگی هم برای
خودتون انتخاب کردید، لطفا و خواهشا به دوستانتون کمک کنید 
و اطلاعات لازم را بهشون بدید. حتما در رزومه و
انگیزنامه نوشتن به هم کمک کنید، مخصوصا در آزمون زبان که رقابتی نیست به هم کمک
کنید، هرچی باهم تبادل نظر و ایده کنید نمرهٔ خودتون افزایش پیدا میکنه پس منابع
و نکات جالب را در اختیار هم قرار بدید، در مورد انتخاب دانشگاه هم با هم تبادل
نظر کنید، البته قبول دارم عده ای کاری نمیکنند و از اطلاعات شما سؤ استفاده
میکنند و انتظارهای عجیب دارند، ولی لازم نیست حتما در مورد همهٔ جزئیات و استادا
صحبت کنید ولی وقتی با هم صحبت می‌کنید ممکن اطلاعاتی از سیستم و سیاست دانشگاه
ها گیرتون بیاد و یا نکته ای از شهر و یا ایالت دانشگاه به دست بیاورید. در ضمن نمیگم
تو کل دانشگاه داد بزنید که دارین میرین و هرکی کمک می‌خواد بگه! (راستش به نظرم کسی
موفق که آروم کارش را پیش ببره). درضمن اگر تصمیم ندارید به دیگران کمک کنید (حق شماست) لطفا
حداقل اطلاعات غلط ندید! در مورد اروپا هم به نظرم هر اطلاعاتی که میتونید به
بقیه بدید و حتی دوستنتون را تشویق کنید تا جاهایی که شما اپلای می‌کنید اونم
بفرسته. چون چیزی از شما کم نمیشه و همه پذیرش میگیرن! و وقتیم میرید اونجا می‌بینید
انقدر هموطن اونجا هستش که دوست شما جایی را اشغال نمیکرده! تازه خلقیات دوست شما
حتما به خودتون از آدمای غریبه بیشتره، تازه اونجا هم کلیم میتونید به هم کمک کنید
و از هم پشتیبانی کنید، اگر با یکدیگر همکاری کنید میتونید شریک پستی هم شید و کلی
از هزینه هاتون را کم کنید، پس حتما یک دوست با هدف مشترک برای خودتون پیدا کنید تا
اگر مشکلی داشتید یا از روند طولانی پذیرش گرفتن خسته شدید با هاش صحبت کنید و انگیزه
بگیرید و یا میتونید با هم زبان کار کنید، همچنین میتونید تقسیم وظایف کنید (در
پیدا کردن دانشگاه و ...) اگرم واقعا می‌بینید دوستتون رقیبتونه! خوب با یکی که
رشتش با شما تفاوت داره همکاری کنید. کلا من سعی کردم در زمان اپلای به همه کمک
کنم البته تا جایی که تونستم البته قبول دارم بعضیا انتظارای عجیب دارن، البته
صادقانه بگم آنقدر که کمک کردم از دوستم پاسخ و کمکی ندیدم، ولی
از جاهای دیگه به نظرم جبران شد (آدمایی که فکرشون را نمی کردم خدا را شکر به من کمک
کردن). یک نکتهٔ دیگم اینه که برای بعضیا سخته (از جمله تا حدودی خودم) تا اطلاعاتشون
را بعد از پذیرش در اختیار دوستان قرار بدند چون گاهی فکر میکنند (شایدم حسادت) که
باید متفاوت باشند و خودشون فقط باید از این موقعیت استفاده کنند ولی مطمئن باشید
اگر به دوستتون و آشنایانتون کمک نکنید، بعدا کلی آدم بدتر همکلاس شما میشن بعدم
اگر به همه کمک کنید از دوست گرفته تا آشنای خیابونی، بعدا که برید مثلا اروپا کلی
پایگاه در کشورای مختلف پیدا می‌کنید و هم برای سفر خوبه و هم شاید بعدا به اون
دانشگاه برید که اون وقت دوستتون میتونه کمک کنه که پذیرش بگیرید. البته متاسفانه قبول
دارم بعضیا زود آدم را فراموش می کنند!
