ستاره مسافر
این وبلاگ داستان پسری است که دوست داشت تاثیر گذار و متفاوت باشه، به همین خاطر تصمیم گرفت ...ستاره مسافر
این وبلاگ داستان پسری است که دوست داشت تاثیر گذار و متفاوت باشه، به همین خاطر تصمیم گرفت ...درباره من
دوستان سلام ، من زی هستم هم اکنون مشغول تحصیل در کشور هلندم و خاطرات و تجربیاتم را در وبلاگ ستاره مسافر با شما به اشتراک می گذارم.
ادامه...
تماس با اساتید
تماس و پیدا کردن استاد یکی از کارهای وقتگیر در گرفتن پذیرش هستش! که اگر استاد لطف کنه جواب هم نده خستگیتون علاوه بر این که در نمیره، بیشتر عصبیتون میکنه! حالا می‌خوام تو این پست به سوالاتی که احتمالا براتون بوجود میاد پاسخ بدم!
اگر می‌خواهید رایانامه نگاری کنید، یک متن ساده و کوتاه برای رایانامه به استاد انتخاب کنید! بعدم رزومتون را برای استاد بفرستین تا نظرش را به شما بده!(البته اکثرا جواب نمیدن) ارتباط با اساتید اصلا زمان نمیشناسه و هیچ وقت دیر نیست، به نظرم از آخرای شهریور برای رایانامه نگاری شروع کنید و اصلا متوقفش نکنید (روحیتون را از دست ندید و همین طور ادامه بدید، حتی بعد از اپلای)! حالا بعضی وقت ها بچه ها میگن ما نمره زبانمون نیامده! بعد که اومد به استادا رایانامه می‌زنیم، شاید حرف درستی به نظر بیاد ولی از نظر من کاملا اشتباه! شما نباید فرصت را از دست بدین، هرچه سریعتر بهتر (راستش اوایل هم انگیزتون بیشتره هم زمانتون)! منطقیم به نظر میاد اول استاد رزومتون را چک می کنه بعد اگر سوالیم از زبانتون براش پیش بیاد، میپرسه! یا میگه کی امتحان میدین! یک عده دیگم هستن که میگن ما چیزه خاصی نداریم یا اصلا فاند نمیخوایم چرا وقتمون را برای ارتباط با اساتید تلف کنیم! ولی حاصلش فقط پیدا کردنه استاد نیست! گاهی استاد از سیاست های دانشگاهش اطلاع میده و شما را راهنمایی میکنه که چی کار کنین! یا گاهی کمک میکنه که پولتون از بین نره (مثلا میگه اپلای نکن یا یک دانشگاه دیگه برو)! پس اگر حوصلهٔ ارتباط گیری با اساتید را ندارین در نهایت وقتی دانشگاه هاتون انتخاب شد با استادای اون دانشگاه یک جور ارتباط برقرار کنید، شاید مثلا اعلام کنند که دانشگاهشون دانشجو بین‌المللی نمیگیره یا تا استاد پیدا نکنی پذیرش نمیگیری! در ضمن، هم زمان به همهٔ استادای یک دانشگاه رایانامه نزنید بذارین یک هفته بگذره بعدش استاد بعدی! اگرم استاد جواب نداد یک هفته بعد مجدد باهاش ارتباط بگیرید.
برای اینکه استادام جواب بدن چند تا کار میتونید بکنید. اول اینکه تلفنی تماس بگیرید! راحت ترین کار همینه، دوستم زبانش معرکه بود هر دفعه سوالی براش پیش میامد سریع زنگ میزد! و جوابشم میگرفت! راه دوم اینه که برای هر استاد متن خاصی بنویسید که واقعا وقت گیره (باید کل تارنما و رزومش رابخونید تا بتونید متن خوبی بنویسید)! موضوع رایانامتونم را اگر مرتبط با یکی از مقالات استاد بذارید، استاد نظرش جلب میشه! بچه هام میگفتن جوری رایانامه بزنید که استاد دوشنبه صبح، اولین چیزی که میبینه نامهٔ شما باشه (روز اول هفته).
