سوال ها و تنش های پذیرش تحصیلی

به این گفتگوها توجه کنید!

آزمون آیلتس دارم اگر خوب نشم بیچارم! بابا بی‌خیال تو کارت درسته زیر ۷ نمیشی! GRE دارم! هیچی‌ نخوندم!!! برو پسر GRE که مهم نیست زبانت را گرفتی (این جمله فقط بخاطر روحیه هستش وگرنه GRE خیلیم میتونه مهم باشه برای فاند). برای چند جا بفرستم کجا بفرستم؟! به این چیزا توجه نکن ادمای‌ کشور ما فقط میتونند آخرین لحظه تصمیم بگیرند! بعدم طرف دفترش و پارامترهاش رو نشون میده! براش ماه ها وقت گذاشته ولی‌ در نهایت انقدر عامل در نظر نگرفته و ناخواسته بوجود میاد که نمیتونه از اون اطلاعات استفاده کنه! زی‌ چی‌ کار کنم ددلاینا داره میگذره استاد پیدا نکردم! میکنی‌ نگران نباش! برای ۴ جا کلا فرستادم! جوابا کی‌ میاد؟  نگران نباش میاد! اگر ریجکت شم چی‌؟ نمیشی پذیرش را همه میگیرند شک نکن(این جمله کاملا درسته). از ترس ریجکت شدن باز چند جای دیگه می‌فرسته. وقتی‌ پذیرشش اومد باز میگه: سفارت بهم ویزا میده؟ اگه نده چی‌ بدبخت میشم! خدایا کمکم کن! میگم عزیز جون سفارت به همه میده تو هم میگیری! نه نمیده! ما شانس نداریم. بعد میره سفارت و وارده دورهٔ کلیر شدن میشه!

سلام زی‌! خوبی؟ اره، ناراحت نبینمت! راستش نمی‌دونم چرا همه دارند میرند آمریکا! پدرم در اومد ۱۰ سال پیر شدم از استرس! اول گزارش نمره بعد پست مدارک بعد واریز پول آنلاین تو این شرایط بعد با بدبختی وقت سفارت بگیر بعد تو کلیرنس گیر کن! هر بارم باید برم کارای خروجم را درست کنم! اگر الان کلیر نشم باید بمیرم! با یک دهم این تلاش میرفتم راحت اروپا! دلت پره رفیق خوب خودت خواستی‌! اول اینو بهت بگم که وقتی‌ جایی رفتنش خیلی‌ سخت باشه هر کسی‌ نمیتونه بره این خودش بزگترین مزیت (تنها دلیلی که به ذهنم رسید)! بعدم بی‌خیال همش حل میشه تا جایی که یادمه هر دفعه میای میگی‌ خدا همین را درست کن دیگه ازت چیزی نمی‌خوام! بعدم گفت راست میگی‌ ولی‌ واقعا نمی‌دونم کارم درسته یا نه! حتما درسته چون خودت خواستی‌ و براش تلاش کردی! بعد چند وقت خبر کلیرش رسید (ولی‌ از بس که دیر جوابش اومد کلا یک ترم را از دست داد) سلام چطوری تبریک میگم! چی‌ میگی‌ بابا!!!!! باز چی‌ شده؟ اولا که سینگل دادن! بعدم، الان دارم فکر می‌کنم هزینه ها خیلی‌ گرونه استاد می‌خوام فاند می‌خوام! بابا تو دیگه کی‌ هستی‌! به نظرم اگه فاندم بگیری باز یه چیز دیگه می‌خوای!!!!! دیگه واقعا نمیدونم بهت چی‌ بگم!

البته این صحبت ها تقریبا برای همهٔ ما اتفاق میفته، ولی‌ این تلاش ها رو همه فراموش می‌کنیم! الانم با دوستایی که اونجان صحبت می‌کنم نه از زحمتایی که کشیدن یادشون میاد نه هزینه هایی‌ که کردن و استرسایی که کشیدن، اونایی هم که بین یک ترم تا ۲ ترم عقب افتاده بودن (که کلی‌ ناراحت بودن (از جمله خودم)) اصلا یادشون نیست که این روزا رو تجربه کردن! نکتهٔ دیگه که از همه مهمتره همگی‌ این جمله را فراموش کردن (یا نمی خوان بهش فکر کنند) آیا واقعا کارم درست بوده!؟ واقعا سوال سخت و مهمیه که تا آخر عمر هم شاید نشه بهش جواب داد! البته متاسفانه.