چند جا اپلای کنم؟
وقتی میخوایم وارد روند گرفتن پذیرش بشیم سوال برامون پیش میاد چند جا و کدوم کشورا باید اپلای کنیم؟ به نظرم در قدم اول باید به بودجمون نگاه کنیم و بعد با آگاهی از اون شروع به فرستادن مدارک کنیم، ولی به نظرم حتی اگر نظرتون آمریکا، کانادا یا استرالیاست حتما برای دانشگاه های اروپا اقدام کنید! چون معمولا راحتتر و در زمان کمتری پذیرش میگیرید(مخصوصاً در ارشد) و خیالتونم راحت میشه که یک پذیرش تو دستتون هست پس به نظرم هر جا تو اروپا تونستید بفرستید چون معمولا در 95 درصد دانشگاه ها اپلیکیشن فی هم نمیخوان و یک پست مدارک کار شما را راه میندازه (ممکنه به اونم نیاز نباشه) بعدم سعی کنید چند کشور مختلف بفرستید و در هر کشورم چند دانشگاه گوناگون، بخاطر اینکه از آینده خبر نداریم و اینطوری دستتون باز میمونه که اگر یک دانشگاه یا یک سفارت اذیتتون کرد گزینه دیگه ای داشته باشید.
پس سعی کنید هیچ شانسی را از دست ندید، اولش ممکنه داغ باشید با خودتون بگید این دانشگاه یا کشور در سطح من نیست یا دوستام با شرایط بدتر از من رفتن جاهای بهتر، ولی ممکنه بعدا اتفاقی بیفته و نظرتون عوض شه (راستش دوستان فرایند اپلای یک سال طول میکشه ما ها هم تو این یک سال کلی تغییر می‌کنیم چه برسه به شرایط اطرافمون)! اما در مورد آمریکا و کانادا به نظرم در سه سطح دانشگاه هارو طبقه بندی کنید دانشگاه های بهتر دانشگاه های هم سطح و دانشگاه های بدتر. حالا سوال پیش میاد برای هر گروه چند تا بفرستیم، من به بودجم نگاه می‌کنم مثلا اگر بودجم در حد ۴ دانشگاه هستش، ۲ تا رو هم سطح میفرستم و یکی را بدتر و یکی را بهتر از وضعیت خودم میفرستم، البته آخرم خودتون تصمیم گیرنده هستید! البته حتما قبلش کلی تحقیق در مورد دانشگاه ها و استاداشون می‌کردم، چون سیاست دانشگاه ها متفاوته و اصلا به رنک ربطی نداره، ممکنه یک دانشگاه رنک پایین سیاستش این باشه تا وقتی استاد پیدا نکنی (دکترا) پذیرش نده یا یک دانشگاه رنک بالا سیاستش این باشه به همه پذیرش بده ولی بورس نکنه. دوستای خودم کسایی که قبلش حسابی تحقیق کرده بودن ۴ دانشگاه فرستادن و از ۳ دانشگاه پذیرش گرفتن و کساییم که بدون تحقیق رفتن جلو حدود ۸ جا فرستادن و حدودا از 5 جا پذیرش گرفتن هرچند باید برای دکترا درصد پذیرش را باید کمتر در نظر گرفت. در ضمن توجه کنید پذیرش گرفتن آسونه ولی بورس گرفتن سخته، نگران پذیرش نباشید بالاخره میگیرید اگر واقعا هم برای پذیرش از آمریکا خیلی نگران هستید، میتونید برای دانشگاه های خارج از رنک (US News) اقدام کنید که به احتمال 226.5! درصد (معمولا) پذیرش میگیرید، راستش تا حالا ندیدم کسی که مینمم ها رو داشته باشه و پذیرش نگرفته باشه (آمریکا هزاران دانشگاه داره که خیلی از دانشگاه هاش با اینکه معروفند ولی در رنک جهانی جایی ندارند، پس تو این همه دانشگاه یک جا برای شما پیدا میشه)! از اروپا هم تا حالا ندیدم کسی دست خالی برگرده. پس نگران پذیرش نباشید و بیشتر برای گرفتن بورس و پیدا کردن استاد تلاش کنید.