ولی در مورده خودم هر جا که موضوع کاریم با استاد مرتبط بود، استاد سریع پاسخ می داد، البته خوب، بیشترشون میگفتن جا ندارند! ولی خیلیا اصلا جواب نمی دادن! وتقریبا کسی که جواب نده دیگه تا آخرم جواب نمیده. به نظر من استادی که جواب نمیده معنیش این نیست که مطلب شما را نخونده! شاید نمی خوادتون و شایدم منتظر بقیه دانشجوهاست، تا بعدش نظرشو اعلام کنه! البته عده ای هم هستن که کلا پاسخ نمیدند! و فقط کسایی که برای دانشگاه اقدام کردن را بررسی میکنند. در ضمن اونجوری که من دیدم رایانامه اکادمیک با عادی، زیاد تاثیری در پاسخ اساتید نداره، پس اگر ندارید نگران نباشید. یک نکتهٔ مهم دیگم هستش که فکر نکنید چون از استاد جواب ندارید پس نه بورس میگیرید و نه پذیرش! اصلا اینطور نیست! حتی بعضی از استادا بعد از پذیرش با دانشجو ارتباط برقرار می کنند! در آخرم بگم ارتباط با اساتید معمولا برای آمریکا، کانادا و استرالیا کاربرد داره.
مخلفات توصیه نامه
چند نکتهٔ حاشیه ای در مورد توصیه نامه مطرح هستش که وقت و ذهن همه را درگیر میکنه!
وقتی توصیه نامه کاغذی را گرفتین باید کاغذ را تو پاکت بذارین و استاد رو پاکت را امضا کنه! حتی میتونید برین دفتر روابط بین‌الملل تا مهر لاتینم بزنند (این دفتر معمولا تو همه دانشگاه های سراسری و سازمان مرکزی دانشگاه های آزاد وجود داره) خوب حالا این مهر واقعا نیازه! اگر حوصله و وقت دارین همهٔ اینارو بگیرین! من خودم فقط استادا نامه را امضا کردن! و رفتم پاکت خریدم و نامه را توش گذاشتم! نامه را هم با چسب پلمپ کردم!! اصلا نرفتم دنبال مهر و پاکت لاتین دانشگاه! هیچ اتفاقیم نیفتاد و همش مورد قبول واقع شد! تازه دوستم این امضا ها را هم حوصله نداشت بره دانشگاه از استاد ها بگیره! خودش امضا میکرد تا وقت کسی بی دلیل تلف نشه! پس سخت نگیرین.
البته گاهی اوقات دانشگاه ها ممکنه بر روی چیزی تاکید کرده باشن! اون وقت لازم میشه برای محکم کاری برین! امضا ها و مهر ها رو تکمیل کنید (البته من تا حالا ندیدم)! پس لطفا نگران این نباشید که استاد بد و زشت امضا کرد! یادم رفت مهر بزنم! مهرش کمرنگ بود! اصلا در نهایت شک کنند (که نمی کنند) با استاد یک جوری تماس میگیرن! و اونم شمارو تایید میکنه! حالا بعضیا دانشگاهشون مهر نمیزنه و یا مهر نداره! کلی ناراحت میشن و شروع میکنند به ....(خودتون میدونید چی کار می کنند)!!!! خوب البته همیشه نیاز هست عده ای برای خودشون مشکل درست کنند و دیگران هم با اون مشکل سرگرم کنند! ولی شما که اینجا را می خونید اعصاب خودت سر این چیزای بی اهمیت خورد نکن!
مثلا برای ایتالیا و دانشگاه های آمریکا که دستی قبول می کردند من فقط یک نامه با یک امضا فرستادم! کلا سخت نگیرید و فکر نکنید دانشگاه های دور یک جاهای خاصی هستند! به جای وقت گذاشتن رو این چیزا زبان بخونید! البته لطفا!!!
توصیه نامه Recommendation Letter
توصیه نامه یکی دیگه از مدارک لازم برای ادامه تحصیل در دانشگاه های کشور های دور هستش! توصیه نامه یا Reference Letterیا Recommendation Letter باید توسط یک مرجع نوشته یا به صورت الکترونیکی تکمیل شود.