کی‌ آزمون بدم؟

اول در مورد جی آر ای GRE بگم که برای جنرال در ایران کلا سه تا گزینه بیشتر ندارین (تا زمان چاپ مطلب) آزمون ۳۰ مهر، ۳۰ آبان و ۲۲ بهمن! اگر آزمون ۳۰ مهر را بدین به همهٔ دانشگاه ها در مهر سال آینده می رسید اگر آبان را بدین به نظرم خیلی‌ خیلی‌ بیشتر از ۹۵ درصد (فقط یک سری از دانشگاه های خاص را از دست میدین که رفتن توشون واقعا آسون نیست) دانشگاه ها می رسید و حتی به نظرم آزمون بهمن را بدین به خیلی‌ از دانشگاه ها میرسید (یعنی‌ هنوز میتونید گزینه دانشگاهی برای فکر کردن و تصمیم گیری داشته باشین) ولی‌ خوب به احتمال زیاد ددلاین بورسشون را از دست بدین (البته در مقطع ارشد راحت فاند نمیدن). به همین خاطر به علتی که به ۱۰۰ درصد دانشگاه ها برسید زیاد در دادن آزمون عجله نکنید و برنامه های خودتون را به هم نزنید (مثلا اگر آماده نیستید فکر نکنید مجبورید حتما زود امتحان بدین)، در ضمن بعدا براتون توضیح میدم که دانشگاه ها معمولا بعده ددلاینشون نمرات شمارو قبول میکنند به همین دلیل شاید آزمون آبان را هم بدین به همهٔ دانشگاه ها برسین! البته هر چقدر زودتر امتحان بدین خیالتون ازهر لحاظ راحت تره چون اگر در آزمون براتون اتفاقی‌ بیفته بازم شانس امتحان در ماه های بعد را دارین (البته اگر مهر آزمون بدین، میتونید در آزمون آبان به صورت استند بای ثبت نام کنید ولی‌ باید کمی‌ هزینهٔ بیشتر بدین) همچنین برای ارسال نمرتون هم هیچ گونه نگرانی ندارین و دیگه لازم نیست زمان برای خوندن بگذارید و استرس داشته باشین و دیگه همه‌ وقتتون را میذارین روی اپلای و آماده کردن مدارک! ولی‌ اگرم مجبورید بهمن بدین بازم دیر نیست من دوستم تو دی تصمیم به آزمون گرفت و توی آزمون بهمن بصورت استند بای اسم نوشت (تازه کسایی که اینطوری اسم مینویسن نتیجشون دیرتر ارسال میشه) و برای مهر هم در یک دانشگاه خوب پذیرش گرفت و رفت!

 در مورد TOEFL من خودم عجله داشتم که حتما تو آبان امتحان بدم و فکر می‌کردم این تاریخ دیر، ولی‌ وقتی‌ آزمون دادم و رفتم تو روند اپلای دیدم تا دی هم زمان مناسبی بود برای آزمون دادنه و حتی اگر تا قبل عید آزمون بدید و نمرهٔ خوب بگیرید ارزش داره به زود آزمون دادن و نمرهٔ بد گرفتن! چون با نمرهٔ بد خیلی‌ فرصتارو از دست میدید! اینم مثل GRE هر چه زودتر بدی بهتر (حتی شده تابستون) ولی‌ تا دی هم هنوز خیلی‌ فرصتا در دسترند و از این تاریخ هرچه بگذره فرصتا برای اپلای کم و کمتر میشند.