سکوی پرتاب
بعضی از دانشجوها میرن خارج از کشور برای ادامه تحصیل تا براشون سکوی پرتاب شه! حالا واقعا میشه؟
بستگی به کشورش داره! بعضیا دانشگاه هایی که رنک ظاهری خوبی داره میرن و فکر می کنند این رنک بهشون کمک می کنه! اما واقعا این طور نیست، اما به نظرم همان طور که همه تاکید دارند معدل تاثیر بسزایی در پذیرش داره حالا از هر دانشگاهی باشه (چون تقریبا همهٔ دانشگاه های ما برای خارجیا ناشناخته است) درضمن رنک دانشگاه، معدل کم را پوشش نمیده! بعضیا دیگه میرن که زبانشون بهتر بشه ولی همانطور که میدونید بعضی از این کشورا زبان را بیشتر خراب میکنند! و همون پولی که اونجا برای زندگی خرج می‌کنید میتونید همین ایران خرج زبانتون کنید و یک نمرهٔ عالی بگیرید تازه گاهی هم اگر بخواین توی یک کشور دیگه ادامه تحصیل بدین ازتون مجدد نمرهٔ زبان میخوان (بعد از تحصیل در این کشورا)، پس عملا فایده ای برات نداشته! از نظر آب و هوایی و زندگیم که اصلا قابل قبول نیستن! تازه اگرم برگردی مدرکت ارزش خاصی نداره! دوستان، شما وقتی توی یک دانشگاه خوب درس بخونی از بس بهت فشار میارن مجبور میشی درس بخونی و مقاله بدی و یک دانشجوی خاص برای ادامه تحصیل بشی، فقط بخاطر رنک دانشگاه که نمیری یک دانشگاه بهتر اگر اینطوری باشه بعد از تحصیل توی ..... باید همه برن هاروارد یا آکسفورد و یا دانشگاه های برتر دنیا و جایی برای ایرانیایی که ایران خوندن (مخصوصا کسایی که جاهای خوب خوندن) نمیمونه!! ولی خوب شاید یکی به مدرکش احتیاج داره که اون اصلا حرفی درش نیست (یا رشته خاصی را علاقمند که بخونه که شرایط خوندنش جای دیگه مهیا نیست)، ولی فکر نکنید این دانشگاه ها براتون مفیدن، اول باید خودتون تغییر کنید (کنم، البته دارم تلاش می‌کنم) البته یکی شاید نیاز به محیط جدید داره، ولی اکثر دانشگاه هایی که به سکوی پرتاب معروفند مخصوصا اونایی که در اطرافمون و در آسیا هستن جاهای زیاد خوبی نیستن، وقتی میتونید برید یک دانشگاه خوب اروپایی و حتی آمریکایی و اون را سکوی پرتاب کنید چرا برید یک کشور جهان پنجم؟ خیلیا از محیط اروپا و آمریکا می نالند، چه برسه دیگه به این کشورا. اگرم هدفای مهاجرت دارین احتمالش ضعیفه که با کشور های اطراف به جایی برسید (البته به نظرم)! اگرم فقط بخاطر هزینست بدون شک ایران بخونید و یک معدل خوب کسب کنید به نفعتون هست، چون این جور دانشگاه ها که اکثرا توی عراق، پاکستان، هند، ارمنستان، مالزی، اوکراین، آذرباییجان و ... قرار دارند، هیچ ویژگیی ندارند. پس اول ببینید دقیقا چی می‌خواین، بعد گام اول را بردارید (در مجموع به سکو بودن فکر نکنید و ببینید که هدفتون چیه...).