معمولاً توصیه نامه کاغذی شامل دو بخشه. بخش اول یک متن از پیش تهیه شده است که شخص مرجع مشخصات خودش را می‌نویسه و اینکه یک ارزیابی سریع از شما انجام میده. بخش دوم هم معمولاً به نکاتی شامل میزان علاقه و جدیت متقاضی در درس هایی که با مرجع داشته و یا مهارت متقاضی در انجام تحقیق و پژوهش اشاره میشه. طولانی یا کوتاه بودن توصیه نامه مهم نیست، بلکه این که چه اطلاعاتی را منتقل میکنه مهم است. بایستی به گونه ای باشه که فرد ارزیابی کننده را مجاب کند که شما همون موردی هستید که اونا دنبالش می گردند (جدی، منظم و دارای پتانسیل خوب پژوهشی و ...). در ادامه به چند تا نکته ای که به نظرم مهم هستش اشاره می‌کنم!
*این که چه شخصی توصیه نامه علمی را بنویسه، خیلی تصمیم سخت و مهمی است که شما باید راجع به آن تصمیم بگیرد. در مجموع استاد یا فردی که براتون می‌نویسه بهتره دارای این ویژگیا باشه: زبان انگلیسیش خوب باشه و شما رو خوب از نظر رفتاری و علمی بشناسه، از همه مهم تر باهاتون صمیمی و کلا آدم مهربونی باشه! فرد نویسنده میتونه استاد راهنما، استاد مشاور، استادی که درسی با او داشتید یا رییس محل کارتون باشه و اگر بازم کسی نبود هر نفری که به ذهنتون میرسه!! حالت ایده‌آلش اینه که این مرجع در دانشگاه مقصد فردی از بین اساتید را بشناسه و یا کلا ادم شناخته شده ای باشه!
*اگر فکر می‌کنید به توصیه کاغذی نیاز ندارید! به نظر من همون اول ۱۰ تا کاغذ چاپ کنید برین پهلوی استاد (زمانی که سرش خلوته) و از طرف امضا بگیرین! چون می‌بینید بعدا استاد وقت نمیکنه توصیه آنلاین پر کنه و یا کلا یک تعداد محدود پر میکنه که اون موقع کاغذی میفرستین و شانساتون را از دست نمیدین!
*بعضی دانشگاه ها هستن همه دانشجو هاش میخوان برن به همین خاطر استادا زیاد وقت نمیکنن برای همه دانشجو ها توصیه نامه بنویسن! پس بیشتر از سه مرجع برای نوشتن انتخاب کنید! و ازشون به تناوب استفاده کنید! اگرم دیدید استادی که می‌خواین نمینویسه! ناراحت نشید! اصلا اتفاق خاصی نیفتاده!
*نکته دیگه ای که باید بهش توجیه کنید این هست که بدونید نویسنده نظرش نسبت به شما چه جوریاست؟ و از همه مهمتر چند تا توصیه می‌نویسه! بعضی استادا ۳ تا به زور مینویسن! حالا کاغذیه را میشه ۱۰۰۰ تا امضا بگیری ولی اگر انلاین باشه واقعا به بدبختی میفتین اگر استاد اذیت کنه!
*معمولاً برای دانشگاه های آمریکا توصیه نامه باید به صورت الکترونیکی ارسال بشه. در صورت ارسال الکترونیکی، باید رایانامه مربوط به "مرجع" را در سایت دانشگاه وارد کنید و بعدش اونا خودشون فرم آنلاین را به استاد میفرستند و استادم به سوال ها جواب میده (حداکثر ۱۰ دقیقه وقتش را میگیره! ولی یک دفعه پر کرده باشه فقط ۲ دقیقه). سوالاتی هم که می پرسند ایناست: شما را از کجا میشناسه؟ از نظر درسی چطورید؟ از نظر پژوهشی چطورید؟ از نظر پشتکار چطورید؟ شایدم بپرسه از نظر اخلاقی چطورید؟ و در نهایت این که شما را توصیه می‌کند یا خیر؟ معمولا سوال ها هم ۴ تا گزینه داره که از ضعیف تا خوب مرجع می تونه انتخاب کنه! کلا چیز خاصی نیست! خیلیم کنجکاوید برید دانشگاه نورس داکوتا استیت فرم انلاینش را پر کنید و آدرس خودتون را بدید تا ببینید سوالات چی هست! (جز دانشگاه هایی هست که قبل واریز پول فرم آنلاین را میفرسته.)