بعد نوشت: این مطالب مربط به آمریکا میشه، معمولا برای اروپا بیشتر هم!!! وقت دارین

موسسات اعزام دانشجو

خوب دیگه وقتی‌ متقاضی برای رفتن زیاد باشه، یک سری موسسه باید تشکیل بشه تا به بچه ها برای رفتن کمک کنه! حالا سوال اینجاست آیا این موسسات واقعا کمک میکنند؟! من اول خودم با این بنگاه های اعزام دانشجو کاملا مخالف بودم! ولی‌ بعد مدتی‌ نظرم عوض شد! من یک روز با اصرار دوستم به چند تا از این موسسه ها مراجعه کردیم تا از کارشون و قیمتاشون سر در بیاریم! کلا اینطوری که فهمیدم برای هر کشور ۱۰۰۰ واحد پولیشو میگرفتن تا پذیرش بگیرن درضمن برای آمریکا ۱۵۰۰ واحد پولی‌ البته هر چی‌ میخواستن میگرفتن و تخفیفم میدادن!

من اول فکر می‌کردم کل هزینه های نوشتن رزومه، انگیزه نامه، پست و ترجمه با اوناست و حتی شاید برای زبانتم برنامه بدن ولی‌ تازه فهمیدم برای همهٔ اینا متاسفانه پول جدایی گرفته میشه! و این دوستان تقریبا کاری نمیکنند! دوستانی که تجربه اپلای را دارند میدونند خیلی‌ از دانشگاه ها اصلا هزینهٔ اپلای ندارن و تو باید آنلاین مدارک را پر کنی‌ و حتی دیده شده بعضی‌ از پذیرشا ۱۰ دقیقه ای میاد! یعنی این دوستان زحمتکش برای هر کسی‌ کلا شاید۲ ساعت وقت میذارند و اینقدر درآمد نجومیی دارند! اول کلی‌ صفت به این دوستان که هدف اصلیشون بی‌ شک تعالیه علم و دانش این مملکته نسبت میدادم! تا این که با کسانی که‌ به این مکان ها مراجعه میکردند بیشتر آشنا شدم! متوجه شدم دو گروه اصلی‌ به این موسسات مراجعه میکنند گروه اول فکر میکنند پذیرش گرفتن سخته و این موسسات حتما تجربه و رابطهٔ خاصی‌ دارند که کارشون را راه میندازند ولی‌ خبر ندارند پذیرش گرفتن از بعضی ‌جاها آسان تر از خریده روزنامه هستش! یک گروه دیگم هستن واقعا حوصلهٔ این کارا رو ندارند و واقعا زورشون میاد رایانامشون را باز کنند چه برسه به پر کردن فرم آنلاین! خوب من فقط می‌تونم امیدوار باشم افرادی که به این دو دسته تعلق دارند و به این جاها مراجعه میکنند از نوع پولدارش باشند که این پولا براشون چیزی نباشه و یک جورایی  کارشون کمک به اقتصاد کشورمون باشه! بعد از این اتفاقات بود که من و دوستم به این فکر افتادیم بریم ما هم به خلق کمک کنیم (البته به کشورخیانت با فراری دادن مغزها!) با خودم فکر می‌کردم من نصف اینا بگیرم به طرف قول میدم براش علاوه بر اینکه رزومه و انگیزه نامه مینویسم برنامه برای زبانشم میدم، تازه براش ۱۰ تا پذیرش میگیرم! جلو هم رفتیم ولی‌ دیگه دیدم که مسئولیت داره و منم معلوم نیست ساله دیگه کجام، بخاطر همین پیگیری نکردم(ولی‌ کلی‌ برنامه تو ذهنم بود و هست که به علته تتنبلی اجرا نشد! البته این اپلای هم ذهن آدم را سخت درگیر میکنه) در آخر هم داستان رفتن خودم را به یکی ‌از این مراکز خدمت رسان به فرهنگ و علم مینویسم!

بریم!؟ کجا؟ یکی‌ از همین موسسات دانشجو! میدونی کجان؟ اره بیا بریم دیگه! باشه بریم. پس میام دنبالت! بهتر، پس بیا سریعتر.

این موسسه در یکی‌ از بهترین نقطه‌های شهر قرار داشت! تا موسسه را دیدم چشام ۴ تا شد دیدم طرف یک خونهٔ بزرگ و ویلایی را کرده موسسه! گفتم شاید یک اتاقشه و بقیش خونشه ولی‌ وقتی‌ رفتیم تو دیدم اونجا یک دنیای دیگه هستش که ما ازش بی‌ خبریم! ما رو فرستاد به یکی‌ ازاتاقای طبقه بالا که فرم پر کنیم بعد ۱۰ دقیقه هم یک خانوم برای مشورت اومد.