*میگن بهتر رایانامه دانشگاهی استاد را بدین ولی اگر استاد نداشت فکر نکنید بخاطر یک رایانامه رد میشید! اونا فقط به حرفای استادتون توجه میکنند نه رایانامش!!! خواهشا وقتتون را برای این چیزا تلف نکنید! (مبنا بر صداقت هستش، پس هرکی را معرفی کنید با هر رایانامه ای حتما وجود خارجی داره! انشالله!!)
*یک نکته دیگه، فکر نکنید توصیه نوشتن وظیفهٔ استادتون هستش استاد داره بهتون لطف میکنه که توصیتون میکنه تازه کلیم خالی میبنده (که باید اون دنیا جواب خدا را هم بده) بعضی کشورا، دانشجو باید تا آخرین قطرهٔ خونش تلاش و کار کنه که استاد براش یک خط بنویسه!
*بد نوشتن یعنی صفت منفی نسبت دادن نه واقعیت را گفتن و اغراق نکردن! بعضیا میان میگن بخاطر توصیه نامه استاد دانشگاه مارو رد کرد! این یکی از خنده دارترین حرفای دنیاست! یعنی همه چیتون خوب بوده و اون دانشگاه فقط بخاطر استاد ردتون کرده! خواهشا با خودتون رو راست باشین! بعضی کشورا که همین طوری پذیرش میدن!! اصلا توصیه نامه را نمیخونند! (که خودتون میدونید کجاها هستن!) بعدم توصیه نامه با بقیه مدارک سنجیده میشه و اهمیتش برای بورس و مقاطع بالا بیشتر احساس میشه! پس فقط بخاطر یک کلمه شما رد نمیشید! هیچ وقت نوشته این طرف یادم نمیره! که نوشته بود خدا لعنت کنه استادم را بخاطر توصیش زندگیم عوض شد! حالا استاد بدبخت تازه کاغذی نوشته بود و از طرفم تعریف کرده بود تازه پسره خونده بود و فرستاده بود (اگر بد بود میتونست نفرسته)! متاسفانه بعضی اوقات نمیفهمیم مشکل از خودمون هست!
*معمولاً توصیه نامه به همراه سایر مدارک ارسال شده، بررسی میشه، پس اگر در بخش رزومه و یا انگیزه نامه بر روی گرایش یا نکتهٔ خاصی تاکید کرده اید؛ بهتره که مراجع از این چیزا تعریف کنند!
***من تو نوشته هام زیاد به روش نوشتن اشاره نمی کنم (کلی سایت برای کمک هست)! و فقط سعی می‌کنم به مشکلاتی که باهاشون احتمالا روبرو میشید، اشاره کنم که شاید شما در وقتتون صرفه جویی بشه و حتی ترافیک و آلودگیه هوا و مصرف بنزین هم کمتر شه! پس شما هم اگر نکته ای به ذهنتون رسید لطفا اشاره کنید.
روز امتحان تافل
موسسهٔ معرفت مهر۹۰
صبح زود راه افتادم ولی چون طرح ترافیک بود مجبور شدم کلی پیاده برم! برای معدود دفعات در زندگیم بود که استرس داشتم و تمام آب بدنم داشت بخار میشد! به علت بی تجربگی یک بطری آب گرفتم و تا ته خوردم! وارد موسسه شدم (کلاس زبان بود) کلا ظرفیتش کم بود (یک اتاق کوچولو) فکر کنم حدود ۱۵ نفر بودیم، اول رفتیم توی اتاق و فرم ها رو پر کردیم به نظرم اجازه نداد با خودمون چیزی تو ببریم! فقط نکتهٔ مهم اینجا این بود که حتما گذرنامه می‌خواست یا کارت ملی و شناسنامه با گواهی امضا! که البته شنیدم الان دیگه روی گذرنامه حساسیت نداره (یادمه یکی گواهی امضا نداشت گفت تا نیاری نمرت را گزارش نمی کنم). آزمون سر وقت شروع نشد همه مضطرب بودن و می‌ترسیدن آزمون کنسل شه (من که بدم نمی اومد) یادمه اونجا آدما شروع کردن به صحبت و داشتن از ایندشون که داره تباه میشه صحبت میکردن (من برام جالب بود چون هنوز اتفاقی نیفتاده بود که اینا داشتن شلوغ می کردن) کار به جایی رسید که داشتن زنگ میزدن به ETS !!! (به جان خودم هنوز اتفاقی نیفتاده) که خدا رو شکر خانوم جدیه اومد و گفت برید نفر به نفر عکس بندازین و برین تو! می‌خواستم سعی کنم نفرات وسط برم تو که به من ردینگ لانگ نخوره (فکر می‌کردم اگر دیر برم بخاطر تنظیم وقت بهم لسنینگ لانگ میخوره)! ولی ناگهان به قسمتی از بدنم فشار اومد که مجبور شدم برم بازدید اتاق اندیشه! این فکر کنم حداکثر پنجمین دفعه بود که توعمرم بیرون میرفتم ....! ولی یادتون باشه واقعا این آزمون استرس داره، من که تو تمام عمرم بی‌خیال بودم اینجا نتونستم! تازه داشتم الکی میرفتم آزمون بدم! بعدم به عنوان آخرین نفر رفتیم تو و نفهمیدیم بر ما چه گذشت و بین دو قسمت و در زمان استراحت پریدیم بیرون یک آب انگور اهدایی زدیم و برای ششمین دفعه رفتیم سبک سازی (۴ دفعه در کل عمر و ۲ دفعه در۲ ساعت)!رفتیم مجدد تو کلاس که دیدیم مدادا و کاغذا رو عوض کردن! و ادامهٔ امتحان... در نهایت وقتی آزمون تموم شد دیدم فقط من موندم! از خانمه تشکر کردم و زدم بیرون فقط یک ایراد الان یادم اومد، تو اون اتاق یک کولر گازی بود که کاملا رو من سوار بود! و باعث شد سرما بخورم البته اگر زبون داشتم خاموشش می کردن ولی متاسفانه خجالتی هستم دیگه! یک مشکله دیگم این هست که یکم بچه ها به هم نزدیکن و شاید صداها همدیگه رو اذیت کنه! که البته با تمرین این مشکل را میتونید حل کنید! تقریبا این مشکل همه جا هست!
موسسه امیربهادر آبان ۹۱
این موسسه در مجموع به نظرم عالیه و همه چی حساب شدست و از بس که آزمون برگزار کردن با کوچک ترین مشکل بچه ها اشنایند! صبح تاکسی مارو خیابون پشتی گذاشت و گفت پیاده برو چون یک طرفست! منم فقط امیدوار بودم تاکسی ما رو اشتباه پیاده نکرده باشه که بالاخره خدا رو شکر رسیدیم (ته یک کوچه بود)، رفتیم به سمت زیرزمین موسسه! تو صف رفتیم و بعد جلوی اسممون یک تیک زدن و فرستادنمون به بوفه، برای پر کردن فرم امتحان و تحویل وسایل مانند موبایل و کلید (در صندوق میذاشتن و به شما کلید تحویل می دادند) و خرید خوردنی (میذاشتن آب و خوردنی به محل امتحان ببریم).