سلام خوش آمدین! مقصدتون کجاست؟ همانطور که نوشتیم آمریکا! (البته راستش همین را فقط درست نوشتیم و بقیه اطلآعاتمون غیر حقیقی‌ بود، دوستم گفت اینجوری پر کنیم که بعدا هر روز بهمون زنگ نزنند، البته من روم نشد و شمارهٔ موبایلم را درست دادم، ولی‌ اونام زنگ نزدن، مشخص سرشون واقعا شلوغه شایدم فهمیدن ما مشتری‌های هدف نیستیم) خوب سوالاتتون را بپرسین؟ می‌خواستیم ببینیم شما برامون چه کارا می‌کنید؟ ما انقدر تومن نفری ازتون می‌گیریم ولی‌ اگه دوتایی بیاین تخفیف می‌دیم! خانوم رزومه چی؟ گفت اون را باید جدا پول بدین! یعنی‌چقدر؟ راستش نمی‌دونم آقای دکتر از تهران اومدن می‌نویسن (هنوز برام سوال که تهران چه ربطی‌ به رزومه داره) گفتم خانوم حدودی خوب! گفت هر کدوم را بنویسن ۱۰۰ دلار می‌گیرن! (دستشون درد نکنه). بچه‌ها اگرم مقالهٔ ISI هم خواستین کمکتون می‌کنیم! خوب خانوم چند تا پذیرش می‌گیرین؟ (از اینجا به بعدش را دقیق یادم نیست) به نظرم گفت ۳ تا ولی‌ فقط پول آنلاین یکیش با ماست! اگرم پذیرش اضافه بخواین به ازای هر پذیرش اضافه ۳۰۰ تومن دیگه باید بدین (بازم دستشون درد نکنه!) حالا یادم رفت بپرسم دلار را با ارز مرجع حساب می‌کنید یا مبادله‌ای یا بازار آزاد! در ‌‌نهایت هم انگشت به دهان اومدیم بیرون! (البته راستش به دو جای دیگم سر زدیم)

راستش این طرف حرفاش از نظر من و دوستم خیلی‌ خنده دار بود ولی‌ خیلیا به حرفای این موسسات اعتماد می‌کنند و لذت می‌برند! البته شایدم چون بعد اپلای رفتیم موسسه حرفاش مسخره اومد! احتمالشم هست (معما چو حل گشت آسان شود)! ولی‌ دوستان به نظرتون آیا کسی ‌که نتونه برای خودش پذیرش بگیره می‌تونه در یک کشور خارجی‌ با یک زبان بیگانه مشکلاتشو حل کنه و از پس زندگی‌ بر بیاد؟

اهمیت نمره زبان

آزمون تافل TOEFL (یا آیلتس IELTS) که به نظرم نمرش را نداشته باشی کلا نباید منتظر خبرای خوشی‌ باشی! و بلعکس اگر نمرهٔ زبان خیلی‌ بالا بگیری باید ان شاء الله منتظر خبرای خوب باشی! یک استاد آمریکایی به من میگفت نمرهٔ زبان، از دیده بیشتر استاد های آمریکایی مدرک دومته البته من برام بیشتر دانش دانشجو مهمه! حالا حتما میشنوید که زبان مینیمم هستش که باید بیارید ولی‌ دوستان زیاد باور نکنید (البته قانون کلی‌ نیست) خیلی‌ مهمه خیلی‌ خیلی!!! بخاطر همین به همه میگم اگر از دیروز هم زبان خوندن را شروع کنی‌ بازم دیره، شایدم خیلی‌ دیر (کاش میشد درک کنید که چقدر زبان مهمه)! چون هم اثر خیلی‌ مستقیم تو پذیرش (با بورس) داره و هم اگه زبانتون خوب باشه کلی‌ فرصت هستش که میتونید شانستونو در آن امتحان کنید (کوچکترینش پیدا کردنه استاده).

حالا نمرهٔ GRE مهمتره یا نمرهٔ زبانتون!؟ بی‌ شک نمرهٔ زبان! اصلا شما GRE را کامل بشو تا اینو نداشته باشی‌ ریجکت شده فرض میشی! پس الویت اول تافل باشه بعد بقیه آزمون ها! در مقطع دکترا که من نمونه ای را ندیدم تا بتونم نظر بدم ولی‌ در ارشد یکی‌ از مهم ترین عوامل تاثیر گذار در پذیرش و مخصوصاً فاند، همین نمرهٔ زبانه! پس لطفا چون نتونستین نمرهٔ خوب بگیرید، نگین فقط یک مینیمه! حالا نمیگم چون کم شدین پذیرش و فاند نمیگیرین! دارم اینارو میگم که از الان روش خوب کار کنید تا فرصتی را از دست ندین! پس الان هدفتونو بذارین حداقل ۹۵ که اگر بره بالای ۱۰۰ عالیه. خودم البته اینارو بعد یک سال فهمیدم و متاسفانه نمرهٔ خوبی هم نگرفتم، هر چند همون موقع ها با یکی‌ در کتابخانه آشنا شده بودم که سال قبلش از GRE نمرهٔ خوبی گرفته بود ولی‌ به علت نمرهٔ کمه TOEFL نتونسته بود اپلای کنه! به منم هی‌ میگفت انقدر وقت نذار روی GRE جناب زی! ولی‌ من هم باید مثل بقیه خودم تجربه می‌کردم تا بفهمم واقعیت چیه (متاسفانه)! حالا من فهمیدم به شما میگم شما گوش میدید ولی‌ باور نمیکنید تا خودتون لمسش کنید! و این چرخه ادامه دارد....

تصمیم گیری برای آینده

الان واقعا پشیمونم که چرا زود‌تر شروع به نوشتن نکردم! چون خیلی‌ از موارد مهم که به درد بقیه می‌خورده را کلا یادم رفته! از همه مهم‌تر دوست داشتم نظرات و ایده‌های یک سال پیشم را می‌نوشتم تا ببینید بعد یک سال آدم چی‌ فکر می‌کنه و چی‌ می‌شه! مثلا چیزایی‌ که فکر می‌کردی مهمه و بر پایه اونا برنامه ریزی می‌کردی ولی‌ بعده یک سال می‌فهمی اونا اصلا مهم نبودن! و خیلیاشون اصلا یادت نیست چی‌ بودن! برای خودم هم جالب بود که ببینم چقدر نظراتم تغییر کرده! 

نکتهٔ دیگه هم اینه که همیشه فکر می‌کنی‌ همه چیز را در نظر گرفتی‌ ولی‌ همیشه یک عامل هست که در نظر نمی‌گیری (تازه اگه خدا را درنظر گرفته باشی! که بدون اون می‌شه حداقل دو عامل)! بخاطر همینه که نباید فقط یک جا و یک شاخه (رشته) را در نظر بگیری و به قول یک استادی باید تورت را همه جا پهن کنی (در هر رشته + در هر مقطع + در هر مکان)، تا‌ هرکدوم بهتر بود انتخابش کنی‌! ولی‌‌‌ همان طورکه خودمون می‌دونیم، گاهی نه تنها به حرفای بقیه گوش نمی‌دیم، حتی به وجدان آگاهه خودمون هم اجازه نمی‌دیم، درون ما تغییری ایجاد کنه و فکر می‌کنیم بقیه اشتباه می‌کنند و ما بی‌ شک درست می‌گیم! به خاطره همین هم بر پایه موارد نادرست برای آیندمون تصمیم می‌گیریم، که دیگه تکلیف این تصمیم روشنه!!

در کل همیشه بهتر آدم در تصمیم گیری هیچ فرصتی را از دست نده، چون نه از آینده خبر داره و نه از شرایط آینده! خودمونم که هر لحظه تغییر می‌کنیم، چه برسه به بیرونمون! از همه بدترهم اینه که، آرمان هایی‌ که داریم براشون تلاش می‌کنیم گاهی اصلا آرمان نیست و بعد یک سال فراموش میشن.....