بعد از پله ها رفتیم بالا و تو اتاق نشستیم یک آقایی آمد و قوانین را توضیح داد بعد به ترتیب اسم هایی که دم در زده بودن صدامون زدن و ما مدارک شناسایی را تحویل دادیم (باید ۲ تا باشه گذرنامه و کارت ملی و یا شناسنامه ) متاسفانه یک نفر فقط یک کارت شناسایی آورده بود قبل امتحان فرستادش بره گواهی امضا بگیره از محضر (دیگه ببینید چه استرسی به طرف وارد میشه!) بعدم باز رفتیم یک اتاق دیگه برای گرفتن عکس و بعد فرستاده شدیم طبقه بالا برای امتحان! سر جلسم یک خانوم خوش برخورد، آرامش دهنده و عاقل مراقبمون بود که مشخص بود اهمیت آزمون برای بچه ها را میدونه و هم با تمام مشکلات آشنایی داره! مثلا قبل آزمون به بچه ها توصیه کرد خوراکیاشون را باز کنند که سر جلسه صدای خش خش بچه ها را اذیت نکنه! یا جلوگیری از بلند صحبت کردن و نوع تذکر دادنش برام خیلی جالب بود!
وسط بریکم زدیم بیرون و مانند آزمون قبلی باید می‌رفتیم آرامش درون! ولی جالب بود تو این مرکز حساب اینم کرده بودن! از اونجایی که میدونستن صف سنگینی تشکیل میشه لطف میکردن و همه را در طبقات تقسیم میکردن که کسی معطل نشه! برای من خیلی جالب بود که انقدر به کارشون اهمیت میدن! بعد از اتمام کار هم این دفعه با آسانسور رفتیم بالا و ادامهٔ امتحان! و در نهایت هم به عنوان آخرین نفر از آزمون آمدیم بیرون! یادمه قبل آزمون تو فروم از اینجا ایراد گرفته بود که خیلی باید از اینور به اونور برید ولی برای من خوب بود چون باعث شد استرسم به صفر برسه! گفته بودن بعضی نفرات که پشت پنجره میفتن نور اذیتشون میکنه! لطف کرده بودن پنجره را پوشونده بودن! نمایشگر رایانه ها هم از این قدیمیا بود ولی راستش اصلا اذیت نکرد! به نظرم به همه چی فکر کرده بودن و کلی آدم داشتن برای امتحان تلاش میکردن! که اگر قرار بود، عملکردم مثل شرایط برگزاری آزمون می بود من الان باید بالای ۱۰۰ می شدم نه این نمرهٔ افتضاح! در کل تا حالا من از محیطای آزمون بد نشنیدم فقط بعضیا میگن چون بچه ها نزدیک به هم هستن ممکنه در زمان صحبت کردن باعث حواس پرتی شه! که اونم من باتمرین حلش کردم! راستی مرکز سنجشم جای خوبیه! و از اونم خیلی تعریف میکنند!
نتیجهٔ کلی این که فقط به فکر خوندن باشید و وقت ارزشمندتون را برای فکر کردن به شرایط امتحان از دست ندید.
آزمون تافل اینترنتی (Internet Based Test - iBT)
آزمون تافل اینترنتی یکی از آزمون های بین المللی زبان انگلیسی با اعتبار دو ساله است (بعد از آزمون مدرک شما دو سال اعتبار دارد که مورد استفاده قرار بگیرد) که به طور منظم در کشورمون برگزار میشه و هر ساله تعداد زیادی از دانشجویان در داخل کشور در آن شرکت می کنند. با توجه به اطلاعات کاملی که در اینترنت موجود (بطور نمونه اپلای ابراد و ویکی) دیگه نیاز نمی بینم تا وقت شما را با اطلاعات تکراری بگیرم. فقط به این نکته اشاره کنم آزمون تافل به سه شکل برگزار میشه که آزمون اینترنتی تقریبا هر هفته و کاغذی آن در زمان های مشخص در ایران برگزار میشه (آزمون کاغذی اسپیکینگ نداره و دیگه داره حذف میشه) در ضمن با توجه به روز بودن و برگزاری تافل اینترنتی شما بهتر می تونید برای آینده برنامه ریزی کنید همچنین هر ساله شایعه میشه که آزمون اینترنتی در ایران برگزار نمیشه ولی تا حالا همچین اتفاقی نیفتاده شما هم این شایعه ها را جدی نگیرد. برای ثبت نام آزمون هم حتما باید با کارت اعتباری بین المللی آزمون را ثبت نام کنید و مانند گذشته ووچر ارایه نمی شود.